1990'ların Ankara'sında, siyaset ve askerî disiplinin gölgesinde büyüyen iki ailenin çocukları... Bir yanda Başbakan'ın küçük kızı Mihriban, onun ablası Şekerpare ve ailenin sıcaklığı; diğer yanda orgeneral Cengiz Alakurt'un oğlu Tuğkan, kızı Eylül ve disiplinli, ama sevgi dolu bir aile yapısı. Bu hikaye, sadece devlet meseleleri ya da çocukluk oyunlarından ibaret değil. Bu, çocukların masum dünyası, aile bağlarının gücü ve dostluğun, sevginin sessiz zaferi üzerine bir anlatı. Tuğkan ve Mihriban, henüz küçük yaşlarında karşılaştıklarında sadece oyun arkadaşıydılar; ama yıllar geçtikçe, ailelerin ve kendi duygularının ağırlığı altında, birbirlerine karşı karmaşık hisler beslemeye başlayacaklar. Masum kahkahalar, tatlı tartışmalar, oyunlar ve küçük sürtüşmeler; hepsi, büyüklerin gölgesinde bir yaşamı, gelecekteki aşkı ve sadakati şekillendirecek. Şekerpare'nin küçük anne rolü, Tuğkan'ın ciddiyeti, Eylül'ün neşesi... Hepsi, bu hikayeyi sadece bir aşk veya dostluk öyküsü olmaktan çıkarıp bir aile destanı haline getiriyor. Hikaye boyunca okuyucu, 1990'ların Ankara'sının sokaklarını, bahçelerini, evlerin sıcak akşam yemeklerini ve balkonlarda demli çay eşliğinde yapılan sohbetleri hissedecek. Masumiyet ile sorumluluk, oyun ile disiplin, kahkaha ile sessizlik arasında gidip gelen bir atmosferde, karakterlerin küçük yaşlardan itibaren nasıl şekillendiğini, birbirlerine nasıl bağlandıklarını izleyecek. Bu hikaye, sadece geçmişe dair bir nostalji değil; aynı zamanda aile bağlarının, arkadaşlığın ve ilk aşkın zamana karşı sınavı. Ve her ne olursa olsun, küçük bir gülümsemenin, sıcak bir dokunuşun ve samimi bir sohbetin, hayatın karmaşasında ne kadar değerli olabileceğini gösteriyor.

Bir Aralık sabahı, Güneş doğmayı unuttu İstanbul'a. Gökyüzü siyah çarşafına büründü. Beyaz olan düşler, boyandı kan kırmızısına. Bir çocuğun acı haykırışları yankılandı isli bir Aralık zamanında. Ölüm emrini verdi, yaşam son buldu. Ölümün soğuk nefesi tozlu raflarda yerini aldı. Ve minik kalbe eksikliğin imzası atıldı. Hayalleri eksik kaldı ve hayat acımasız oyununu minik kalbe oynadı. Sonra bir adam geldi. Geçmiş ve geleceğin için de köprü oldu. 🌫🌟 Minik kız fısıldadı... "Seni bir daha görecek miyim?" Çocuk cevap verdi... "Kim bilir? Ama aynı gökyüzünün altında nefes alıyor olacağız." Bitti dediğimiz yerden başlardı hayat. Ve onlar için macera yeni başlıyordu. Sara ve Yusuf'un hikayesi ❤ Daha doğrusu her türlü zorluğa ve acıya göğüs geren, yılmadan ayakta duran bir kadının hikayesi! ❤ Bu kitapta yaşananlar tesadüf mü? Kader mi? Siz belirleyeceksiniz. 🌫🌟 "Sen benim eksik kalan hâyâlim, tamamlayamadığım cümlelerimsin." 🌫🌟 Dikkat! Ağır Dram içermektedir... Bütün hakları saklıdır. Çalınma durumunda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır. Tüm hakları saklıdır.

"Söz konusu senken bir sınırım yok ama sen, geri kalan herkesin duracağı o sınırsın..." **** İnsanların ismini duyunca titrediği ve önünde eğildiği bir adamdı. Saygı ya da korku fark etmezdi, ona göre herkes haddini ve yerini bilmeliydi fakat tüm bunları umursamayan tek bir kişi vardı ve o; onun önünde eğilmeyi değil onun karşısında durmayı seçmişti. Bade Gökova trajik geçmişini arkasında bırakmaya ve kendine beladan uzak, huzurlu bir hayat kurmaya çalışıyordu. Tek istediği unutmak, sevmek ve hayata tutunmaktı. Ancak onunla karşılaştığında tüm bunlar artık imkansızdı. Unutmak istedikleri her an gözlerinin gönünde, dilediği sevgi hiç istemediği bir adamın kalbinde ve tutunmak istediği hayat onun kanlı ellerindeydi. Bade bakanın incitmekten çekindiği bir kadın, o'ysa deli bir fırtınaydı. Ve birlikte kor kadar sıcak, ölüm kadar soğuklardı... *** "Sen kör bir kurşundan farksızdın... Delip geçmen gerekirdi ama kalbimin tam ortasına saplanıp kaldın..."

