Wchodząc w ten cholerny krąg grzybów, nawet nie śniło mi się, że może mnie coś takiego spotkać... Bo kto normalny zastanawia się, czy po wejściu między grzybki nie teleportuje się przypadkiem do innego wymiaru?! Nie jestem już dzieckiem i takie marzenia mam już dawno za sobą,a jednak. Tylko dla czego przydarzyło się to właśnie mnie? Jestem Ahito Hinagiku, mam 17 lat i jestem na półmetku mojej edukacji w Liceum Plastycznym imienia. Aberforta Longbottoma. Zawsze miałam wybujałą wyobraźnię, jednak kiedy trafiłam do Eldaryi... A z resztą nie ważne. Dowiesz się - czytając!

cringe, aczkolwiek zostawiam ze względu na was.

-Leila? -Hmm? - lilowe oczy wciąż wbite były w pergamin przed nią, mdły blask kwiatu oświetlał delikatnie rysy jej twarzy. Spojrzałem w gwiazdy ponad nami. -Nienawidzę cię. -A ja ciebie, ty obłąkany elfie - odpowiedziała równie lekko, jakby mówiła o pogodzie. -Głupi człowiek. -Rasista. -Psychopatka. -Egoista. -Przechowaj to dla mnie - przesunąłem w jej stronę srebrną szkatułę. Wzięła ją w ręce i obejrzała z każdej strony. -Co to? -Część mnie należąca do ciebie. Powinienem podarować to Ewelein, ale nie mnie tym dysponować - podałem jej kluczyk. Otworzyła szkatułę i spojrzała na mnie z niedowierzaniem. -Ezarel... to... -Zadbaj o nie, bo ja już nie mogę. Historia pisana z perspektywy Naczelnego Żartownisia Eldaryi- wrednego elfa rasisty, który tak naprawdę może nie być aż takim wrednym rasistą, nawet, jeśli tak się wszystkim przedstawia. Trochę romansu, trochę komedii, miodu, sarkazmu, łez i okruchów życia - wszystko to posypane szczyptą magii. Garścią. Całym wiadrem. Ezarel gra elfa, którego ludzie wolą unikać. Do dnia, w którym pojawia się Leila -kamień, który trafia bezpośrednio w minimalną rysę w masce - i ta zaczyna pękać, nie patrząc na usilne starania elfa by ją na powrót skleić. https://www.facebook.com/ezarelowaszkolkasarkazmu/ - Ezarelowa Szkółka Sarkazmu na Facebooku! Znajdziesz tam wszelkie informacje o opowiadaniu, dodatki i sceny, które zostały napisane ale nie wykorzystane w opowiadaniu - zapraszam! 11.06.17 - #112 w kategorii Fanfiction - dziękuję :3 http://katalog-blogow-eldarya.blogspot.com - spis FF o Eldaryi Pełna okładka: http://orig04.deviantart.net/d965/f/2017/091/e/d/ezarel_and_leila___fanfiction_cover_v

Życie po Wielkim Wygnaniu w świecie, który dopiero raczkował, nie było proste, bo żaden początek nigdy taki nie jest. Ale jeszcze zanim na vlekhn'daja - "substytut świata" - spadły wojny i zaczęła trawić ją wzajemna niechęć, a jej mieszkańcy zaczęli ścigać się, gwiazdy wraz z boginią, która tchnęła życie w krainę, odkryli, że Eldarya ma jeden wielki uszczerbek - nie jest w stanie dbać o siebie sama. Na początku bogini, wraz ze Słońcem, Księżycem i Kryształem, a także wieloma innymi dbali o to, by wygnańcy nie odczuwali różnic między ich nowym domem a tym, który musieli porzucić. Dbali by zmieniała się podoba, pory dnia i nocy, pory roku, by rośliny rozkwitały a zwierzęta zasiedlały lasy, pola i wody. Szybko jednak okazało się, że duchy sił przyrody upadają na siłach, dlatego postanowiono stworzyć istoty, które żyjąc będą utrzymywać przy życiu ten świat. I tak powstały kitsune. Każda z sił przyrody stworzyła klan, który miał opiekować się inną częścią świata a pomysł okazał się na tyle dobry, że duchy przeniknęły do ciał pierwszych Obdarowanych i pozwoliły reszcie toczyć się samej. Jednak każda istota żywa będzie chciała dominować, toteż nic dziwnego, że nawet pośród lisich demonów zaczęło dochodzić do walk, spisków i knowań. I właśnie pośród takich spisków i knowań urodziła się nowa Strażniczka Kryształu, pierwsza od paruset lat - Miiko. Historia opowiadana z perspektywy Szefowej Eel, tworzona przeze mnie z nawiązaniem do "Ezarelowej Szkółki Sarkazmu", z pomocą cudownej @RinChan112 , która jest współautorką, twórczynią podstaw "lisiego świata" a także właścicielką Ukya i Yoru, dwóch istotnych w fabule postaci.

!!!UWAGA!!! Opowiadanie zawiera bardzo głupi i specyficzny humor. Jeśli szukasz czegoś poważnego, opuść to miejsce w trybie natychmiastowym! [Niektóre rzeczy zostały zmienione na potrzebę fabuły] Nevra - Przystojny szef straży Cienia, którego niejedna chciałaby ugościć w swoim łożu. Ezarel - Złośliwy i egoistyczny szef straży Absyntu, który myśli tylko o tym, jak zapełnić sobie żołądek. Co się stanie, gdy tych dwóch postanowi zawrzeć umowę?

Ezarel to gburowaty elf o dziwnej i niespotykanej przeszłości. Jego charakter... Jest jeszcze dziwniejszy i trudniejszy do zrozumienia, a Gardienne? Gardzia to roześmiana i głupiutka ziemianka. Jej optymizm podnosi wszystkich na duchu, wszystkich oprócz Ezarela, jego wpędza do grobu. Elf jest zagadką dla ziemianki. Chciała go odkrywać i dalej brnąć w tą przedziwną relację, jaka się między nimi tworzyła. Ezarel nie był na początku z tego zadowolony, ale... Jak rozwinie się to wszystko? Razem z współautorką, evvilka, zapraszamy do czytania.