Küçüklüğümden beri her köşesi zambaklarla dolu acı tatlı bir yerdi burası. İki çam ağacı ile başlayıp geniş bir tepe ile son buluyordu. Tepenin üzerinde mahallenin aksine manolya çiçekleri vardı, her zaman zambaklardan daha çok onları sevmiştim. Ya da onları seven birini. Kabul etmek en zoru demişlerdi. Bir daha asla dönmek istemediğim bu mahalleye yıllar sonra adım atma nedenim gitme nedenim ile aynı kişiydi. Bunu, yıllar sonra kabul etmek zormuş gerçekten. • Eflin Öztekin'in mahallesine konuk oluyorsunuz, yanınıza çekirdek almayı unutmayın. ・⁠∀⁠・

Tehlikeli bir mafyanın evinde hizmetçisin ve bilmemen gereken bir sırrı öğrendin.... Ya yaşamak için tehlikeli mafyanın teklifini kabul edeceksin ya da kabul etmeyip öleceksin. Sude Deniz Kumsal annesinin tedavisi için mafyanın evinde hizmetçi olarak işe başladı ama patronunun mafya olduğunu bilmiyordu. Sude Deniz Kumsal & Ömer Renat Barçın. °•° "Anlamadım?" Dedim gözlerine bakmaya devam ederken. Tanrım! Pozisyonumuz hiç hoş değildi! "Sadece benim ol, benimle yat, hayatında ve hayatımda ol." Kısaca fahişem ol diyor... "B-benden fahişeniz mi olmamı istiyorsunuz!" Sinirle konuşarak onu göğsünden itmeye çalıştım ama nafileydi. "Hayır. Senden benim kadınım olmanı, bana ait olmanı istiyorum" yutkunarak gözlerine bakmaya devam etdim. "Bu olmaz" gözlerimi ondan kaçırarak yaralı adama baktım. Sanırım artık ölmüştü. Ölmüş olma ihtimaline tüylerim diken diken olmuştu. "Niye? Bakire misin?" Duyduğum kelimeler ile gözlerim kocaman açıldı. Gözlerimi kaçırarak hızlı bir şekilde "H-hayır" dedim. Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

"Ki ben artık herşeyini kaybetmiş bir kızdım. Her bir yanım kimsesizdi. Ailem gitmişti benim. Ve bizi ayıran ölümdü. Ölümün çaresi yoktu ki." Liya bir gün dayısıyla kavga eder ve tek sığınağı olan mezarlığa,ailesinin yanına gider. Oradan ayrılırken bir şehit mezarı görür. Abisinin de asker olmak istediğini hatırlar ve gözleri dolar. Elinde kalan çiçekleri o mezara bırakır. O sırada ise yüzbaşı ve tüm tim onu izlemektedir. "Bu kız kim ve neden kardeşimin mezarının üstüne çiçek bırakıyor."der Yüzbaşı. Yüzbaşının hiç akrabası yoktur. Kıza baktığında birşeyler anımasamaya çalışır fakat olmaz. Birkaç yıl önce işkenceye uğradığı için hafıza kaybı yaşamaktadır. Liya ve Yüzbaşının geçmişi bir tarafta dururken gelişen tatsız bir olay onları tanıştırır. Hoşgeldiniz benim biricik dünyama. Dünyamıza...

