-Yeter artık...yeter! Gecenin esir almış karanlık sokağında avazı çıktığı kadar bağırıyordu genç kız. Karşısındaki genç adam ise onun aksine çok sakin bir şekilde; -Kaç ,belkide bu son şansındır... Bunu o kadar sakin bir şekilde söylemişti ki fırtına öncesi sessizliğe benzetti genç kız,arkasına bakmadan koşmaya başladı dediği gibi ilk ve belkide son şansıydı. Ne kadar koştuğunu bilmese de ayakları artık yenilgiyi kabul etmiş gibi yavaşladı.Koşturmaları adımlara adımları ise yavaş yavaş yürümesine sebebiyet olmaya başlamıştı. Ne olursa olsun düşmemeliydi onun cehennemine. -Artık zaman doldu. Benden kaçamazsın ve bundan sonra emin ol buna bile cesaret edemeyeceksin! Adamın sert sesi tüm mahallede yankılanınca genç kız arkasına baktı. Gecenin karanlığında mahallede bulunan titreyen ışıkta bile gözlerindeki alevi görüyordu genç kız. Korkuyordu... -Çok bile bekledim... Bu güzelliğinden beni mahrum ettiğin için seni zor günler bekliyor küçüğüm. Artık ayakları dayanamadı ve kendini yere bıraktı... -Lütfen yalvarırım bırak beni...lütfen. Kızın yalvarışlarını duymuyordu genç adam. -Asla... Asla bırakmam seni. Genç adam son sözlerini söyledikten sonra yorgun olan küçük bedeni kucağına zorlanmadan aldı. Kucağındaki küçük bedene , eterli mendili burnuna tuttu ve bayılmasını bekledi. Bayılınca arabasına taşıdı ve son kez baygın olan küçüğünün kulağına fısıldayarak: -Seni asla bırakmam. Ne sen kaçabilirsin ne de ben seni bırakırım. Damla ve Ferman'ın aşkıydı bu... Zor da olsa bu onların hikayesiydi.

DÜZENLENECEKTİR Duyduğu isimle tüyleri diken diken olmuştu Begümün. Uzun zaman sonra ilk defa onu görüyordu. Özlemişti de aslında. Ancak onu unutması için etrafındakiler sayısız şey yapmıştı. Sayısız kez terapi görmüştü. Hiçbir şey ona olan içindeki aşkı değiştirememişti. Ancak kendini de onu sevmediğine inandırmaya çalışıyordu. Artık farklı bir hayatı vardı ve düzenini sürdürmenin, ayak uydurmanın derdindeydi. Çağrının yaşadığı şok da Begümünkinden farklı değildi ama Çağrı Begüm kadar kolay atlatamamıştı süreci. Hatta tam olarak atlatabildiği bile söylenemezdi. Evleri hala aynı şekilde duruyordu. Çağrı farklı eve geçse de Begümün izlerini taşıyan bu evi satmamıştı. Üstüne sinir krizleri sırasında kendini sürekli bu eve kapatır sakinleşmeyi beklerdi. Aldığı terapileri, kullandığı ilaçları Begüm gidince bırakmakmıştı. O gittikten sonra kötü olan kalbi daha da kötüleşmişti. Kimseye acıması yoktu. Çağrı vakit kaybetmeyip onların olduğu asansöre bindi. Begüm ve kucağındaki çocuğun. Çağrı kaşlarını çatmış durumu anlamaya çalışıyordu. Sevdiği kadın kendisinden sonra evlenmiş miydi? O henüz Begümü unutamamışken Begüm onu unutmuş muydu? Not: Çağrı karakteri psikolojik sorunları olan bir birey. Bu yüzden de kitaptaki yaptığı davranışların sağlıklı bir birey olarak yapmadığını unutmayalım. Not: Kitaba küfür, hakaret, nefret bildiren söylemlerin olduğu yorumları yapan kişiler engellenmektedir. İLK BÖLÜMLER DÜZENLENECEKTİR. 27.03.2020

0530***: Hamile misin? Buğra Kandemir: ? 0530***: Hamile misin, diyorum. Buğra Kandemir: Ben erkeğim. Yanlış numara. *hikaye türünü mizah yapmışım :') kitaptan daha komik lol*

İzmir'de de erkekler tarafından çok beğenilen Nilay İstanbul'a geldiğinde de bütün herkes onunla beraber olmak istiyordu. Fakat o bunlara aldırmayıp sevdiği kişiyle beraber olacağını kendisine söz vermişti. Bakalım Nilay kimi seçecek ve +18 anlara girerken bundan kaçacak mı? KİTABA devam edemiyorum arkadaşlar..

