Dümdüz, simsiyah bir yol. Sonu görünmüyor, hatta bir adım sonrası dahi yok. Zifiri karanlık, her şey belirsiz... Ne yapmalıydı bu durumda? Bu yola birinin ışık tutmasını mı bekleyecekti? Asla. Başkasının ışığına muhtaç olmaktansa, kendi ışığını oluşturmalıydı insan. Korkuyla derin bir nefes aldı ama kararlıydı, bir şekilde ilerleyip o ışığı bulmalıydı. Her şeyden habersiz, bir adım attı ve o karanlık yol, hafifçe aydınlandı. Zifiri karanlığı delen o ışığı görmek istedi, gözleri acıyordu ama arkasına döndü. Gördüğü karşısında ise hayrete düştü, duraksadı. Biraz önce korkarak attığı o adım, şimdi parlıyordu ve ona yardım ediyordu. Heyecanla tekrar önüne döndü ve bir adım daha attı. Ardında kalan ışık arttı. Birkaç adım daha attı, artık karanlığın büyük bir yoğunluğu gitmişti ama bir kısmı hiç gitmiyordu. Sabit kaldı. Ne yapacağını düşünürken ardından gelen ışık, kendiliğinden arttı. Merakla arkasını döndü, ailesi vardı. Gururla bakıyorlardı ona. Gülümsedi, önüne döndü. Bir adım daha attığında yanında çocukluk arkadaşının belirmesiyle irkildi. Arkadaşı, elini uzattı ve ellerini birleştirdi. Ve ışık daha da arttı. Artık koşma vakti gelmişti. Ben, Esila Arel. Adımlarımı atmış, ışığımı bulmuştum. Ailemin desteğiyle tamamlanıp, daha da ilerlemiştim. Ve şimdi, arkadaşım ile hayallerime koşuyordum. Sevdiğim, Sevildiğim, Üzüldüğüm, Güldüğüm, Ağladığım... Hayallerim... Hayallerimiz... Bize çok yakındı oysaki. Bir adımla başlıyordu hepsi. Üniversite için yola çıkarken, bir adım atmıştık. Başka bir hayalimiz olan tren yolculuğuna giderken, bir adımla yola çıkmıştık. Sevdiğim adama gideceğim zaman, tek bir adımla başlayacaktım o yola. Tuttuğum takımın maçına giderken, bir adımla yanacaktı ışıklar. Her daim, benimle...

"Sana yardım edeceğim" sert ve erkeksi sesiyle konuşmuştu adam. Kelimeler ağzından hangi ara çıkmıştı hiç fark etmemişti. "Nasıl?" diye sordu kadın masmavi gözlerinden umut kırıntıları geçerken. Deli gibi merak ediyordu karşısında oturan daha bugün tanıdığı adamın ona nasıl yardım edeceğini. "Benimle evleneceksin" adamın ağzından dökülen iki kelime yetmişti kadının gözlerini irice açmasına. "Nee?" Allak bullak olmuş duygularına, mahv olmuş hisslerine, karışık düşüncelerine rağmen tek bir kelime çıkmıştı gökyüzü gözlü, gece karası saçlı kadının dudakları arasından... *** Acılı hayatlar... Kesişen yollar... İstanbul'dan Karadeniz'e kadar uzanacak sürükleyici bir aşk hikayesi... Efsa❤Yaman... Başlama tarihi: 02.10.2020

Başkasına derman olan kendisine neden yara olur ki?

Çok güzel bir çocukluk geçirmiş olan Meva Niran, anne, babası, küçük erkek kardeşi ve Murray adında ki köpeğiyle birlikte mütevazi evlerinde sıradan bir hayat yaşıyordu. Her zaman ki rutin sabah görevlerini yaptıktan sonra, okula gelen o iki kişinin ve kendisinin bile yeni keşfettiği güçlerinin hayatını tamamen değiştireceğini bilseydi bir an önce ailesiyle ordan kaçabilirdi belki de...

Ben Dünya. Kendi hayal diyarımda okuduğum kitaplar ve tanıdığım bir elin on parmağını geçmeyecek sayıdaki insanlarla yaşayıp gidiyordum. Kahverengi bir çift gözde takılı kaldığım o gün, işte tam o anda gözlerimiz birbirine ilk kez tutunduğunda, bizim hikayemiz bir Fikret Kızılok şarkısında başladı... Ve bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı.

Hayranı olduğunuz bir kişinin kız kardeşi olduğunuz ortaya çıktığında ne yapardınız? Peki, bu bir rüya olsa? Ve siz, bu rüyadan bir türlü uyanamıyorsanız! Uyanmak için çaba mı sarf ederdiniz? Yoksa bir ömür bu rüyada mı kalmak isterdiniz? *** Emma gerçekliğe inanmasına rağmen kendisine sunulan bu fırsatı nasıl değerlendirecek... Emma'ın yaşantısına gelin hep birlikte bir göz atalım. _________________________________________ Hayran kurgu dalında, kısa bir hikayedir.