➤TAMAMLANDI 0534***; Sevgilin seni aldatıyor. 0534***; Hem de en yakın arkadaşın Rüya ile. 0534***; Annen de babanı aldatıyor. 0534***; En yakın arkadaşlarından biri olan Akcan'ın babası ile. 0534***; Üstelik Akcan da bunu biliyor ve saklıyor. 0534***; Hani birisi fake hesabın birinden sana escord iftirası atarak adını çıkarmıştı ya, 0534***; Haftalarca evden dışarıya adım atmamıştın. 0534***; O hesabın sahibi, yine en yakın arkadaşlarından birisi olan Petek idi. 0534***; Gerçekten görmüyor musun, yoksa görmüyormuş gibi mi yapıyorsun? 0534***; Aç artık gözlerini, 0534***; Etrafındaki herkes sahte. 0534***; Arkadaş dediklerin, 0534***; Aile dediklerin, 0534***; Sevgili dediğin pislik herif de dahil olmakla. 0534***; Hepsi maskelenerek çıkıyor karşına. 0534***; Sen ise ısrarla görmemezlikten geliyorsun. 0534***; Yalnızlıktan mı korkuyorsun? 0534***; "Men câle nâle" 0534***; Kötüyü terkedip iyiyi ararsan, ona kavuşursun. 0534***; Ve eğer yalnızlıktan korkuyorsan, 0534***; Korkma. Allah sana yeter. 0534***; İnsanlara değil Allah'a güven. 0534***; O elbet seni yarı yolda bırakmaz. 0534***;"Elâ bi zikrillâhi tatmâinnul kulub" 0534***; Allah'a emanet ol. 🎠 Sizi bir imtihan olarak hayır ile de şer ile de deniyoruz. Enbiyâ/35

+18 cinsellik ve şiddet içeren sahneler bulunmaktadır. Bu hikaye Dark Romance kategorisindedir ve küçük yaştaki arkadaşlar için uygun değildir. Lütfen dikkate alınız. ✩｡:*•.───── ❁ ❁ ─────.•*:｡✩ Senin için her gün saçlarımı saldım. Dudaklarımdaki ruju tazeleyip durdum. Parfümsüz dışarıya çıkmadım. Yeni giysiler aldım. O giysileri hakkıyla taşıyabilmek için kilo verdim. Sırf sen birkaç saniye daha uzun bak diye hesaplar yaptım. Kahkaha atmadım, yüz hatlarımı korudum. Beni güzel gör istedim. Baktığında beni arzulaman için dünyanın en güzel kızı olmaya çalıştım. Güzel gözlerine bakarken kayboldum, derinlere battım. Sense elimden tutmak yerine beni gözlerinin derinliklerinde boğmayı tercih ettin. Kırmızı rujum dağıldı, makyajım silindi, saçlarım kabardı. Ve yeniden kilo alıyorum galiba. Seni beklemekten vazgeçtiğim gün, kendimden vazgeçtiğim gün mü olmalıydı? Hayır, böyle bitmesi şart değildi. Gözlerini açıp bana baksaydın, yaklaşıp ellerimi tutsaydın... Ya da en azından beni yanıtsız bırakmasaydın böyle bitmezdi. Eğer beni biraz bile sevseydin dünyanın en güzel kızı olurdum. En güzel, en asil ve en mutlu... Ama şimdi en suçluyum. Seni sevdiğim için, hiç olmadığım kadar suçluyum. Vazgeçişimin damgası, intiharımın tescili. Dudaklarını bir kez bile öpememenin sancısı. Aramıza koyduğun duvarlardan atlama vaktim. Aşağı düşeceğim sevgilim ve öleceğim. Bir kez bile kalbine gömülmeyeceğim. Çürümeme izin ver. Bu yorgun beden karışsın toprağa ve and içelim birlikte, birbirimizi görmeyeceğimize. Sakın bir kavanoza koyma, kalbim çoktan darılmış sana. Ve o güzel gözlerin... Yaşarken görmedin, ölü bedenime değmesin. Beni en güzel halimle hatırla. Kanı çekilmiş, çürümüş ve delicesine sarhoşken değil. Senin için geldiğim o gün gibi, en güzel halimle...

