«Εισαι να παμε μια βολτα μεχρι το φεγγαρι;» Αυτη ηταν η φραση ηταν η αιτια να γνωριστουν, να γινουν φιλοι και τελικα να ερωτευτουν. Δυο νεοι αγαπηθηκαν πισω απο τις τζαμαριες των πολυκατοικιών τους και μπλεχτηκαν μαζι σε περιπετειες που δεν ηθελαν να ξεμπλεχτουν.

Θα γραψω καποια ποιήματα δικά μου.Γραφω για διαφορα θεματα οπως ειναι ο ερωτας η απογοητευση.Ελπιζω να σας αρεσουν . Αν θελετε αφηστε μια καρδουλα και ενα comment . Σας ευχαριστω για την υποστήρηξη

"Ένας χρόνος πέρασε. Ένας χρόνος μα ακόμα οι τύψεις δεν με αφήνουν σε ησυχία. Τα ίδια κύματα που με μανία σε πήραν μακριά μου, κάθε βράδυ λυσομανούν στα όνειρα μου και μου υπενθυμίζουν την απώλεια σου. Συγγνώμη μάτια μου που δεν τα κατάφερα. Συγγνώμη που άργησα τόσο πολύ να καταλάβω..." Η Νεφέλη, ένα κορίτσι δεκαέξι ετών χάνει την καλύτερη της φίλη και βρίσκεται αντιμέτωπη με αμέτρητα προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις από τις οποίες θα μάθει μια αλήθεια που θα αλλάξει όλη της τη ζωή!