Ledwie rozpoczął się ósmy rok nauki w Hogwarcie, a Hermiona Granger, Złota Dziewczyna, już zdołała zarobić szlaban. Jej przyjaciele są zaskoczeni, tym bardziej, że karę ma odbywać z Draco Malfoyem. Czy ich traumy i wspomnienia sprzed wojny pozwolą znaleźć im wspólny język? Czy uprzedzenia i konserwatywne społeczeństwo wpłyną na rozwinięcie znajomości? A może przeznaczenie będzie silniejsze? To moje pierwsze Dramione, dlatego bardzo proszę o komentarze i uwagi :) Z perspektywy czasu widzę, że pierwsze rozdziały są... straszne. Kiedyś zabiorę się za ich poprawienie :D #1 w Dramione 02.11.2021 💚

Hermiona z przyjaciółkami wpadają w pułapkę i trafiają do siedziby Śmierciożerców. Dziewczyna zostaje niewolnicą swojego wroga - Malfoya. Opowiadanie NIE należy do mnie! Jego autorką jest właścicielka tego bloga: http://venetiia-noks.blogspot.com/

Na wojnie nie ma zasad. Nigdy nie wiadomo, jakie zmiany przyniesie jutro; nie potrafisz przewidzieć, kiedy twoi przyjaciele stają się twoimi wrogami. I kiedy wrogowie stają się przyjaciółmi... Misja Dracona Malfoya z góry była skazana na porażkę, a Potter i Weasley komplikują jego pełne paradoksów i kontrastów życie jeszcze bardziej. Draco jak chodząca sprzeczność balansuje pomiędzy dwiema rozbieżnymi drogami: tchórzliwy i odważny, ignorancki i troskliwy, zły i dobry. Pragnący śmierci i usilnie chwytający się życia. Pełen nienawiści i...? I jest jeszcze ona 一 Hermiona Granger, rzucona sama w wir wojny, z wiarą w ludzi i w rychłe nadejście lepszego świata. Czas, by wreszcie wszystko zakończyć. By na nowo mieć czystą kartę. Bogowie wojny już dawno zostali zdetronizowani. Ich miejsce zajął Voldemort. 一 Alternatywa dla ostatniej części serii o Harrym Potterze, a przede wszystkim próba zajrzenia do głowy siedemnastoletniemu Draco Malfoyowi. 一 "一 Moja mama zawsze mówiła, że po urodzeniu jesteśmy jak czysta kartka papieru. W miarę, im dłużej żyjemy, na kartce pojawia się coraz więcej 一 obrazy, wspomnienia, myśli. [...] Tylko od nas zależy, czym stanie się nasza kartka. 一 Na mojej kartce widnieje kosmaty Mroczny Znak. I mogę obalić tę twoją śmieszną teorię 一 kiedy mi go rysowali, nie miałem właściwie nic do powiedzenia [...]".

''Martwe serce kocha najmocniej'' ⚠ SCENY EROTYCZNE, PRZEKLEŃSTWA, PRZEMOC.

Naiwna nastoletnia miłość. Niezrozumiała, pełna niedomówień, czasami bez sensu, źle zaczęta, błędna, pełna pomyłek i złych zachowań. A jednak wciąż miłość. I to, cholernie, silna. Wiedziałam, że jest idealny i go pokochałam. Później zobaczyłam, że wcale nie jest idealny i pokochałam go jeszcze bardziej. Widziałam też, że jest z nim coś nie tak, odkąd go zobaczyłam. Był taki chłodny i pełen rezerwy. Odstraszał wszystkich. Kiedy Dylan dołączył do mojego liceum, w małym miasteczku w Anglii, nie spodziewałam się, że będzie on dla mnie, aż tak ważną osobą. Nie widziałam, że będę potrzebowała go bardziej, niż kogokolwiek. Pragnęła bardziej, niż czegokolwiek. Tak po prostu nagle zaczął chodzić ze mną do jednego liceum, do jednej klasy. Nie mogłam do niego dotrzeć, trzymał mnie na dystans, a jednocześnie nie był daleko. Nie wiedziałam tylko jednego... Dlaczego był taki zimny i bezuczuciowy? Co kryło się za tą maską, którą na siebie zakładał? KSIĄŻKA JEST MOJA, NIE ZGADZAM SIĘ NA KOPIOWANIE! @fetishforlove2018

Vanessa White i Olivier Smith są wrogami od początku ich licealnej przygody. Ich rodzice mają wspólną firmę przez co nastolatkowie częściej się widują poza szkołą. Olivier wymyśla zakład przez co ich życie przewróci się o 180°. Gorący romans, który nawiąże się pomiędzy tą dwójką zmieni wszystko. Doskonale wiedzą, że razem są niepokonani, ale przez to sprowadzają na siebie kłopoty.

On: nieziemsko przystojny, bogaty, ale o paskudnym charakterze. Ona: miła, mądra, upokarzana przez elite. Czy ludzi pałających do siebie nienawiścią może połączyć uczucie? Ironia losu zostanie wydana już 20.09.23 nakładem Wydawnictwo NieZwykłe ❤️

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

Rihan Taylor i Leila Harrison od dziecka są przyjaciółmi. Jednak ta zażyła relacja nie podoba się ich rodzicom, którzy robią wszystko, aby ich rozdzielić. Państwo Taylorowie i Harrisonowie się nienawidzą i zrobią wszystko, żeby dzieci się nie spotykały. Jednak nastolatkowie nie przestają się widywać, a Rihan z czasem odkrywa, że Leila jest dla niego kimś więcej niż przyjaciółką. Ale wkrótce dziewczyna łamie mu serce, dając jasno do zrozumienia, że ona nie odwzajemnia jego uczuć. Rihan jest wściekły i postanawia zerwać przyjaźń. Niedługo potem wyjeżdża z miasta na dwa lata. Kiedy wraca, relacja obojga jest jeszcze bardziej naładowana nienawiścią niż tuż po rozstaniu. Chłopak nie ukrywa, że nie znosi dawnej przyjaciółki. Jednak nie ma pojęcia, że dla Leili zmieniło się wszystko, również jej uczucia. Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej szesnastego roku życia. © hellofanonymous

[W KSIĘGARNIACH] Tessa i Archer są wrogami od małego dzieciaka. Ich mamy przyjaźniły się od zawsze, przez co często musieli przebywać w swoim towarzystwie, chociaż tego szczerze nienawidzili. Tylko, że ona już nie jest małą, naburmuszoną dziewczynką w dwóch warkoczykach, a on chłopcem, który uwielbiał je za nie ciągnąć. Dorośli i zmienili się. Tessa większość czasu poświęca na oglądaniu romantycznych seriali, czytaniu książek oraz spotykaniu się z jej dziwnymi przyjaciółmi. Archer natomiast wyrósł na kapitana drużyny koszykarskiej, stał się jednym z najpopularniejszych uczniów w szkole, a od dziewczyn nie może się odpędzić. Wszystko zmienia się, kiedy pewnego dnia dowiadują się, że muszą zamieszkać razem na trzy miesiące. Sami. W jednym domu. Czy mogło być gorzej? Oczywiście, że tak.