Eiddwen "Umutsuzluğun Gölgesinde" adlı kitaba tutkundu. Kitaptaki iyi karakterlerden ve başrollerin aşkından ziyade Caden ile ilgileniyordu. Yalnız...öfkeli...kitabın kötü adamı olan Caden. O kadar bağlıydı ki kitaba kitabın sonunu değiştirme şansı elde ettiğinde kendisini Caden'i kurtarmaya adayacaktı. (Dipnot: bir mangadan esinlendim. Konunun temelini oradan aldım ama devamında kendi istediğim gibi devam edeceğim.)

"Elini göster." Elimi arkamda yumruk yaptım. "Leo?" dedim yardım dilenen bir ses tonuyla. Fakat Leo bakışlarını kaçırdı. Bakışlarını kaçırdığı anda takılı kaldı. Gözleri liderin eline düştü. "Lider." dedi. "Yüzüğün?" Gözlerimi onun eline çevireceğim sırada elini arkasına götürdü. Başını bu seferde sağına doğru yatırdı. "Bana elini göstermeden buradan gidemezsin." Yutkundum. Her an ağlayacak noktadaydım. Çocuk gibi tepinerek ağlama isteğiyle doluydum! "Feride." Gözlerimi sımsıkı kapattım. "Elini göster." derken sesi kısıktı. Daha fazla direnmenin bir sonuca varmayacağının bilincinde olarak yavaşça elimi önüme doğru uzatıp, yumruğumu açtım. Çıt çıkmadı. Demek ki yüzüğü Leo gibi onlarda göremiyordu. Rahatlayarak bir nefes verip gözlerimi açtığım sırada, yüzük parmağıma bir elin değmesiyle irkilerek ona baktım. Sağ eliyle, sol elimin yüzük parmağına dokunuyordu. Lütfen göremiyor ol. Lütfen. Gözlerimi yüzüne çevirdim. Kaşları çatılmıştı. Bakışlarını yüzükten alıp, gözlerime çevirdi. Elimi çekmeye çalıştım. Bırakmadı. Arkasına sakladığı elini öne uzatıp bana doğru gösterdi. Parmağındaki sade, gümüş alyans parladı. Bir küfür savurdum. Elimi tekrar çekmeye çalıştım. Bir kere daha ve bir kere daha... Ne kadar çekiştirirsem, çekiştireyim elimi bırakmadı. Dolan gözlerimi Leo'ya çevirdim. Beni buradan götürmesi için ona yardım dileyen gözlerle, baktım. Fakat karşılık alamadım. 17.09.2023

TAMAMLANDI. ✩｡:*•.───── ❁ ❁ ─────.•*:｡✩ #01.08.24 Tarihi Kurgu kategorisinde 1. #12.11.23 Aşk kategorisinde 6. #12.11.23 Romantik kategorisinde 10. #13.11.23 Romantik kategorisinde 20. #06.12.23 Kurgu kategorisinde 39. #14.01.24 Savaş kategorisinde 1. #01.02.24 Kan Kategorisinde 1. Yeni Janglet İmparatorluğu'nun kuruluşunun 14. yılında, yüksek sosyetede adı hiç duyulmamış yirmi dört yaşında bir genç kızın evliliği duyuruldu. Çok güçlü olmayan bir Vikont ailesine mensup, sosyeteye çıkışını hiç yapmamış, üstüne üstlük evde kalmış bir kızdı Maria Aldeul. Buna karşın savaş kahramanı ve İmparatorluk nişanına sahip, İmparatorun sağ kolu olan Kont Firansoa ile nişanlanmıştı. Önemsiz bir Vikont kızıyken bir yemin ile birdenbire Firansoa hanesinin Kontes'i olmuştu. Çoğu insan onun bu pozisyonu hak etmediğini düşündü. Zenginlik, saygınlık, ünvan, yakışıklı bir koca... Her bir kadının hayal ettiği şeylere sahipti ve bunları hak etmek için hiçbir özelliği yoktu. Tek özelliği ağırbaşlı tavırları ve nispeten güzel suratıydı. Düğün günündeki vücudunu su gibi saran gelinliği ve duru sesiyle herkesin aklında "ağırbaşlı leydi" olarak kalmayı başardı. Ne yazık ki Maria, hiçbir zaman ağırbaşlı olmamıştı. Kontun malikanesinde nöbet tutan bir şövalye, korkuyla mırıldandı. "O değil... O normal bir leydi değil." * Hikaye benim eserimdir. Düzgün bir Türkçeyle yazılmıştır. Olaylar, ülkeler ve siyasi düzen Orta Çağı andırsa da tamamen hayal ürünüdür. Yer yer +18 cinsellik ve şiddet içerecektir. Rahatsız olabilecek okurlar için +18 kısımlar bölüm bölüm ayrılmıştır. O bölümleri atlayarak okuyabilirsiniz. * Kapak tasarımı: Godeleness

