İnsanlar ve Vampirlerin bir arada yaşaması imkansızdı bu yüzden insanlar vampirlerle hiç karşılaşmazdı ama nerdeyse hiç.Bilmedikleri şey aslında her insanın hayatında bir vampirin kol gezdiği gerçeğiydi.Yani bir insan bir Vampir demekti...

Hayat sınavdı ve sınavlar zorluydu. Benim sınavımsa hayatımdı. Sevdiklerimin bedenimde ve ruhumda açtığı yaralarla onların söz hakkı olduğu hayatımdı... Yirmi bir yaşında bir kızın eğlenmekten başka ne gibi bir isteği olabilirdi? Ama benim vardı, diğer herkes gibi yaşamak... Bugüne kadar birçok şey yaşamıştım. Hepsi de birbirinden kötüydü. Ama hiçbiri beni yıkmaya yetmemişti. Yıkamamışlardı, güçlüydüm; güçlü olmak zorundaydım zira... Kaderin önüme çıkardığı tesadüflerle güçlü olmuştum ben. Ama aklımda bir soru vardı, gerçekten tesadüf var mıydı yoksa her şey kurmaca bir oyundan mı ibaretti? Ben Ayris, Ayris Ekinci. İsmimin anlamı yakamoz demek. Yani geceleri denizin içinde oluşan ışıltı. Ve ben o ışıltıydım, ihtiyacım olansa beni içine alabilecek bir denizdi... Ama o deniz de güvenli değildi ya, fırtınayla mücadelesi hırçın ve asiydi... Fırtına sessizce gelmişti ve hırçınca gitmişti. Ardında bıraktığıysa kaybolan hayatlar ve yitip giden sevdalardı... "Hiçbir sır ebediyen saklı kalmaz Aslı, elbet gün yüzüne çıkar. Görüyorsun işte ne annemin sırrı ne de benim sırrım saklı kaldı. Eğer o gün güçlüysen elbet bir gün güçsüzleşirsin, tüm dengeler altüst olur ve sırlar açığa çıkar. Ne kadar çabalasan da saklayamazsın, çünkü artık sırların elindedir bir zamanlar sende olan silah. Ve sen o silahın namlusuna teslim olursun... "

"İyi okumalar hanımefendi." Devam etti gülerek. Neden sürekli gülüyordu? Tam teşekkür edecekken devam ettiği cümlesi ile sustum. "Zira, ihtiyacınız olacak." ... Elementler, büyücüler, mitolojik canlılar, kahinler ve kehanetler... Aldığı kitabı sadece okumak isterken, işler hayalinin de ötesinde ilerlemişti ve kendini aniden Avalonia diye büyülü bir dünyada bulmuştu. Daha doğrusu, açıklanamaz bir biçimde, o artık okuduğu kitabın içindeydi. Bu bilinmezliğin içinde ayakta kalması, alışması ve bir çıkış yolu bulması gerek. Bu yolda ona arkadaşlıklar, düşmanlar ve belki de aşk kapıyı çalacak. İçinde bulunduğu bu duruma bir çözüm getirmesi gerek fakat asıl soru şu ki, kitap bittiğinde ne olacak?

NOT: WATTPAD'TAKİ İLK TERÖR HİKAYESİDİR. Bedirhan Hamidian , dünün öfkesi yarının ise intikamıyla yaşayan İranlı bir terörist lideriydi. Bu gün diye bir şey yoktu onun için. Bu gün yaşayabilirse yaşayacaktı , bu gün yine dünün öfkesini kusacak ve yine yarının intikamı derdine düşecekti. Ta ki Evra gelene kadar... Evra Lorin üvey abisinin gölgesinden kurtulmak için İstanbul'dan Batman'a kaçmış güzel genç bir kızdı. Çocukluğunu geçirdiği bu şehir onun için yeni bir başlangıç olacakken hayatının sonu olmuştu adeta. Hiçbir şeyden haberi olmayan Evra'yı aşkından gözü dönmüş bir terörist beklemekteydi... NOT: BU HİKAYE AŞK VB ŞEYLERDEN ZİYADE TÜRKİYE VE ORTADOĞU GÜNDEMİNE (HATTA DAHA ÇOK GEÇMİŞİNE) FARKLI İNSANLARIN GÖZÜNDEN BAKMAYA ALIŞMANIN BİR SONUCUDUR. GÖRÜNDÜĞÜ GİBİ TAM ANLAMIYLA AŞK MEŞK HİKAYESİ OLMASA DA BU UNSURLARDA VARDIR. KOPYALANAMAZ, İZİNSİZ BENZERLERİ YAZILAMAZ. AKSİ TAKDİRDE YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Deli olduğunu kabullenmek mi delilikti? Deli olmadığını iddia etmek mi ? Ben Leyal Bulut . Kızkardeşimin intikamı için deli damgası yiyip gerçekten delirmiş bir kadın.

