Gerçekte kim olduğumu kimsenin bilmesine gerek yok. Saklamam gereken şeyler var.Ailem,soyadım veya nereden geldiğim... Hiçbirini bilmemesi gereken kişiler var.Ama o kişilerin başında her zaman koruduğum kardeşim Draco Malfoy var. Beni hiçbir zaman bilmeyecek. Ben Linda Lindsay. Malfoyların,kimsenin haberi olmayan biricik kızları Linda. *** Hep kardeşimi uzaktan izledim.Beni bilmeden,bir bulanık olduğunu düşünen kardeşim Hermione Granger'ı. Bunca yıl saklandım fakat artık ortaya çıkma vakti. Ben Jim Granger. Hep saklanan,kardeşini uzaktan koruyan Jim.

Bir Harry Potter fan-fiction'ı... Draco-Hermione/Harry-Luna/Ron-Pansy/Ginny-Goyle

Nefretle nefes alıp verirken içinde ki sinirin damarlarında yoğunlaştığını hissediyordu. "Yalancı." diye fısıldadı kendine yakışmayan bir şekilde. "Yalan söyledin." diye tekrar etti. Asasını tutan eli gözle görülür derecede titriyordu. Karşısında ki gri gözlerin sahibi, ilk kez söyleyecek bir şey bulamıyormuş gibiydi.

"Seni seviyorum" dedi bana son kez bakarak ama sadece yürüdüm, öylece arkama bakmadan. Çünkü onun bana hüzün ile bakan gri gözlerini görürsem dayanamazdım. İlk döndüğüm dönemeçten sonra yere yığıldım. Dizlerim kanıyordu ama en önemlisi kalbim acıyordu. Ağlıyordum ama ağlamamalıydım artık onun için ağlamıyacaktım. Ben Hermione Jean Granger artık ayakta durmalı ve başımın çaresine bakmalıydım 'o olmadan, tek başıma'. Ayağa kalktım ve ay ışığının aydınlattığı parkta evime doğru yürüdüm." Bende seni seviyorum."

"Her zaman."

Koskoca malikaneyi,küçük bir kız çocuğunun sesleri dolduruyordu. ''Hayır,anne,onu istemiyorum! Çok siyah! Hayır,o çok pembe!'' diye naz yapan kız,inanılmaz derece de annesine ve babasına benziyordu. Platin sarısı saçlarının arasına serpiştirilmiş olan kahverengi saçları,dikkat çeken ilk şeylerdi. 6 yaşında olduğu için büyü güçleri yavaş yavaş kendini göstermeye başlamıştı. Ruh haline göre odasında ki eşyaların rengini değiştiriyordu. ''Tamam,tatlım. O halde şu gri ve sarılı elbiseyi giy...'' diyerek usanmış bir ses tonuyla konuşan Bayan Malfoy,bir bilek hareketiyle kızını giydirdi. Kız,gülerek aşağıya büyük annesi ve büyük babasının yanına indi. ''Scorpius ve Draco! Hemen o süpürgüleri bırakın!'' diye bağırmaya başladı,camdan dışarı. ''Ama anneeee......'' ''Ama Herm.....''' diye üzüntü nidaları çıkmaya başlar başlamaz ''Hemen!'' diye son kez bağırdı ve aşağıya indi. Lucius Malfoy ve Narcissa Malfoy,çoktan hazırlanmış kapının eşiğinde bekliyorlardı. ''1 hafta sonra görüşürüz kızım,ve tabii seninle de görüşürüz küçük Lynx.'' diyerek veda konuşmasını yapmış olan,Lucius Malfoy torununun alnını öptükten sonra gelinine sarılıp,dışarıya çıktı. Evin erkeklerinin de teşrif etmesi ile,salona geçtiler. Her zaman ki konumlarında -Hermione'nin başı Draco'nun omzunda olacak,Scorpius koltuğun önünde,ateşin hemen yanında ve Lynx'in koltuğun geri kalanına büzüşmesi sonucu.- oturduklarında,Lynx munzurca gülerek annesinden onlara yine o hikayeyi anlatmasını istedi,Scorpius'ta düzeltme nezaketinde bulunarak aşk hikayesi diye sonlandırdı. -Olayların çoğusu kurgudur.-

"Sevgili Mione, Eğer Dumbledore bana da sorsaydı,ben de "Her zaman." derdim. -Draco L. Malfoy.

"Kararlarımı veren kişi ben olsaydım, bana yanlış kararları verdiğimi söylemeye hakkınız olurdu. Her saniyem kontrol edilmiyor olsaydı, bana nasıl davranacağımı söyleyebilirdiniz. Eğer sevdiğim kişiyi kaybetmemek için ondan uzak durmam gerektiğini bilseniz, bana kızmanıza karşı çıkmazdım."