1940'lı yıllarda, kasabaya atanan genç bir Belediye Başkanı ile kasabanın ağasının güzeller güzeli kızı arasında geçen bir aşk öyküsü. (...) "Şimdi sen öğrendiğin bütün harflerle bir cümle kurmanı istesem yapabilir misin?" Nevbahar kalemi eline alıp yazmaya başladı. Daha sonra kağıdı Yavuz'a gösterip gülümsedi. Üzerinde seni seviyorum yazıyordu. "Ben de seni seviyorum." dedi Yavuz kıvrılan dudaklarıyla, uzanıp alnına bir öpücük kondurdu. Genç kızdan aldığı ilk ve alabileceği şüphesiz en güzel mesajdı. Yanağını okşayıp yeşil gözlerine sevgiyle baktı. "Lâkin 'y' harfini öğretmedim henüz." Buna binaen oturduğu yerden masada duran çantasına uzandı, içinden işlemeli bir mendil çıkarıp adama uzattı. "Bunu yapabilmek için öğrenmiştim." Mendilin üzerine adamın isminin ilk harfi işlenmişti. (...) Kitapta geçen kurum ve kuruluşlar, yaşanan olaylar ve ismi geçen şahıslar tamamıyla hayal ürünüdür. Yetişkin içerik bulundurmaktadır.

20. yüzyılın ilk yarısında, Büyükada'nın meşhur konaklarının birinde filizlenen gizli saklı bir aşkın hikayesi. (...) "Ne yapıyorsunuz?" "Aşekayı söküyorum." Bakışları eldivenli ellerin söktüğü uzun sarmaşıklara yöneldi. "Fakat çok güzel görünmüyorlar mı?" diye sordu merakla. "Ne zararı var ki?" "Olmaz mı?" dedi adam abartılı bir tavırla. Müteakiben kovası dolunca alıp iki metre ötedeki bir diğer ağacın dibine geçti, Hülya da onu takip etmişti. "Güzelliğe aldanmamak gerek hanımefendi, güzellik yanıltıcıdır." "Doğru." diye onayladı onu genç kız dalgınca. "Aldanmamak gerek." "Bu sarmaşıklar ağaçların gövdelerine usulca dolanır. Pek de güzel dururlar ha. Lâkin bir bakarsınız mendeburlar iliğini kemiğini kurutmuş koskocaman çınarın. Geriye kof bir kabuktan ötesini de bırakmamış, her bir nimeti kendisine almış."

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

"Sadece seni yok etmek istiyorum." dediğinde dudaklarımda kışkırtıcı bir gülüş oluştu. "Öyle mi?" dedim dudaklarına doğru fısıldayarak. "Daha çok beni nefesimi kesene kadar öpmek istiyormuş gibi bakıyorsun." dedim ama bakışlarını hiç değiştirmedi, bana öyle bakmaya devam etti. "Doğru başta amacın gerçekten beni yok etmekti, sonra baktın ki etrafımda bunu yapmaya meraklı insan çok, acıdın mı?" Konuşurken hafif alaylıydım, her bir kelimemde, her nefesimde amacım onu daha da çıldırtmaktı. "Aslında evet, seni ben mahvedecektim ama ortada mahvedilecek bir şey kalmamış." dedi eli çenemi hafif hafif okşarken. Ve onun dokunuşu mahvedilecek bir şeylerin kaldığını hissettiriyordu. Yine de bakışlarım düşmanca kısıldı. "Senin görevin beni korumaktı, değil mi? Dur o da oyundu, doğru ya." 07.04.2023

