BU KİTAP BASILI ESER HALİNE GETİRİLDİĞİ İÇİN KALDIRILMIŞTIR. FİKİR SAHİBİ OLMAK İSTEYENLER İÇİN GİRİŞ BÖLÜMLERİNDEN BAZILARI BULUNMAKTADIR. KEYİFLİ OKUMALAR. * Lütfen bekleyin. Operatöre bağlanıyorsunuz. * * Kapak tasarım: @viranebirkalp

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK

*Kitap olduğu için bölümler kaldırılmıştır. Uluslararası Bir Aşk Hikâyesi, Ephesus Yayınları farkıyla artık raflarda! ❤ Kitabın Tanıtım Videosu: https://www.youtube.com/watch?v=93iS79_o_zg Evlenmek, bağlanmak, aşık olmak kelimelerinden tamamen uzakta yaşayan genç, çapkın, bir Rus iş adamı ve onu tüm cazibesiyle etkisi altına alabilecek, inatçılığıyla, dik başlılığıyla tabularını yıkıp hayatındaki en önemli şey olabilecek kadar güçlü bir Türk kadını... İpler kimin elinde? Yayınlanmaya başladığı tarih: 6 Ağustos 2013

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Korkularının özüyle yüzleşmeye hazır mısın? | Wattys 2021 - "En Şaşırtıcı Olaylar" & "Paranormal" kategorileri kazananı Kentten uzakta, birbirine zıt iki ormanın çevrelediği sıra dışı bir kasabanın kalbinde canlanan Mer, yaşamın tüm hücrelerine dokuduğu planlar ile trajik bir gecenin sonunda birbirinden kopan beş kafadarın, korkularının özüyle yüzleşmek adına yaşadıkları macerayı konu ediniyor. ... Yirmi beş sene önce bir gece, Sarabandeli gençlerin seneler içinde biriktirdiği merak dürtüleri sonucunda, kasabanın duvarlar ördüğü mistik orman konusu açılır. Gizemli bir defter, sorularının yanıtını doğaüstü bir serüvenle yanıtlar. Fakat hiçbiri, yaşamın ustaca kurduğu tehlikeli labirente girdiklerinin farkında değildir. Birbirlerine en sıkı bağlandıkları günün gecesinde, labirentin en travmatik yoluna saparlar. Senelerin ardından geçmişe sünger çekmeyi başaran Anthony, Ophelia, Celestia, Raphael ve Sirius'un hazırlıksız kavuşmaları, kurdukları tüm illüzyonları altüst eder. Çeyrek asrın sonunda ellerine geçen kadim sayfalar, tehlikeli ve doğaüstü serüvenlerinin son perdesi için Sarabande'nin mistik ormanına dalmalarını sağlar. Labirentin ucunda onları bekleyen derin bir gerçek vardır.

Gecenin bir vakti durduk yere uykundan uyandığın ve izlendiğini düşündüğün o tüyler ürpertici anı hatırlıyorsundur. Etraf saati göremeyeceğin kadar karanlıktı ama pek iyi bir saat diliminde olmadığına emindin. Kalkıp saate bakacak cesaretin yoktu, görebildiğin kadarıyla odaya göz gezdirdin. Kapının önünde belirsiz bir siluetin seni izlediğini düşündün, bunun aptalca bir varsayım olduğunu kendine hatırlattın. Sonra hiçbir şey olmadığını görüp geri yattın, sadece basit bir korku olduğunu düşündün. Ama öyle olmadığını biliyordun çünkü korku gitmedi ve yorganı kafana kadar çekmek zorunda kaldın. Yorganın seni koruyabileceğini düşündün. Yorganın altında güvende olduğunu düşündün, kendini buna inandırmaya çalıştın. O sırada böyle bir şey düşünebildiğin için içinden sana gülüyordu, ondan saklanabileceğini düşünebilmene gülüyordu. Onu tanısaydın bunu düşünme cesaretini göstermezdin. Neden bahsettiğimi bilmiyorsun, değil mi? Muhtemelen aklına dehşet verici, ölümcül bir yaratık geldi ama bahsettiğim şey korku. Şaşırdın, değil mi? Çünkü sen olsan korkuyu böyle tanımlamazdın. Çünkü karanlığı göremiyorsun. Ama karanlığın var olduğunu biliyorsun. Karanlık her zaman var oldu, onu var eden bizleriz. Karanlıkta asla güvende değilsin. Peki, belki de hakkında onlarca korkunç şey okuduğun karanlığın sesini duydun mu hiç?

Eren'in hisleri karşılıksızdı veya öyle düşünüyordu. Ancak bir gün her şey değişmişti. O günden sonra, Eren ve Levi yasak bir aşk yaşamaya başlamışlardı. Her şey güzel giderken bazıları her şeyi mahvetmeye hazırlanıyordu. Beraber kaldıkları bu kalede, adeta iç içe girmiş sırlar gün yüzüne çıkacaktı. İkilinin aşkını kabullenemeyenler de bazı oyunlar çevirecekti. Eren ve Levi öğrenecekleri sırlar ve oynanılan oyunlar sonunda ayrılacaklar mıydı? Aşkın, kıskançlığın ve gizemin harmanlandığı bu olaylar dizesinde kimler mutlu olacaktı?

Anlık görüler giderek kontrol edilemez bir hal aldığında son noktayı, ona destek olan tek kişinin gizemli cinayeti koydu. Artık o işlemediği bir cinayetin aranan suçlusu ve elinde tüm bunların açıklamasını yapmak için kullanabileceği tek şey bir adet kart. Tüm ailesi ona sırt çevirmişken o her şeyi yeni keşfediyordur. O kim mi? O Gözcü.

ülkeden sürgün edilmiş bir yazar kim taehyung ve onun için tez araştırması yaparken peşine takılmış bir üniversite son sınıf öğrencisi jeon jeongguk.