~Bu "Süren Doldu Sevgilim..." adlı tek bölümlük yazımın hikayeleştirilmiş halidir.~ Sevgiler, Only-I "Acı hissedilmek için vardır ve bende sonuna kadar hissetmeye hazırım. Bugün hayatımın en kötü günüydü ve devamında acı geldi. Sadece benim onu yaşamam için. Gözlerimi kapattığımda onu hissedebiliyorum ve açtığımda da hissedebiliyorum. Ne gidiyor ne de artıyor. Gitse yaşama devam edeceğim artsa ölüp gideceğim.İkisi de olmuyor ve ben ortada kalmış bir şekilde yardım bekliyorum. Kimsenin bana yardım edemeyeceğini bile bile... Ne yaşama devam edebiliyorum ne de ölebiliyorum."

İnsanlar her zaman sevgi ile nefret arasındaki farkı abartmışlardır. Her ikisi de kalpten gelir. Birini güçlü bir şekilde sevmediğin müddetçe ondan güçlü bir şekilde nefret etmen imkansızdır. Ama o nefretle büyütülmüştü. Sevginin ne olduğunu bilmeden nefret ediyordu. İntikam duygusuyla yanıp tutuşurken geriye kalan, intikam alabileceği tek kişi kendisiydi. Nefretlerin en büyüğü de kendisineydi. Baver görünmez olmayı tercih etmişti... Ecrin'se kimseye karşı şiddetli nefret duymamış, sevgiyle nefret arasındaki o ince çizgiyi aşmamış bir kızdı. Ama şu ana kadar sadece tek bir yakın arkadaşı olmuştu. İnsanlar tarafından umursanmıyor, görülmüyordu. Bazen kendi küçük sığınağında saklanıyor. Ve zamanla bu görünmez çocuğa aşık oluyordu... Baver Ecrin'i görmezden gelmeye çalışsa da Ecrin kendini göstermeyi başarıyor. İki görünmez insan birbirini görebilir. Çünkü aynı yerdelerdir... Onların sonsuz zamanları var. Sonsuz eksi bir, sonsuz eksi iki, sonsuz eksi üç...

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Ölüncede ayrı olacağız zaten . O cennetteyken ben cehennemde... Bir kızın intihar anına şahit olmaya ne dersiniz ?