Ve okyanusların dalgaları ne kadar uzağa gitse de, mutlaka geri dönerdi.🐠🐠 |SÖZLER|

*Kitap olduğu için bölümler kaldırılmıştır. Kutup Yıldızı Ephesus Yayınları farkıyla artık raflarda! 😌 Serinin 3 cildini bu kitap kapsamaktadır. Seri 6 kitap olacaktır. "Çünkü sen galaksinin en derinlerinden benim kalbimi aşkınla, parıltınla aydınlatmaya geldin Kutup Yıldızı." Yayınlanmaya başladığı tarih: 29 Mart 2014. Tüm hakları saklıdır. ©

BERDEL -Düşünsene Mizgin seni Şanlıurfa kadar sevdiğimi; Çıldırırsın!- Duyduklarından sonra genç kadının dudaklarından dökülenler sonları olmuş gibiydi. -Ez qurbanete bıvım Şanlıurfa- (Kurban olurum sana Şanlıurfa!)

0537**: Müdürünüzün kurban gittiği cinayeti birlikte çözmeye ne dersin ? Siz: Pardon ? 0537**: Müdürünüz diyorum, cinayet diyorum 🔅 Başlanma Tarihi: 15.04.2021 𝗧𝗨̈𝗠 𝗛𝗔𝗞𝗟𝗔𝗥𝗜 𝗦𝗔𝗞𝗟𝗜𝗗𝗜𝗥. 𝗛𝗘𝗥𝗛𝗔𝗡𝗚𝗜̇ 𝗕𝗜̇𝗥 𝗖̧𝗔𝗟𝗜𝗡𝗧𝗜 𝗗𝗨𝗥𝗨𝗠𝗨𝗡𝗗𝗔 𝗛𝗨𝗞𝗨𝗞𝗜̇ 𝗜̇𝗦̧𝗟𝗘𝗠 𝗕𝗔𝗦̧𝗟𝗔𝗧𝗜𝗟𝗔𝗖𝗔𝗞𝗧𝗜𝗥.

🥀 "Geçmiş, bazen mutlu bir anı bazen acı bir tebessüm. Bazı zamanlarda ise adı konulamayan duygunun adı..." Eflâl... Ölüme ve insanlara karşı gardını almış genç bir kadın... Korkuyla attığı her adımın, hayatından çaldığını fark edemeyecek kadar kimsesiz üstelik. Lâl... Ölesiye nefret ettiği insanlardan kaçıp sığındığı limanda, belki hayatının aşkını bulacak belki de en büyük hayal kırıklığını yaşayacak. Eflâl, onaylanmayan bir evliliğin meyvesidir ve henüz dünyaya gelmeden, hikâyesine ölümün gölgesi düşmüştür. İşi, dostları, abisi... Hepsi onu "öldürülmek" düşüncesinden bir nebze de olsa uzaklaştırmaktadır. Tabii, bir de Karan Akdoğan... Aslında kimsesiz olduğunu anlayan Eflâl'in, kimsesi olan genç adam... Aralarındaki bazen minnet, bazen şefkat, bazen ise karşı konulmaz bir sevgidir. Ancak Eflâl'in baş etmesi gereken ölüm gerçeği, onu Karan'ın yanında da rahat bırakmaz. Eflâl, gerçeklerle yüzleşmeye karar verir. Kime ve neye inanacağını bilmeden kendini hiç de tahmin edemeyeceği gerçeklerin içinde bulur. Artemis Milenyum aracılığı ile kitap oldu. Kitapçılardan alabilirsiniz.❤️ •Yeni bölüm gelmeye devam edecek ve final burada yayımlanacak.

Gözümden bir damla yaş düşmüştü, tanımadığım bir adam tarafından küçültülüyordum ve bu daha başlangıçtı. Yok olmaktan korktum. Bir an bu rüya sesli, suratının güzelliği kadar kalbi güzel olmayan adam tarafından un ufak olmaktan korktum. Yo! Neden korkuyordum ki? Babam bana her zaman demez miydi, ''Senin kalbin kadar büyük bir gezegen tanımıyorum,'' diye. Benim kalbim sonsuzdu, onun ki benimkinin yanında sadece küçük bir yıldızdı ama güneşte bir yıldız değil miydi?

Diğer hikayelerden çok farklı burda bir zoraki evlilik var. Ama bu zoraki evlilikte aşk, çift taraflı değil. Zorunlu bir evlilikle başlayan bu hikaye nasıl bitecek? Sonu inanın tahminlerinizden farklı

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

texting, Miraç: Annem gibi hissettiriyorsun. Miraç: Küçükken onu her gördüğümde kalbim hızlanır, güvende hissetmek için bana sarılmasını beklerdim. Miraç: Sarılırdı. Miraç: Sende onun gibi hissettiriyorsun. Miraç: İhtiyacım olduğunda güvende hissetmek için sarılmak istiyorum. Miraç: Şuan ihtiyacım var. Miraç: Lakin iki gündür sen yoksun. Miraç çevrimdışı 22.41

O, meşənin uzun və ensiz cığırında xırda addımlarla bərk qaçaraq hündür və yaşlı ağacları bir-bir arxasında buraxırdı. Nə qədər yıxılıb qalxsada meşədən tapdığı balaca dovşanı əlindən buraxmırdı. Soyuq qış ayı olduğundan o dovşanı üşüməsin deyə köhnə gödəkcəsində gizlədirdi. Başında ağ papağı, əynində nazik qara gödəkcəsi və ayağında yırtılmış köhnə ayaqqabısı olan bu on yaşlı uşaq qorxu və dəhşətə bürünmüş halda arxasıyca düşən əli silahlı əsgərlərdən qaçırdı. Onun balaca qəlbi həyəcandan yerindən çıxacaqmış kimi bərk döyünürdü. Qıyıq gözləri qorxudan bərəlsədə, ayağının altını aydın görə bilmədən və arxaya baxmadan sürətlə bərk qaçırdı. Budur onun balaca ayağı ilişir və o növbəti dəfə yıxılır. Bu zaman arxadan gələn iki əli silahlı əsgərlər artıq balaca Danielə çatıb onu yerdən qaldırıb ona baxıb almanca bir neçə söz dediler. Deyesen onlar Danielin adını, kimliyini və yada yəhudi olub olmadığını soruşurdular. Əsgər balaca oğlanın üzünə bağıraraq elə qışqırırdıki, ağzından çıxan damlalar Danielin üzünə dəyirdi. Daniel isə qorxusundan gözlərini yummuş vəziyyətə onların nə dediklərini başa düşməyə çalışırdı. Lakin onların dilini bilmirdi. Əsgərlər Danielin danışmadığını görüb bərk qəzəbləndilər. Onlardan biri Danielin əlindəki balaca dovşana atəş açıb onu öldürdü.