Pamiętam jak byłem mały i zbiłem mamie ulubioną doniczkę, przepołowiła się idealnie na pół. Żeby ukryć przestępstwo wrzuciłem ją do rzeki i wyparłem się wszystkiego. Po prostu powiedziałem, że widocznie ktoś ukradł doniczkę z ogródka. Byłem bardzo z siebie dumny i z tego jaki jestem sprytny. Jakie było moje zdziwienie, gdy latem mama zabrała mnie na spacer i pokazała wbitą doniczkę w mieliznę rzeki. Dostałem wtedy karę na komputer. Zawsze jak przypominam sobie tą historię myślę sobie, że tak działa ta wioska, nawet doniczka nie może uciec z tego miejsca. Niektórzy zostają tutaj na zawsze. za okładkę bardzo dziękujemy @KameleonowaDama

DRUGA CZĘŚĆ "A LITTLE PARTY NEVER KILLED NOBODY" Tęsknie za nim prawie codziennie, nie tylko w nocy, ale nawet gdy jestem zajęty. Nawet w tak piękny, słoneczny dzień, jak wczoraj. Czasami mam wrażenie, że go widzę lub słyszę jego głos. Czasami jadę samochodem i go mijam. Specjalnie wtedy zawracam, żeby za każdym razem odkryć, że jednak go nie ma. Czasami mam wrażenie, że on żyje we mnie, a ciężko mi coś z tym zrobić, bo wtedy stracę go jeszcze raz, tym razem ostatni. Nigdy nie sądziłem, że coś takiego może mi się przytrafić. Jeszcze niedawno była zima, zjeżdżaliśmy na sankach i dałem mu wygrać zawody, kto szybciej wypije piwo. A teraz już go nie ma. okładkę wykonała @KameleonowaDama, bardzo jej dziękujemy z całego serca