"Kiedy się narodził, demony wybrały jego niewinną duszę. I roztrzaskały ją w drobny mak." Lokalne władze ogłaszają sezon polowań, zaśnieżone miasteczko w lodowatym Wyoming przeżywa okres świetności, a lokalna policja nie zaprząta sobie głowy wagarowiczami, którzy od rana do nocy przesiadują pod opuszczonym wiaduktem. Senni mieszkańcy zajmują się swoimi nudnymi obowiązkami, a tamtejsze kino już od kilku miesięcy puszcza ciągle ten sam film, nie zarabiając na tym ani złamanego centa. Rodzina Reedów mieszka blisko lasu, który dotychczas cieszył ich oczy głównie w lecie. Zimą trzymają się od niego z daleka, znajdując rozrywkę w centrum miasta. Są równie nudni, co reszta mieszkańców, ale bardziej skryci, niż większość z nich. Ich dzieci już do tego przywykły i stronią od oceniających spojrzeń starych wiarusów. Tam rządzą tylko ludzkie problemy - ktoś nie zapłacił czynszu, czerstwy chleb wyrzucono na śmietnik, a lekarz przepisał choremu tylko Paracetamol. Tam nie ma miejsca na mrok. Nie, kiedy jesteś w miejscu, w którym wszyscy troszczą się o siebie nawzajem i z życzliwością podają sobie rękę. Tyle że mrok nie słucha się zasad. Kryje się pod osłoną nocy, z daleka od zwyczajnych ludzi. Robi rzeczy, które nie śniły się służbom specjalnym, manipuluje i zatapia kły w kręgosłup moralny. Koszmary spod łóżka istnieją naprawdę i są potężniejsze, niż nam się wydaje, a potwory z lasu ciągle nas obserwują i pewnego dnia podejdą bliżej. Znacznie bliżej. UWAGA: bardzo długie rozdziały + treść dla dorosłych [brutalne, krwawe sceny] Wszystkie prawa zastrzeżone Razer © Layke Hamilton, 2018/2019

#3 bxb - 31.01.2019r. #2 homo - 25.08.2020r. /bxb/ [Zakończone! Dziękuję wam za wszystko!] [KSIĄŻKA JEST STARA, WIĘC JEST CRINGE'OWA, PRZEPRASZAM :(( ] On ma wyrzuty sumienia, jest słaby i podatny na innych. Myśli, że nie powinien. On nie dba o zdanie innych, jest bezczelny i wulgarny, dąży do własnego celu. Wie, że powinien. Z ich spotkania i wielu feralnych zdarzeń mogą wyniknąć różne ciekawe rzeczy. UWAGA Książka zawiera homoseksualizm, wulgarny język i treści erotyczne. [książka zaczęta 19.01.2017] [książka zakończona 16.04.2018]

Damien ma siedemnaście lat i już od jakiegoś czasu czuje, że coś z nim jest nie tak... Ze strachu przed prawdą o samym sobie, próbuje desperacko żyć nie swoim życiem, by dopasować się do reszty. Wszystko się odmienia, gdy do szkoły dołącza nowy uczeń, a Damien odkrywa że kłamstwa obracają się przeciw ich autorom.

Janek od zawsze uwielbiał skrzypce. Czuł, że między nim a tym instrumentem jest szczególna więź, której nie jest w stanie rozerwać nic - nawet demony przeszłości, które osaczają go wszędzie i sprawiają, że nie może o nich zapomnieć. Mury, które wybudował wokół siebie, nie pozwalają nikomu dostać się do jego małego świata - tego świata ze skrzypcami, muzyką klasyczną i rozgwieżdżonym niebem widzianym przez okno. I na pewno nie spodziewał się, ile jest w stanie zmienić pewien blondyn ze skrzypcami na ramieniu, który pewnego dnia pojawił się w oknie naprzeciwko. Opowiadanie jest odpowiedzią na akcję pn. „Kolorowe słowa" z inicjatywy grupy Piórowładni (@Piorowladni) na Facebooku (https://www.facebook.com/groups/685946204908306/)

Nataniel od zawsze miał problemy ze znalezieniem przyjaciół. Powodem była jego chorobliwa wręcz nieśmiałość i niskie poczucie własnej wartości. Nie pomagała mu w tym także jego orientacja, którą za wszelką cenę pragnął ukryć. Dlatego właśnie izolował się od prawdziwego świata i krył w swoim własnym świecie gier, książek i ulubionych seriali. Nie spodziewał się, że ktoś spróbuje wyciągnąć go z tej strefy komfortu.

Liam zawsze kochał gotyckie powieści... nigdy nie spodziewał się, że jego życie zacznie przypominać jedną z nich. Opuścił głośny Londyn, by zamieszkać ze swoimi krewnymi w dużej, rodzinnej posiadłości, oddalonej od zgiełku miast. Nie mógł nazwać jej nowym domem. A swoich krewnych nie mógł nazwać rodziną. Jego codzienność stała się przepełniona samotnością i poczuciem bezsilności... aż pewnego dnia spotkał kogoś. Tajemniczego, młodego mężczyznę kryjącego wiele sekretów. [PS. Wątek romantyczny w opowiadaniu skupia się na miłości męsko męskiej... Informuję tak na wypadek, gdyby trafiła tu jakaś zagubiona dusza, niewiedząca co się dzieje i niekoniecznie zainteresowana tego typu wątkiem]

Timofiej to czerwonowłosy chłopak, który przez większość czasu wygląda jakby szukał kłopotów. Zaś Luka jest uosobieniem spokoju. Przez szereg zbiegów okoliczności, Luka zostaje poproszony, by zaprzyjaźnić się z Timą.

