"Eskiden bana yalan söylemezdin. Yapma dediğim şeyi yapmazdın." dedim ağlayarak. Umut direksiyonu tuttuğu ellerini gevşetti. Ve gözlerini bana çevirdi. "Değişti işte her şey, eskisi gibi olamıyor." "Ben hâlâ aynı benim. Yalan söylemedim, söylemek isteseydim sana bunu açmazdım bile. İstemiyorsan bitir gitsin. Altı yıl senin hasretinle yaşayabildiysem emin ol ömür boyu da yaşarım. Ama sakın sevgimden şüphe etme, en son yapacağın şey bile olmasın." dedi sert sesiyle. Çok mu kırılmıştı bana? Bende ona kırgınım onu ne yapacağız peki? "Sakın." "Söyledin!" dedim hemen itiraz ederek. İlk kez de olsa bana yalan söylemişti. Gözlerimi silerek devam ettim. "Hastanede olduğunu söyleyip, Melis'in sana aşkını itiraf ettiği zamanı hatırlamıyor musun?" Sabır diler gibi bir nefes verdi Umut. Bakışlarını dışarıya çevirdiğinde kırmamak için cümleleri seçtiğini farketmiştim. Fakat kırgınlığı sesine ve sözlerine yansımıştı yine de. "Konuşup kapatmadık mı biz bu konuyu? İlk ve sondu zaten çok pişman oldum söylemedim diye ama haklısın. Ben seni üzüyorum ve bu döngü hep böyle devam edecek. Biz yine tartışacağız ve sen bunu yine yüzüme vuracaksın. Sonra yine ve sonra yine. " Gözlerini bana sabitlediğinde sözleri canımı fazlasıyla yakmıştı. "Yüzüğü çıkartıp çıkartmayacağımı sordun değil mi? Bende saçmalamaman gerektiğini söyledim. Teşekkür ederim yüzüğü çıkartmamı düşündürdüğün için. Nasıl istersen öyle yap, ister ayrıl ister git, seni durdurmayacağım."

Küçükken annemin bana tekrarladığı sözleri söyleyeceğim. Bunu bilmesine imkân yok. Elimdeki silahı alnından çektiğimde bir şey söylememişti henüz. "Bonum fac, donec malus-" "Discedat de mundo." (𝘒ö𝘵ü𝘭ü𝘬 𝘥ü𝘯𝘺𝘢𝘥𝘢𝘯 𝘢𝘺𝘳ı𝘭ı𝘯𝘤𝘢𝘺𝘢 𝘬𝘢𝘥𝘢𝘳 𝘪𝘺𝘪𝘭𝘪𝘬 𝘺𝘢𝘱ı𝘯.) Kaşlarımı çattım. O bunu nasıl bilebilirdi? Bir diğer cümleyi söyledim bu sefer ama devamını getiremedim. "Noli tradere-" "İn vitam." (𝘏𝘢𝘺𝘢𝘵𝘵𝘢𝘯 𝘷𝘢𝘻𝘨𝘦ç𝘮𝘦.) Yaşadığım şaşkınlık maskenin altında belli olmuyordu. Afalladım bir an için... Bu cümleler, annemin bana söylediği cümleler! Kahretsin, bunları nasıl biliyor?! Yanına diz çöküp gözlerinin içine baktım. "Metus est hostis." dedim, kısık sesimle. Gülümseyip yine devamını getirdi. "Quo capti sumus, soror mea." (𝘒𝘰𝘳𝘬𝘶 𝘣𝘪𝘻𝘪 𝘦𝘴𝘪𝘳 𝘢𝘭𝘢𝘯 𝘥üş𝘮𝘢𝘯𝘥ı𝘳, 𝘬ı𝘻 𝘬𝘢𝘳𝘥𝘦ş𝘪𝘮.) 31.12.2021 #duygular - 3 / 15.04.2022