birçok insan için gökyüzü özgürlük demekti. onlara göre gökyüzü, evrenin küçük bir parçası, uzun dolambaçlı bir sonsuzluktaki toz lekesiydi. gökyüzü birçok insan için çok şey ifade ediyordu, ama jimin için gökyüzü bir insan, dünyasını hem inşa hem de paramparça eden bir çocuktu. jimin, küçük bir kasabada yaşamanın ail...
"Söz vermemi ister misin, küçük?" "İsterim, ama tutabilecekseniz, bayım." 14/04/2018 ~ 29/06/2018
min yoongi, hayatına park jimin şeklinde bir şey girene kadar, küçük arkadaş grubu ve her perşembe oynadığı basketbol dışında pek bir şeyi olmadan küçük bir kasabada yaşıyordu. ilk başta onun ürkek küçük bir çocuktan başka bir şey olmadığından emindi ama yoongi yavaş yavaş, eve giden her bisiklet yolculuğunda belinin...
"Âh Yoonie," diye fısıldadı. Yer yer soyulmuş, kanamış dudaklarının üstünde gezdirdim soğuk ellerimi. Derince bir âh daha çekti titrek nefesleriyle. Gözleri yine kanlanmıştı karşımdaki kırık dökük adamın. Kapadı gözlerini, bilirdim, hep acıdığını söylerdi. Tekrar bir âh daha... "Ben kırılmaya saçlarımdan başladım." -b...
yoonmin yoongi, jimin'in kalp sızılarını öpermiş, kalp sızısı olmadan önce...
"Konuşmayacak mısın?" diye soruyorum, kirpiklerini kırpıştırıyor birkaç kez; çekingenliği gülümsetiyor beni hafifçe. Gülümsüyorum, konuşmuyor; çekingenliğini seviyorum. "O zaman," diyorum neşeli bir sesle, bakışlarını üzerimden çekemiyor. "Beraber limonata içelim mi?" 14/04/2017 ~ 14/05/2017
sarı battaniyesini örtüyor sonra üzerine, kapıyı kapatıyorum. o yayları bozuk kanepeye oturmamasından önce söylemiştim kapıyı kapatmasını, unutuyor yine. her şey gibi. her şeyi unutuyor, ama o ismi bir türlü unutamıyor. tek bölüm, 23/11/2018