Beni iyice tezgâha yaslayarak "Gülden," dediğinde "Bitti," diye tekrar ettim. "Unuttun mu? Aramızdaki her şey bitti?.." "O yüzden mi gözlerime öyle bakıyorsun?" diye sataştı bana. "O yüzden mi beni kıskandırmaya çalışıyorsun? O yüzden mi delirtiyorsun beni? O yüzden mi geceleri hayalimle orgazm oluyorsun?" "Sen..." "Söylesene Gülden, yetiyor mu?" Dudaklarını çenemde hissettiğimde gözlerim sessizce kapandı. "Söylesene," diye fısıldadı. "Söylesene Gülden, yetinebiliyor musun?" *** Alparslan Gündoğdu, karısını ve dört yaşındaki kızını bir yangında kaybetmiş ve yıllar sonra yeni bir başlangıç için her şeyi geride bırakarak İstanbul'a yerleşmişti. Geçmişin kötü hatıralarından kaçmak ve unutmak istiyordu ama kendini ansızın saçları ateşten bir güzele tutulurken bulmuştu. Gülden Seçkin, yemyeşil bakışları ve beyaz tenini çevreleyen kızıl saçlarıyla eşsiz bir güzellikti. Bazen sakar, bazen delidolu biriydi ve kendi sıradan hayatında her şey yolundaydı, ta ki sevgilisi tarafından aldatılana ve hiç ummadığı bir gece Alparslan Gündoğdu'yla karşılaşana dek... Kendini hiç tanımadığı bir adamın kollarına atarken bunun delilik olduğunu biliyordu, yine de o bakışlara karşı koyamayarak ona teslim olmuş ve işte o gece, her şey mahvolmuştu...

Annesi tarafından iki kanadı kırılmış yaralı bir kuştu Zeynep; Bir renkten umut bulan, çocukluğunu yeşile mahkum eden bir evlattı. Sonra bir adam girdi hayatına, önce kanat sonra özgürlük oldu umuduna. .... Ucunda ölüm mü vardı? Bende seninle ölürdüm! .... Zeyno'nun Zeynep oluşuna doğru giden bir hikaye.. ... Zeynep ve Aslan'ın kalbinizi sıcacık saracak; fedakarlığı, sabrı, aşkı, sevgiyi ve merhameti öğretecek hikayesi ❤️ ... İlk yayınlanma tarihi: 25.12.2020 ... Alınması, Çalınması ve Kopyalanması durumunda uyarılmadan yasal işlem başlatılacaktır.

Bir anda fısıldaşmalar arttığında, Efsun arkasına doğru döndü ve sarı spotların yanan ışıkları altında hayal gördüğünü düşündü. Evet kesinlikle hayal görüyordu.Bu karşısında gördüğü adam o değildi. O olamazdı... Gözlerini kırpıştırarak derin bir nefes aldığında, Emir'in gözleri bir şeyler arıyormuş gibi etrafta geziyordu. Ve işte tam o anda göz göze geldiler. O an sanki, başka kimse ama kimse yoktu orada.İkisinden başka kimse ama kimse yoktu. Emir'in gözlerine baktığı an, onun gözlerinin en derinine baktığı o an sanki dünya durdu. En baştan bu yana, tanıştıkları andan bu yana yaşadıkları her şey ama her şey gözlerinin önünden geçerken, gözüne batan yaşlar usul usul süzülmeye başladı. Bu gerçek değildi, bu gerçek olamazdı. Sanki ayaklarının altından yer kayıp gidiyordu, sanki bir anda dünyası tersine dönmüş gibiydi Efsun'un. # Efsun Sargun, azimli, çalışkan ve güzel bir genç kızdır. Sadece bir gün içinde hayatını değiştiren o adamın; Emir Karaaslan'ın karşısına çıkmasıyla hayatı bir anda bambaşka bir yola girer.Emir Karaaslan gizemli ve yalnız hali ilgisini çekerken,Karaaslan ailesinin, Sargun ailesinden biriyle bağlantısı olduğunu bilmeden yola girer. O yolda öğreneceği büyük gerçekle büyük bir yıkıma uğrarken,tanıdığı o adamın bambaşka bir durumu olduğunu görünce işler iyice karışır.Emir Karaaslan'ın sakladığı bu sır karşısında ondan vazgeçmek istemez, ancak her şey ortaya çıktığında bir karar vermek zorunda kalacaktır.Bu karar ise her şeyin baştan yazılmasına sebep olacaktır. 🌼 01.11.2020