Bacaklarını iki yana açmış rahat bir pozisyonda otururken, sert ve baştan çıkarıcı bakışlarını yanımızdaki insanları umursamadan üzerimde gezdirdi. Bakışları beni heycanlandırırken aynı zamanda içimde kelebekler uçuşmasına neden oluyordu. Aşık olduğum bey; 'Odama geç beni bekle yavrum.' Telefonumun ekranına düşen onun mesajıyla gözlerimi usulca yüzüne çevirdim. Dirseğini oturduğu koltuğun başına yaslayarak baş parmağını dudaklarının üzerinde gezdirmeye başladı... Beni çalışma masasının üzerine oturtup elerini bacaklarımın iki yanına koyarak iki ayırdı. Arasına yerleşerek yüzünü yüzüme yaklaştırdı, parmakları çıplak omuzumda gezinirken inlememek için kendimle direniyordum. "İsminin anlamı kadar varsın Bade." Kalbim olmadığı kadar hızlı atıyordu. Eleri yavaşça kalçam ve belimin arasına indi. Nefesimi kontrol altında tutmak epey bir zordu. "Aşk ve şarap...önce usul usul kalbimde yer edindin, sonrasında şarap kadar sarhoş etmesede bende o etkiyi bıraktın." Dudakları boynuma temas etmesiyle ağzımı hafifçe araladım, kafamı arkaya doğru yatırarak inlememek için alt dudağımı dişlerimin arasına alıp ısırdım. "Söyle bakalım ufaklık napamamı istersin sana?" Kısılan gözlerimi aralayıp bana bakan elalarına çevirdim bakışlarımı, dudaklarına yanaşarak tahrik olan sesimle konuştum. "Öp beni." Dudakları yana kıvrıldı. Kalçamdaki elini yanağıma çıkarıp benim yaptığım gibi dudaklarıma yanaştı, ikimizinde gözleri bir birimizin dudaklarındaydı. "Nerden geliyor bu cesaret?" Ah düşüp bayıla bilirdim şuan. Beni etkisi altına almayı çok iyi beceriyordu. "Seni sevmekten." Kendimden emin çıkan sesimle dudaklarını çenemin altında gezdirdi... Ağbeyimin en yakın arkadaşı, çocukluk arkadaşımın ağbeyisi benim ise ilk aşkım. "(Kurgu; yetişkin içerik bulundurur.) #Mahalle kurgusu

Bazı yaralar görünmez... Bazı insanlar da sessizce iyileştirir. Akça, dünyaya güvenini kaybetmiş bir kız. Kartal ise geçmişin gölgesinde sertleşmiş bir adam. İkisinin yolu bir yol ortasında kesişti; o yol onların başlangıcı oldu.. ••• "Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için kendimi zor tuttum. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."

Her şey normal görünüşlü bir adama yardım etmemle başladı. Onun benim şeytanım olduğunu bilmiyordum. Yoksa onu derin uykusundan asla uyandırmazdım. En uygun olduğu anda beni avladı. Hiç bilmediğim, dışardan normal görünen pahalı kafesin içine kapattı. Özgürlüğümün karşısında bana günah dolu teklifte bulundu. Ve şeytanımı her reddedişimde başıma neler geleceğini acı bir şekilde gösterdi. Şeytanımın teklifini kabul etmek istemiyordum. Çünkü onun kurduğu oyunda benden sadece bedenimi istemiyordu ruhumuda istiyordu. Beni korkutan en az şeylerdi bunlar. Asıl beni korkutan şey karanlığın içine çekildikçe bundan büyük zevk almamdı. Kendi karanlığım beni korkutuyordu.

Mahallenin cıvıl cıvıl, tatlı kızı Lavin , babasının askeri, abisinin arkadaşı, mahallenin en soğuk, en sert, herkesin ona aşık olduğu adam ve asla ilişki istemediğini bile bile Alparslan'a çocukluğundan beri hoşlanıyordur. ‼️FOTOĞRAF ŞAHSIMA AİTTİR‼️

DÜZENLENİYOR! ANCAK YENİ BÖLÜMLER OLACAKTIR! "Koca bir ego yığınından başka hiçbir şey değilim. Teşekkürler." • Sert bir nefes verdi. Elindeki kalemi masaya belli aralıklarla vurup "buradasın, konu kapandı." demişti. "Hayır değilim." "İnada bağlama Melek Arıcı. Buradasın dedim o kadar." "Ben de burada değilim dedim." "Buradasın!" "Değilim!" "Melek! Sesinin tonuna dikkat et. Öğretmenin var karşında." Azarlar tonda yüksek sesle konuşunca irkildim bir anlığına. Sertçe yutkunup omuz silktim. "Dikkat etmezsem ne olur hoca?" Ayağa kalktı. Ellerini masanın üzerine koyup belini büktü. Gözleri baştan aşağı bedenimi süzerken dudaklarında garip bir sırıtış vardı. "Bilmem, ne olur acaba." • *Yetişkin içerikli sahneler barındırmaktadır!