2021 Watty Ödülleri Romance Kategorisi Kazananı Not: Saygısız İnsanlar Kitaba Giremez!⛔ Her ayrılık insandan bir şey mi götürür? Bazı ayrılıklar insana çok şey katar; insanın yeniden doğmasına ve tekrardan büyümesine vesile olur; halının altına süpürülenlerin gün yüzüne çıkmasına yol açar. Öyle ayrılıklar vardır ki insandan çok şey alıp götürdüğünü sanırız ama belki de yıllar sonra bize kattıklarının farkına varırız. İşte bu hikaye de kaybedilenlerin kazanç olduğunu bize gösteren bir ayrılık hikayesi. Kapak Tasarım: @Wbrunette

Hayranı olduğunuz bir ünlünün nasılsa cevap vermeyeceğini düşünüp ona acılarınızdan bahsederseniz ama o mesajlarınızı görürse?

Onu ilk kez gördüğümde okulun biraz uzağında kalan korulukta yerde boylu boyunca uzanıyordu. Tepemizde dinmek bilmeyen bir yağmur vardı. Sokak lambası bir yanıp bir sönüyor, insanın hem gözünü yoruyor hem de sinirini zıplatıyordu. Onu ilk gördüğümde üzerinde kan lekesi olmuş okul gömleği vardı. Aynı okula gidiyorduk, gömleklerimiz kırık beyazdı. Ama onunki artık çamur rengi almıştı. Onu ilk gördüğümde yüzündeki yaralardan korkmuş, tedirgin adımlarla yanından geçip gitmek istemiştim. Onu ilk gördüğümde yaralıydı, ıslaktı ve yerde yatıyordu. Onu ilk gördüğümde ona üzülmüş belki içten içe acımıştım bile. Onu ikinci kez gördüğümde ise her şey farklıydı. Zaman, mekan ve hisler... Onu ikinci kez gördüğümde ona aşık olmuştum.

Önüme bir kadeh koydu, içine şarap doldurdu ve ince uzun parmaklarıyla masa da bana doğru ittirdi. Kimse dokunmadı, sadece gözlerimiz değdi kadehe ama o kadeh devrildi, kucağıma düştü ve içinde ki şarap bedenime yayıldı. Bu şarap benim kanımdı, şarap şişesinin kırılan cam parçaları benim kalbimdi ve kucağıma düşen bu kadeh benim hayallerimdi. Kadehi bana uzatan bu adam ise ölümle aramda ki tek engeldi.

Nora, karşısına çıkan bir kitabevinde eline aldığı kitabın tamamlanmamış olduğunu fark eder. Yaşadıkça yazılacak olan bu kitabın içinde Nora kendisini bulur. Avcı kimliğine bürünen Nora, bahçesinde uyandığı kişinin sadece avcıların kalpleriyle beslenen bir kurt adam olduğunun bilincinde değildir.