Mavi; güçsüz saydığı kızları avlayarak yanına çeken ve işkencelerle öldüren bir toplumdu. Lacivert, üstünde 'M' harfi olan bir kutuda en sevdikleri kişinin yaralı fotoğrafını yollayıp daha da zayıf düşürüyor ve en çöküşte olduğu zaman yanlarına çekiyorlardı. Üç sene önce duraklamaya girmiş olan bu toplumun tekrar hareketlenmesine sebep olan ilk vaka ise Simay'ın ta kendisiydi... Ama... Sadece tesadüf müydü? Her şey sandığı gibi miydi? Herkes tanıdığı gibi miydi? Sırlar içerisinden çıkabileceği gibi miydi? Hayatı dürüst bir şekilde mi kurulmuştu? ....... "Atlatılması neredeyse imkansız olan birçok şeyi atlattık. Mucizeleri, tesadüfleri kanıtladık. Ve bunların hepsini beraber yaptık. Arada kavga ettik, bağırdık çağırdık, kırdık, ağladık ve hatta öldük, öldürdük... Ama hepsini hep beraber yaptık. Her şeyi beraber yaptık. En sonunda beraber kalmamız, birbirimize koşulsuz şartsız güvenmemiz imkansızdı, dipsiz bir karanlığın bembeyaz olması kadar imkansızdı. Ama imkansızlıkları bile başarabildik. Biz başardık. Biz. Beyaz Karanlık."

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©