Uyarı: Bu kitap 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. *** Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı.

Herşey yeni okula başlamamla başlamişdi iyikide o okula gitmişdim ben ilk aşkimi orada bulmuşdum.

KOLEJ SERSERİLERİ ADLI İLK KİTAPTIR. Birbirlerinin kardeşi olmuş bir arkadaş grubu düşünün . Kalplerindeki yaraları , geçmişleri , acıları ortak olan birbirlerinin ailesi , kız kardeşi ve dostu olan dört kız. Alıştıkları monoton hayatları değişti . Hepsinin hayatına yeni yalanlar , yeni insanlar ve yeni hikayeler girdi. Bu yenilikler neye yol açabilirdi ki en fazla? İnsanın evi sadece dört duvar ,üzeri çatı olan yer değildir.Kaçış noktan ,sığınağın ve sussan dahi konuştuğun yerdi .Ben cadde cadde, sokak sokak evimi aramıştım. Her yolun sonu çıkmaz sokak oldu. Şimdi ben aramıyorum evim bana onu bulmam için yol gösteriyordu. Aaa ! Bir şey daha vardı . "Her şey doğru zaman, doğru insanlarla güzeldir." Gün geçtikçe anlarsın. -"Hani masalda olurdu ya gökten üç elma düşerdi . Bize bir kalp düştü ,biz o kalbi aldık ve içinde ruhlarımıza birlestirdik. İste bu yüzden bizim kalplerimizi ayırmaya kimsenin gücü yetmezdi..." Dostlukları güçlenirken aşklarını koruyabilecekler mi? dersiniz. Ya da aşkları için dostluklarını koruyabilecekler mi ? O zaman sizi şöyle okumaya alalım♡

Kendime mektup: Ben Ayça. ̶A̶d̶ı̶m̶ ̶b̶u̶ ̶m̶u̶ ̶g̶e̶r̶ç̶e̶k̶t̶e̶n̶ ̶ Anne ve babamın biricik kızı Ayça. ̶A̶n̶n̶e̶s̶i̶n̶i̶ ̶ö̶l̶d̶ü̶r̶e̶n̶ ̶A̶y̶ç̶a̶ ̶ Onların gurur kaynağı olan tek çocukları, benim. ̶G̶u̶r̶u̶r̶ ̶d̶u̶y̶a̶m̶a̶y̶a̶c̶a̶k̶l̶a̶r̶ı̶ ̶k̶a̶d̶a̶r̶ ̶s̶e̶v̶m̶i̶y̶o̶r̶l̶a̶r̶ ̶t̶e̶k̶ ̶ç̶o̶c̶u̶k̶l̶a̶r̶ı̶n̶ı̶,̶ ̶b̶e̶n̶i̶. Bir de dostlarım var tabi. ̶N̶e̶ ̶k̶a̶d̶a̶r̶ ̶d̶a̶ ̶s̶a̶m̶i̶m̶i̶(̶!̶)̶ ̶d̶o̶s̶t̶l̶a̶r̶ ̶a̶m̶a̶. Babamla pek yakın sayılmayız. ̶B̶e̶n̶i̶ ̶i̶l̶a̶c̶l̶a̶m̶a̶y̶a̶ ̶ç̶a̶l̶ı̶ş̶ı̶r̶k̶e̶n̶ ̶p̶e̶k̶ ̶y̶a̶k̶ı̶n̶ ̶o̶l̶a̶m̶a̶d̶ı̶ ̶b̶e̶n̶i̶m̶l̶e̶ Ayça'nın yeni bir okula başlamasıyla başlayan ve bir sürü hayata değinen genç kurgu.

normal bir hayat devam ederken defnenin yeni okul! işleri karıştırdı oradaki yağız sayer le karşılaşınca büyuk bir aşk mı doğuyor..... Argo kelime içerir....

YENİ OKUL'UN İKİNCİ KİTABIDIR Devam etmiyor. 15.07.18 Zaman kimseyi şaşırtmadan hızlıca geçti. Bazı anılar güzel bazı anılar kötü geçse de birkaç sene önce yaşadıkları hayatta dönmediler. O zamanlar onlarda bir emare gibi kalsa da onlar o izi arkadaşlıkla sardılar, sevgiyle sarmadılar. Şimdi ise hepsi büyüdü. Üniversiteli olacakları zaman gelip çatarken, son yaz tatillerini hep birlikte son kez liseli olarak geçirirlerken durgun bir yaz tatilinin onları beklemeyecegini bilemediler... ©2018