Nüket Kozcu, kendi halinde üvey annesinin yaptıklarından hoşnutsuz bir üniversite öğrencisidir. Bir gece bara gider ve tanımadığı bir adamla beraber olur. Ah, yanlış oldu; adamı çok iyi tanıyordur fakat sarhoşluğundan kim olduğunu anlamamıştır. Yakın arkadaşının abisi olduğunu farkettiğindeyse çoktan olayların akışına istemeden de olsa sürüklenmiştir. Nüket Kozcu bu geceyi aklından çıkarmayı planlarken, planları Savaş Akduman'ın planlarına toslar. Savaş Akduman, o gecenin etkisinden kurtulamaz ve Nüket'i beklenmedik bir şekilde kendi dünyasına davet eder. Nüket tarafından aldığı olumsuz yanıtlar ise Savaş'ı durdurmaya yetmeyecektir. Savaş için her şey 'Şehvetten' ibarettir, Nüket ise 'Aşk' istemektedir. Ya şehvet kazanacaktı, ya da aşk. Arası yok! "Sen satranç oyuncusu gibisin Savaş, hedefi değil hedefe giden yolu seviyorsun." (Nüket Kozcu) "Sen etrafına at gözlüğüyle bakarken birinin de çüş demesi bir zahmet zoruna gitmesin, güzelim." (Savaş Akduman) NÜKET KOZCU & SAVAŞ AKDUMAN ??? İlk Yayınlanma Tarihi | 10.Ekim.16 / Pzrt Saat | 23:00 Kitabın Türü | Yetişkin Genç Kurgu Yazan | Elisya Royal

Sayıner Ailesi #2# Dört kardeşin hayatlarının ele alındığı hikâyede, hüznü, azmi ve mutluluğu tadacaksınız. İzmir deki Sayıner Ailesini tanımaya hazır mısınız? ©Tüm Hakları Saklıdır

Hikaye, 1980'li yılların yaz sonuna doğru havaların serinlediği, yaprakların sarardığı ama sonbaharın henüz açık seçik bir şekilde kendini göstermediği bulanık bir zaman diliminde aittir. Bir genç kızın uzaktan uzağa gördüğü ve henüz tanımadığı bir adama hayranlık duyuşunu, ardından çevresinin onay verdiği ve hiç görmediği biriyle hayatının en önemli kararlarından birini verişini, bu kararın üzerine de omzuna yüklediği sorumlulukları nasıl yöneteceğini anlatır. Hava nadiren güneşli, toprak çoğunlukla verimli, Nare her zaman sessizdir. Buna tezat epeyce gürültülü bir adam hayatına girmek için yollar aramaktadır. Keyifli okumalar. ... Hikaye Karadenizde geçmektedir.

"Saçların uzunmuş.." dedi ama tereddütü epey açıktı adamın. Ama bugün denilenden sonra yanlış anladı kız, adamın bundan rahatsız olduğunu düşündü nedense, daha yeni görüyordu Giray saçının hepsini. Tam olarak olmasa da düğünleri bile olmuşken saçını açmaktan çekinmemesi gerektiğini düşünmüştü, helaldi artık sonuçta... Aynadan onunla göz göze gelince sordu aynı tereddütle, "Keseyim mi yani?" Giray kaşlarını çattı kızın tavrıyla, ilk tanıştıklarında her lafıyla bir kasırga koparacak kadar kesin olan Dilrûba artık her daim kırılgandı.. Artık evli olduklarında, kocası sıfatı taşıdığından mıydı bu tavrı? Bazen düşünüyordu, ona yardım edeyim derken bastırmış, ya da ezmiş miydi hiç? Boyun eğmeye mahkum mu hissettirmişti? Düşündüğüyle kendine olan öfkesini atamadan sordu kıza, "Niye kesecekmişsin?" "Dökülür belki. Aynı odada olacağız ya.." yutkundu, boğazını tazeledi ama sözlerini tazeleyemedi, ne diyecekti ki? Bilemedi Dilrûba.. "Dağılır her yere." Giray rahatsız olurdu belki kendisinden parçaları her yerde görürse.. Onun konuyu açmamasını uzun bir süre aynı odada kalacaklarına yormuştu çünkü.. Gözlerini kızdan ayırmadan yaklaştı Giray. Bakışları onun uzun saçlarını okşasa da eli çekindi, mahrum kaldı bu tatlı zevkten, "Dökülsün.." dedi yumuşakça, Ben toplarım senin ardından.' dedi içinden, 'Bir de saklarım, kimseler göremez, benim mahremim olur..' 'Senin gibi...' Saçlarını tutarak hafifçe tebessüm etti Dilrûba, "Salık gezmem o zaman, fazla dökülmez.." dedi ama saç değildi tam olarak kastettiği. Hayatında bana dair pek bir iz bırakmam, rahatsız, olmazsın diyordu.. Şu akşamdan itibaren herkes biliyordu evli olduklarını... O yüzden sanki iki gün önce değil de şimdi kıyılmış gibiydi nikâhları.. Öyle hissediyordu. "İstediğin gibi gez, nasıl rahat eder, nasıl istersen.."