O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

...Bir muggle doğumlu seçmen şapka tarafından Slytherin'e yerleştirilir... § Başlangıç ~ 12 Haziran 2020 - ∞ §🥇#Hogwarts ~ 20 Eylül 2020 §🥇#AndromedaBlack ~ 20 Eylül 2020 §🥇#Mudblood ~ 2 Ekim 2020 §🥇#Pureblood ~ 2 Ekim 2020 §🥇#BellatrixBlack ~ 7 Ekim 2020 §🥈#Slytherin ~ 11 Ekim 2020 §🥈#Witch ~ 2 Ekim 2020

"I was thinking about leaving again It all depends Are we just friends?" In which Madeline Potter and Sirius Black aren't allowed to fancy each other, but do anyway. 𝐩𝐫𝐞𝐯𝐢𝐨𝐮𝐬𝐥𝐲 𝐭𝐢𝐭𝐥𝐞𝐝 '𝐂𝐡𝐨𝐜𝐨𝐥𝐚𝐭𝐞' 𝐦𝐚𝐫𝐚𝐮𝐝𝐞𝐫𝐬 𝐞𝐫𝐚 / 𝐬𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐀𝐔 𝐞𝐯𝐞𝐧𝐭𝐮𝐚𝐥 𝐟𝐞𝐦!𝐨𝐜 𝐱 𝐬𝐢𝐫𝐢𝐮𝐬 𝐛𝐥𝐚𝐜𝐤 𝐜𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐛𝐲 @𝐫𝐞𝐦𝐮𝐬𝐥𝐮𝐩𝐨𝐮𝐭 𝐧𝐢𝐜𝐛𝐞𝐥𝐥𝐞𝐬 𝟐𝟎𝟏𝟗 ©

Bir bombanın patlaması Alya Ross'un hayatını değiştirdi. Alya Ross hayatı boyunca kalp cerrahı olmak istedi. Hayal ettiği işi yapmak için onca okudu, ama hepsi bir günde değişti. Alyanın üvey babası, dışişleri bakanı Ross, Alyanın bir toplantıya katılmasını isteyince kadın hayır diyemedi. Bu toplantı sayesinde yeni arkadaşlar edindi, ama yeni arkadaşlar edinmek belki o kadar da iyi bir şey değil. Bu bombayı yaşadıktan sonra Alya hiç sormadığı soruların cevaplarını buldu. Ve bu cevapları arama suresinde etrafındaki insanlara bilmeden zarar verdi. ✍🏼yayınlama günleri~ Cuma✍🏼 ✍🏼başlangıç tarihi~ 21/07/2020✍🏼

"Eyes like the Atlantic, and I'm going down like the Titanic" Yesterday, is a history... tomorrow is a mystery, but today is a gift. That's why it's called the present. "Help, will always be given at Hogwarts, to those who ask for it." •Hogwarts okulunda, marauders zamanına denk gelen yeni güçler • 🦋 (Ne demek sadece Elizabeth'in güzelliği için kitap yazdım?) #remuslupin - 2. Sıra #narcissablack - 1. Sıra #lilyevans - 2. Sıra #lilyevans - 1. Sıra #severussnape - 7. Sıra #regulusblack - 3. Sıra #padfoot - 7. Sıra #moony - 8. Sıra #peterpettigrew - 4. Sıra #moony - 5. Sıra #padfoot - 6. Sıra 05.01.22 || #gryffindor - 3. sıra

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.

On sekizinci yaş gününde tanımadığı numaradan gelen mesaja cevap veren bir garip genç kızın hikayesi. Mesajı atanın kim olduğunu ve neler yaşanacağını öğrenmek ister misin? Öyleyse okumaya başla! *Mizah #1 (14.04.2018) *Kısa Hikaye #1 (28.08.2018) *Romantizm #1 (17.06.2020)