❛Ben Akça Aksel. Ağça Aksel sanıldığım için kaçırıldım.❜ ⇝ "... Hala benim meleğimsin." Burukça gülümsedim. "Emin misin?" Başını aşağı yukarı salladı. Boğazını temizleyip dudaklarıma baktı. Ben tepki veremeden yüzümü tuttu ve bana yaklaştı. Dudakları nazikçe benimkilere bastırıldığında vücudum alevler içindeymiş gibi hissettim. Kollarını belime sarıp beni kaldırdığını hissedebiliyordum, ama odaklanamadım. Her düşüncem, her duygum beni çok şefkatli öperken yok olmuş gibiydi. Kulağıma baştan çıkarıcı bir şekilde "Evet. Benim günahkar meleğim." diye fısıldadı. Çenemi tuttu ve başımı kaldırdı. Yorgun bir şekilde ona baktım. Gülümsüyordu.

Bir kız düşünün. O kız, öyle bir kız ki, on iki yaşındayken kardeşiyle beraber başına gelen kokunç olaydan sonra bile ayaklarının üzerinde durabilen. Öyle bir kız ki, kayıp kardeşini bulmak için pek çok şey yapan. Öyle bir kız ki, kalbi kö tülük için atanların korkulu rüyası olan. Öyle bir kız ki o kız, öldü kabul edilen kardeşini aramaktan vazgeçmeyen, kardeşinin ve kendisinin büyük acılar çekmesine sebep olan adamı hapise göndermeye çalışan, o adam gibilerine hak ettiklerini vermek için çete kuran ve değer verdikleri için her şeyi yapabilen bir kız. Ortak bir düşman, birbirinden nefret eden kaç çeteyi bir araya getirebilir?

Hikayeyi okurken ve okuduktan sonra hiçbir erkeği ve ilişkiyi beğenmemeniz, bu durum sonucunda da ebediyen yalnız kalmanız durumundan yazar kesinlikle sorumlu değildir. Ve önemli not; Mıçmıç, sulu bir aşk okumak istiyorsan, sevgili okuyucu; Lise hoşlantılarını veya dizilerde aşk olarak anlatılan saçma duygular var ya, işte onları konu alan bir kitabı incelemelisin.. Bu kitapta, sadakat var, fedakarlık var, özen var.. Bu kitapta sevdiğine dokunmaya kıyamayan bir adam var. Bu kitapta, sevdiği adamla büyüyen bir kız çocuğu var. Şimdi karar ver bakalım, Sana nasıl aşık olunacağını, nasıl sevileceğini öğretecek bir kitap okumaya, hazır mısın?

Aras Soykan, Kendi karanlığının içinde, kaybolmuş ruhunun son parçasında nefretini, öfkesiyle körükleyerek intikamına tutundu. İntikamı, aradığı gerçekleri ondan adım adım uzaklaştırırken, kendisini yeni bir oyunun pençesinde; dağılmış bir ailenin parçaları arasında buldu. ~~ Başlangıç: 20.01.2015 Bitiş: 04.03.2018

"Kendini nasıl hissediyorsun?" diye soran adama baktım. Daha birkaç dakika önce hastane odama dalan bu adam sanki her şey çok normalmiş gibi benimle muhabbet etmeye çalışıyordu. "Sanki bir bilinmezliğin içindeyim. Dört bir yanım karanlık ve o karanlığın içinde kayboluyorum..." Verdiğim cevaba ilk başta ne diyeceğini bilemese de sonradan "Kafanı fena çarpmış olmalısın. Ne bu anlamlı sözler?" diye sordu. "Ben de bilmiyorum. Bir anda içimden geldi." diye cevap verdim. ~ Hafızasını kaybeden bir kadın en fazla ne kadar değişebilir? Zevkleri, huyları, tavrı, konuşması, hatta sevdiği adam, hafızasını kaybettikten sonra değişen kadının hafızası gelene kadar yaşadıkları mı yoksa hafızası yerine geldikten sonra hatırladıkları mı daha acı?

Yetişkin içerik. ~~~~~~~~~~ Sen misin ruhuma neşter saplarken, Kanamaması için yarayı çiçekle kaplayan?.. ~~~~~~~~~~ Mükemmel olmasa da mutlu bir yaşamı vardı küçük kadının. Fakat bir kaza ile her şey tersine döndü. Kendini bir anda hiç bilmediği bir hikayenin içinde buldu. Ve bu yolda sevdiklerini tek tek kaybetti. Bir yemin etti küçük kadın. Şerefi ve namusu üzerine, canı üzerine edilen bir yemindi bu yemin. İntikam barındıran bir yemindi. Kan akacak bir yemindi. Peki bu hikayede küçük kadın, kimi kahramanı olarak seçicek? Yoksa kahraman kendisi mi olucak? ~~~~~~~ Küfür,şiddet ve benzeri sahneler bulunur. Rahatsız olacaklar okumasın. Kapak tasarımı için @Youahaklıdır a teşekkür ederim

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

Silah alım satımı ile ilgilenen bir kızın taşındığı şehirde tanıştıkları insanlar ve bazı eylemlerinden doğan aşklar, dostluklar... Ortaya çıkan bazı sırlar, acı kayıplar.

Öldürmesi için hedef gösterilen adama yakınlaşırken bilmediği bir şey var... Kendisi de bir hedef...