„Przypomniałaś sobie ze szczegółami scenerię na szczycie Marii, gwiazdy bezładnie rozsypane na niebie, ostatnie, czerwone promienie zachodzącego słońca, bezkresny świat za granicą wytyczoną przez mur, Orion i Kasjopea, twoje szalejące ze szczęścia serce, jesienny chłód przenikający do szpiku i ciepło pod płaszczem Levi'a. Gorąco jego skóry, kiedy obejmował cię ramieniem. Parujący w nocnym powietrzu oddech, tuż przy twojej twarzy. Materiał koszuli, który czułaś pod policzkiem. Stykające się ze sobą ramiona. Zimno, które szło za nim jak cień, odgradzało go skorupą od innych i ciepło, jakie czułaś będąc przy nim. Na zewnątrz gorący jak ogień, w środku chłodny jak lód. Scena była pełna ciepłych i zimnych barw, kontrastów i jasnych gwiazd, wiszących nad wami jak rozsypane perły." Ledwo wstapiłaś w szeregi Zwiadowców, a już los rzuca ci kłody pod nogi i serwuje niepowtarzalną dozę przykrych wrażeń. Na dodatek już na wstępie stawia cię naprzeciw Levi'a. Pierwsze spotkanie nie jest przyjemne. Przynajmniej na początku. Pościgi w podziemiach, picie z Ackermannem na dachu do czwartej nad ranem, impreza w siedzibie i taniec, spisek Erwina Smitha, ciasto jagodowe, lekko szalona medyczka, fruwające ostrza i zamach na arcykapłana, a to wszystko przywleczone w jeden, nierozwiązywalny dylemat - czy jako Zwiadowca możesz pozwolić sobie na miłość? Uwaga: Zawiera denne rysunki autorki.

Nikt nie podejrzewał, że ta wiecznie radosna dziewczyna może skrywać tak czarną przeszłość. Tak powinno pozostać. W końcu nikt nie potrzebuje w Korpusie Zwiadowców byłego przestępcy, którego nadal nękają koszmary przeszłości. A jednak to dzięki temu, udało jej się nawiązać znajomość z pewnym zobojętniałym kapitanem, który jeszcze wiele lat temu został jej wybawcą. nie czytajcie tego pls, stare stare ~ "Jej krótkie blond włosy odskakiwały w różne strony, a ona sama przymknęła oczy. Nie było jednak dane jej się zrelaksować. - Powiedz, dlaczego zawsze spotykam cię w nocy? - Czy mogę uznać to za pytanie retoryczne? - odparła nie otwierając oczu. - Tsk, zapomnij. - Levi stanął obok krawędzi dachu i zapatrzył się w dal."

Brutalny świat Podziemia potrafi zniszczyć wszystko. Każdy dzień to walka o przetrwanie. Nikt nie jest tu pewny swojej przyszłości. Rachel jednak wierzy, że jej ukochany po nią wróci... Po prostu one shot, który przemienił się w coś dłuższego.

Od dziecka Twoje życie zależało od decyzji innych ludzi. Nawet Twoje wstąpienie do wojska było z góry przesądzone, jak i jednostka do której dołączysz. Znałaś całą swoją przyszłość. Marzyłaś o samodzielności, chciałaś sama podejmować decyzje. Coś tak banalnego Tobie było odległe. Nie sądziłaś, że los tak gwałtownie wstrząśnie Twoim życiem. Twoje marzenie nie pozostanie jedynie niewypowiedzianą myślą. Od tamtego czasu to Ty miałaś być panią własnego losu. Co poznanie w niecodziennych okolicznościach utalentowanego stratega Zwiadowców zmieni w Twoim życiu? Jak egzystowanie z nowo poznanymi przyjaciółmi zmieni Twoje pojęcie przyjaźni? Czy prawda o twoich rodzicach wpłynie na Twoje decyzje? Jak bardzo zmieni cię zdarzenie mające miejsce w twoim rodzinnym mieście i konsekwencje, które za sobą pociągnie? Co do Twojego życia wniesie poznanie zwykłego, a zarazem w przeciwnym tego słowa znaczeniu chłopaka z podziemia?

Nie jestem wyjątkowa. Nie jestem jedyna, która pragnie żyć naprawdę. Niektórzy porównują ludzkość do bydła, żyjącego posłusznie w zagrodzie za trzema murami - Maria, Rose, Sina - ja jednak próbuje żyć według słów mojej mamy, która została zamordowana niedługo po ich wypowiedzeniu: ,,Urodziłaś się jako człowiek, żyj jak człowiek, by na końcu umrzeć również jako człowiek". Dla mnie mury są jedynie ograniczeniem, ale za nimi od wieków egzystują Tytani - wróg ludzkości. Żyjąc z wujkiem w dystrykcie Shinganshina, wciąż utrzymywałam kontakt z przyjaciółką, Petrą Ral, która dołączyła do Zwiadowców. Gdy pewnego dnia pojawili się tytan-kolosalny i opancerzony, a wszystko stanęło w ogniu. Straciłam rodzinę i postanowiłam dołączyć do wojska. Gdzie byłam ciągle wspierana przez Petrę. Może odnajdę też mego ojca? Kto wie? Urodziłam się jako człowiek, żyję jak człowiek i kiedyś umrę jako człowiek. Nie bydło.

Witaj w Czwartym Korpusie, tylko dzięki nam Paradis może zwać się Rajem dla Erdian. To My tuszujemy prawdę - szybko, po cichu i bez wahania. Słodka niewiedza ma swój koszt. Nasi żołnierze ustalają cenę.

Marzenia często nie idą w parze z rzeczywistością. Dzieli je cienka i jakże niezatarta granica, gdyż życie pisze różne scenariusze. Ten z pewnością pisany był ręką autora, który miał parszywe poczucie humoru, bo zamiast w korpusie Zwiadowczym, wylądowałam w Żandarmerii za sprawą pewnego człowieka, który w te pamiętną noc, już na zawsze zmienił moje życie. Mam jeden cel. Jedno życie i ... Jedyną szansę zanim wszystko wyjdzie na jaw ... "Ostatnia misja." Tylko to mi pozostało nim znów spojrzę w rozgwieżdżone niebo i przyznam, że jestem szczęśliwa.