Jerzy nie spodziewał się, że w wieku trzydziestu siedmiu lat jego życie zmieni się o sto osiemdziesiąt stopni, a jednak tak się stało. Nie był w stanie tego przewidzieć, ani tym bardziej temu zapobiec. Nie potrafił uchronić się przed skutkami własnego postępowania, które zaprowadziło go do tego punktu. Punktu, którego nienawidził. Do osób, którymi gardził. Do sytuacji, która była dla niego obca i niepojęta i która miała spowodować jeszcze większe zmiany w jego życiu... A także w nim samym. Na ten moment jednak, Jerzy był tylko zwykłym homofobem, człowiekiem zgorzkniałym i kimś, kto desperacko wmawiał sobie, że wszystko z nim w porządku, mimo że wcale tak nie było. Jednakże o tym miał dowiedzieć się później, dużo później, w momencie, w którym uświadomi sobie, jak wiele stracił. I jak wiele może jeszcze zyskać. „Zostań o poranku" to historia opowiadająca o sile i słabościach ludzkiego charakteru, poruszająca tematy homofobii, uzależnień oraz seksualności. Traktuje o przeprawie głównego bohatera przez życie, które, jego zdaniem, miało się skończyć po straceniu rodzinnej firmy i podporządkowaniu się Marcinowi Słowińskiemu oraz jego partnerowi Łukaszowi Nakoniecznemu. Jerzy nie wiedział jednak, że to, co zdawało się końcem, będzie dopiero początkiem przeprawy przez otaczający go świat oraz przez własną osobowość, a także rozpocznie całkiem nowy rozdział w jego dotychczasowym życiu.

W świecie Marcela nie zawsze wszystko układało się po jego myśli, chociaż lepiej byłoby już na samym początku zaznaczyć, że nic nigdy się nie układało. Wtedy rozczarowanie z porażki byłoby mniejsze, ból łagodniejszy i łatwiej byłoby się po wszystkim pozbierać. Niemniej Marcel nie chciał ułatwiać sobie sprawy, pozwalając by nadzieja wciąż tliła mu się pod skórą. Mimo że życie bez przerwy kopało pod nim dołki, a on, niczego nieświadomy, wpadał w nie za każdym razem, wciąż łudził się na szczęśliwe zakończenie. Tak samo było w te wakacje, kiedy to zapożyczył się na duże pieniądze i żył beztrosko - dopóki nie musiał oddać kasy. Kasy, której oczywiście nie miał. I kiedy wydawało się, że gorzej być nie może, na jego drodze stanął Kacper - prześladowca z gimnazjum, gotowy ponownie zrujnować mu życie. W tym beznadziejnym przypadku promyczkiem nadziei okazał się Marcin. Mężczyzna, który był w stanie podać mu pomocną dłoń i wesprzeć go w patowej sytuacji. Jego zalety nie kończyły się jednak tylko na byciu sympatycznym. Dodatkowo był też nieziemsko przystojny. To wszystko zebrane w całość sprawiło, że Marcelowi serce nieraz zabiło mocniej. Jest tylko jeden haczyk. Marcin jest kuzynem Kacpra.

Parę miesięcy temu kupiłem kubek ze złoconymi maziajami. Na wyprzedaży. Żaden prezent, żadna okazja do wspominania. Zwykły, ładny kubek za 15 złotych. Od tego momentu piłem kawę tylko z niego. Plułem fusami z herbaty do jego wnętrza. Nigdy jednak nie spojrzałem na ten kubek w szczególny sposób. Zwykła rzecz, nie? Jednego wieczoru rozsiadłem się wygodnie przy biurku. Patrząc na telefon chciałem sięgnąć po zeszyt do pisania tekstów. Banalna sytuacja. Poczułem, jak moje nieuważne palce nie wymijają kubka. Pozwalają mu przewrócić się, ześliznąć z blatu. Mimo że nie widziałem, poczułem nacisk niepokoju. Moja głowa sama narysowała trajektorię lotu, rozbicie, wylanie. Stratę. Przez ułamek sekundy miałem jeszcze nadzieję, że uda mi się złapać kubek, uniknąć tego, co ma się za chwilę wydarzyć. Ale dobrze wiedziałem, że już mi się nie uda. Poparzyłem tylko palce. Patrzyłem na nowy kształt kubka, rozbity na części. Nasza przygoda się skończyła. Bezpowrotnie. Nie miałem już pić z niego kawy, pluć fusami do wnętrza. Ta chwila, gdy wiem, że coś stracę jest zawsze intensywna. Człowiek zamiera, wstrzymuje oddech. Jest okrutnie krótka, ale ściska w dołku. Zawsze towarzyszy jej nadzieja. Głupia i naiwna. Tak mocno wierząca, że jeszcze się uda. Uczucie straty. Tak, to tego uczucia nie znoszę najbardziej. Gdy wchodzi w ciało, wpełza we wnętrze, uświadamiam sobie, jak bardzo coś było dla mnie ważne. Czy to Nivan, czy durny kubek ze złoconymi maziajami.