Yayınlanma tarihi (Başlangıç) : 1 Mart 2023 🍃🍃 Kızılca kadınlar serisi #1 İki ailenin birbirinin kızlarını karşılıklı olarak gelin almasına berdel denir. Size pekde ilginç olmayan bir bilgi söyleyeyim ; Berdelin kelime anlamı ' Değiş tokuş ' dur. Bir kadın için ne kadarda aşağılayıcı öyle değil mi ? Maalesef ki öyle. Bu yüzden Gerçek hayatta kadınlar olarak zaten yeterince ' değersizleştirilirken ' kitabım da ki baş karakterlerin ' İNSAN AHLAKI ' özelikleri ön plandadır. Kadına intikam alıyorum ayağına şiddet gösterilen , sanki arabada modeli yükseltir gibi " bu yaşlandı artık, genç bir kadın alalım " denilen, gerdek gecesi kendisine zorla sahip olan o***** evladını kazığa oturtmak yerine gidip ona aşık olan bir kadın karakter ya da sen kadınsın, benimsin gibi kadından bir mal gibi bahseden ' mal ' bir erkek karakter bekliyorsanız... Üzgünüm yanlış yerdesiniz ve burayı sessizce terk edebilirsiniz... Ama ben bir okuyucu olarak seni anlıyorum derseniz de buyrun... Başımızın üstünde yeriniz var :) 🍃 Canset ; Uzun bir çalışma ve ' ben aptal mıyım neden anlamıyorum ' sendromlarına rağmen tıp okumuş ve doktor olmuş başarılı bir kadındır. Azer ; Yoğunluktan başını bile kaşımaya fırsat bulamayan süper yoğun bir iş adamı , aynı zamanda Mardin'in geleneksel ağası... Bu iki farklı ruhu bir araya getiren sebep ise malesef ki köşe başını dönünce çarpışarak kitaplarını devirmek değil de, doğu da artık çok ama çok nadirde olsa görülen berdeldi... Serin bir Mardin sabahında canset arabasında telefonu ile ilgilenirken yanlış bir hareket ile araca gaz verir ve öndeki arabaya çarpar. Özür dilemek ve hasar tespit yapmak için hemen arabadan iner fakat karşısında hiç beklemediği birini bulur. Müstakbel kocası...

"Kim yaptı bu yemeği?" Kaşları özenle çatılmış, bakmaya devam ediyordu. "Ben yap-" "Sen yapmadın." diye itiraz edip ayağa kalktı. "Kim yaptı?" "Mutfağımdaki hiçbir aşçımı satamam Demir Bey, oradaki her şeyden ben sorumluyum." Tombul şef ciddi ve bir o kadar da kararlıydı. "Beyefendi; kendi etiklerinizi, kendinize saklayın." diye sakince konuştu. "Bu yemeği kimin yaptığını öğrenmek istiyorum." Aradan geçen üç dakikanın ardından, bir kadınla birlikte hızla yanlarına gelen ikili ortamın durağanlığı dağıttı. "Buyurun Demir Bey, yemeği yapan aşçımız." Kurbanlık koyun gibi genç kadını öne doğru itti. "Sorun nedir?" Genç kadının görünüşünden daha olgun ve güzel çıkan ses tonu, ortamından sessizliğini dağıttı. "Sorun nedir," Demir, elinde tuttuğu saçla birlikte kendi kendine mırıldandı. "Sorun bu."

Yetişkin okurlar içindir! "Beni ilk gördüğünde ne düşündün?" Başını yana eğerken işaret parmağıyla dudağının altındaki çizgiyi kaşıdı. "Buraya ne kadar aykırı durduğunu." Kadir ağır hareketlerle ayağa kalkınca tam önümde durdu. Masada oturmama rağmen benden çok büyük duruyordu. Yüzüne bakmak için başımı geriye atmak zorunda kalmıştım. Bana doğru eğildiğinde aramızdaki tansiyon o kadar hızla yükseldi ki... Mesafeyi iyice azaltırken boğuk çıkan kalın sesiyle konuşmaya devam etti. "Aykırı ve güzel..." dedi yavaşça."Çok güzel." Kuruyan dudaklarım aralandığında bana doğru bir adım daha attı ve aralana bacaklarımın arasında durdu. "Zararlı olan her şey gibi..." Dilimi alt dudağımda gezdirdim. "Sana zarar vermek istemem." Biraz daha yaklaştığında dolgun dudakları dudağıma dokunuyordu. Kalbim göğüs kafesime şiddetli darbeler indirirken kısık sesiyle cevap verdi. "Ama ben isterim." • Gitmek mi zor kalmak mı? Kalana zorsa gidene ölümdü.

Belki, ... aşk gelir! ...seni bulur! ...masal olur! +18 Bu hikayede kişi ve olayların gerçek hayatla hiçbir bağlantısı yoktur. Tüm hakları saklıdır!!

Yazgı kartları karıştırır, biz de oynarız, diyordu Arthur Schopenhauer. Kartları ben dağıtmış, geri çekilmiş ve elime umutsuzca bakarken aylar geçirmiştim. Bu son el değildi ama oyun o kadar kötü gidiyordu ki, artık masadan kalkma zamanı bile gelmiş olabilirdi. Ama kader, beni o masada tuttu. Çünkü oyunun kazananını kartları dağıtan değil, kader belirlerdi. Bir platonik olarak öğrendiğim en önemli şey de buydu: Sana gelecek olanı kırk duvar olsa durduramazdı ama gelmeyecek olana da kırk at versen bir adım yol almazdı.

Vurdu ve Aşk'tan tanıdığımız Çeşmiahu Tümer'in hikayesidir.