‼️Argo, küfür ve yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır‼️ Zorlukla aldığım her nefes ciğerlerimi yakmaya başlamıştı. Gözyaşlarım bir zehir gibi yanaklarımdan yavaşça aşağı doğru akarken karşımdaki adamın bakışları acımasız ve ruhsuzdu. Bana doğru butün heybeti ile yaklaşıyordu. Attığı her adımda kalbim korkudan âdeta yerinden çıkacaktı. Yavaşça geriye doğru iki adım attım. Ağzımdan çıkan hıçkırığa engel olmak için elimi ağzıma kapatıp aynı anda kafamı hayır anlamında sallıyordum. Gözyaşlarım elimi ıslattığı anda zar zor ağzımı açıp konuşabilmiştim. "Lü-lütfen görmüyor musun ben artık ya-yaşayamıyorum" Bakışları söylediğim cümle ile aniden koyulaştı. Burnundan aldığı sık sık nefesler ile sinirlendiğini anlamıştım. "Ruhun benim, inan bana sana öyle şeyler yapacağım ki ölmek sana Lütuf gibi gelecek. Fakat ölmene izin vermeyeceğim." Kulağımda yankılanan sözleri ağlamamı daha da şiddetlendirmişti. Deliler gibi bağırmak istiyordum. Bana yardım edecek kimse yoktu, o beni mahvederken ben sadece izliyordum. Çaresizlik bir kelepçe gibi ellerimi bağlamıştı. Bana doğru yaklaşan adımları korkumu daha da artırıyorken aniden kapıya doğru koşmuştum. Elimi kapının koluna atacakken belimde hissettiğim kollar ile onun göğsüne hapsolmuştum. Ondan kurtulmak adına bir iki adım öne gitmeye çalışırken göğsümün altındaki eli daha da sıkılaştı. Kulağımın dibinde hissettiğim nefes tüylerimi ürpertmişti "Bedenini de ruhun gibi ele geçireceğim. Andım olsun bunu yapacağım" Duyduğum sözler ile beynime kan sıçramıştı. Ağzımdan kaçan feryada engel olamamıştım. Onun kollarından çırpınmak için yaptığım her hamlede beni daha sıkı tutuyordu. O benim sonumdu. Beni yerle bir edecek kişiydi. Ruhumu ellerine vermek zorunda bırakıldığım katilimdi...

Başlama Tarihi: 27.10.16 Romantizm#4: 03.02.17 Hikayenin ilk bölümleri yıllar öncesine aittir. Gelişmemi izlemek istediğim için bu bölümlere dokunulmamıştır. Bir varmış bir yokmuş diye başlattı bir kadın masalı. Bir varmış bir yokmuş diye devam ettirdi ikinci kadın anlatılanları. İçerde bir yerde yalnızca beyni oluşan biri söz istedi üçüncü kadın olarak ve sonra devam etti ona söz vermeyen dördüncü kadın anlatılanlara. Altı, yedi, sekiz ve dokuz dedi birinci kadın buranın sahibi olarak ve sözü verdi dördüncü kadına. Dördüncü kadın tırmandı kelimeleri ta on dokuza kadar. Dokuz dedi, beni ürkütür ve verdi sözü beyni oluşan içerdeki kadına. Sözü aldı içerdeki kadın ve başlattı kimsenin anlatmaya cesaret edemediği o yaşanmışlıklara. Bir yerde durdu önce burası yirmi beş durağı olmuştu sonra devam etti anlatmaya. Yirmi altı dedi önce artık kolu çıkarken, Yirmi yedi dedi sonra bacakları annesinin karnını tekmelerken, Yirmi sekiz dedi midesi tüm yaşanacakları annesinden çeker alırken, Yirmi dokuz dedi dördüncü kadına nispet yapar gibi bir gür sesle, Otuz dedi çığlıklar, gözyaşları ve kanlı bir mücadele içinde, Ben üçleri seven bir efsaneyim, anlatılan masallarda sadece varmış denilen o kısımı severim ve otuz benim en iyi halim. Otuz sadece yaşayan yanım ve otuz oluşturur Anka diye adımı. Geriye baktığımda otuz ceset görürüm her birinin üzerinde bir tüy bırakarak. Ve masal sona yaklaşırken kazanmaz iyi olan kimse. Çünkü geriye sadece ben ve bıraktığım tüylerim kalır. Altında tek renkten oluşan kızıl bedenlerle.