Hüküm belliydi.. berdel.. İki farklı insan sözleşmeyle bağlandılar... Bu işte duygulara yer yoktu.. Aşk'a sevgiye yer yoktu... Zaman geçti.. aylar geçti.. Önce Aşk karıştı.. Filizlendi... büyüdü.. Artık geri dönülemezdi..

Genç çok başarılı bir avukat kız yıllar önce bir yetimhaneye bırakılmış. Avukat kızın bir mucizesi var. Bu mucize kızımızı nasıl etkiledi. Peki yıllar önce kızımızı yetimhaneye ailesimi bıraktı yoksa başkası tarafından mı bırakıldı ? Eğer başkaları tarafından bırakıldıysa neden bırakıldı ? Aile kızını hiç mi aramadı ? Bu soruların cevaplarını öğrenmek için burun hikayeme alalım sizi. ......... Kitabın akışı ve gidişatı tamamen benim hayal gücümdür. Her hangi bir çalınma gibi bir şey söz konusu değildir. Bilginize #3 ~ Almina ( 07.10. 2021 ) #1 ~ Almina ( 09.10.2021 )

"Niye aldın onu?" diye sordum. Hiç bir şey demeden yanıma geldi. Ben bir adım daha gerilediğimde kolumdan tutup beni koltuğa yan bir şekilde oturttu. Tam kalkacaktım ki; "Sakin ol." dedi. "Saçlarını tarayacağım." Ben söylediği şeyleri idrak etmeye çalışırken o da yan bir şekilde yanıma oturup saçlarımı taramaya başladı. Her bir tarak darbesinde nedensizce kalbimin kasıldığını hissediyordum. Dokunuşu çok yavaştı. Ortam çok sessizdi ve ben nefes almayı bile unutmuştum. Bedenim buradaydı, peki ya ruhum? "Sen, nasıl bir şeysin böyle?.." diye mırıldandım. Ben bile zor duymuştum sesimi. Elimi kolumu nereye koyacağımı şaşırtmıştı bana. "Ömrüm boyunca, saçlarını taramak istediğim iki kişiden birincisisin" dedi. Tarağı tekrar başımın üstüne koyup uçlarına kadar yavaşça çekti. "İkincisi, kızımız..." Kapak Tasarım: @meyrialis *** ©Tüm Hakları Saklıdır. Yorumlara yapılan kitap reklamları vs. itinayla silinecektir. S.D.

"Bakışların değişmiş." Dedi. Sinirle yumduğum gözlerimi geri açtım. " Eserini beğenmeni beklerdim." Dedim. Kahverengi gözleri mavilerime baktı ve ardından konuşmaya başladı. " Özür dilemem birşey değiştirmeyecek biliyorum. Ama nedenlerim vardı. Beni dinlesen bana hak verirdin." Dedi ve elimi tuttu. Elimi sertçe çektim. Dolan gözlerimle ona baktım. " Barış ben senin yüzünden ka..." Sustum. Kendime 'katil' diyemedim o an. Sinirle titreyen sesimle tekrar konuşmaya başladım. " Sen nasıl beni ağlattıysan bende seni ağlatacağım. Senin hayallerini yıkacağım. Senden nefret ediyorum. Keşke seni hiç tanımasaydım. Keşke o gün gerçekten ölseydin." Dedim ve akan göz yaşlarımı elimin tersiyle sildim. Barış'ın gözünden akan bir damla yaşla onu boğmak istedim. "Ne desen haklısın Dolunay." Dedi. Haklı olduğumu biliyordum zaten! " Benim senden başka kimsem yoktu. Ama sen beni bıraktın." Dedim. Göz yaşlarım akmaya devam ediyordu. Sinirlenince ağlamaktan nefret ediyorum ! Barış belinden çıkardığı silahı elime bıraktı. " Al intikamını şimdi öldür beni." Dedi. Başımı olumsuz anlamda salladım ve elimdeki silahı yere attım. "Seni öldürmeyeceğim. Ölmek için bana yalvaracaksın Barış! Ben seni duymayacağım senin beni duymadığın gibi." Dedim. Barış bana bakıp burukça gülümsedi. "Bana istediğin duyguları besle. İster aşk olsun, ister nefret ben seni her zaman seveceğim." Dedi ve beyaz kapıdan çıktı.

Sizden bir bebek isteniyor... Hem de 12 yaş sizden büyük bir adamdan... Cevabınız her ne olursa olsun hayatınız yokuşa hızlı adımlarla düşmeğe başlayacak... Soru basit... Yanıtlaması.... ZOR... Ya kendi hayatınızdan vazgeçecek.... Ya da canınızdan çok sevdiğiniz babanızın... Ama sorun soruda değildi. Soruyu olumlu cevapladığınız an size sadece bir şart sunuluyor... BEBEK ERKEK OLMAK ZORUNDA !!!