07.07.2021

Bir kız zeki ve asi. Bir mafya sert ve tek ailesi olarak gördüğü ablası dışında herkese merhametsiz. "Umutlarımı yok ettin, hislerimi teninden birer birer çekiyorsun. Söyle bana sevdiğim, sahiden benden bu kadar nasıl nefret ettin?" #Başlangıç ➡ 22/06/2019

"Kapanmayan yara hikayesi." 🌊 Genç kız, kurumak bilmeyen gözlerindeki şoke olmuş ışıltıyla, hemen önündeki katilin, duygudan yoksun gözlerine bakıyordu. Genç kız, beklemediği kişiden beklemediği derecede zarar görmüştü. Ruhu bir çatlakken, artık parçalara ayrılmış, canına batmıştı. Canı yanıyor, boğazındaki acı, gözlerindeki acıdan nasibini alarak daha da varlığını belli ediyordu. Genç kız yutkunamadı, gözlerini bu kabus görüntüye kapatamadı. O genç kız, şimdi ne yapacağını, bulunduğu ıssız ve karanlık ormanda nereye gideceğini düşünüyordu. O genç kız bendim. Bu adamlardan nasıl kurtulacağımı düşünüyordum. Dibimdeki katilin nefesi, yüzüme çarpıyor, kanlı yüzü, bembeyaz kesilmiş yüzümün hemen ötesinde duruyordu. Gözlerimde asılı kalan yaşlar, son kez döküldü yanaklarımı kanlı elleriyle saran katilin tenine. Pis kana karıştı, masum göz yaşlarım. Katilim bundan hoşnut değildi, o da benim gibi, masumun, kötü ve kanlı ellere karışmasını, kirlenmesini istemiyordu. Peki ben neden hâlâ buradaydım? Ben masumdum. Katilimin avuçlarında, ellerindeki pis kanla kirleniyordum. Derin bir nefes aldım. Bakışlarım değişmiş, onun soğuk kanlı görüntüsüne verdiğim hissiz tavırla, hislerimi yitirmiştim. Hiçbir şey hissetmiyordum. Üzerimdeki şoku atlatamamıştım fakat o, yanaklarımdaki ellerini çekmişti. Hâlâ eskisi gibi değildi. Gerçi, eskisi ne demek oluyorsa? Tanımadığım adama fazla güvenmiş, kendimi yabancının avuçlarında kaybetmiştim. Masumluğumu, daha fazla bu avuçlarda kalırsam, kaybedecektim. Buna izin vermemeliydim. Ama kendimde de değildim... ▪▪▪▪▪ K Y U ▪▪▪▪▪ {UYARI: Bu kitabın başlığını Wattpad'de ilk ben kullanıyorum.} ◇Tüm hakları saklıdır. 《Şiddet, olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar mevcuttur {18 yaş üstü ögeler.