Zihnimin içinde tonlarca ses vardı birbirinden farklı. Ellerimde tuttuğum şeyi idrak edemiyordum yada etmek istemiyordum boğazıma birşey oturmuştu nefes almamı zorlayacak türden yavaş yavaş aşağı doğru iniyordu sanki ateşten bir kor parçası gibi geçtiği heryeri yakıyordu kavuruyordu ateşiyle. Ben defalarca bir mezarın başına gitmiştim sırayla İzlemiştim onları bir avuç toprağa gömerken Ellerimden kayıp giderken İlk kayıbımı onbir yaşımda yaşamıştım O benim kanatlarıma atılan ilk bıçak darbesi gibiydi Yirmi'me bastığım gün yüzleşmiştim bu acıyla tekrar O benim ruhuma atılan ilk bıçak darbesiydi Yirmi birimde yeni yıla girerken tekrar savrulmuştum Yeni yıl yeni umutlar getirirken Beni yine bir mezar başına mâhkum etmişti Şimdi elimde tuttuğum bir fotoğraf parçası beni o mezarın en dibine üzerime onlarca toprak atarak gömmüştü o bıçak darbesini Kalbime değil sırtıma atılmıştı Bugün ben o acıyla birkez daha yüzleşmemiştim Bugün ben o acıda yanıp kavrulmuştum Kül olup savrulmuştum.....