Onunla tanışmamız klişe kitap girişlerindeki gibi olmamıştı. Bilirsiniz, yağmur yağmıyordu, hava kararmamıştı. Koşmuyor veya yürümüyordum. Bir sabah erken uyanmıştım ve onu odamda görüvermiştim işte. "Çocuk, sen bir garipsin. Ölmüş ama gömülmemişsin." xxx İthaf: Kabuslarla büyüyen büyük kalpli küçük bedenlere. xxx 170920 - 190920

yoyomimi: işte şimdi kabuğunu kırabilirim xxx ?

ODA'nın devam kitabıdır. xxx 2073. Bu dünyada devlet solumaya devam ettikçe, biz de ölmeye devam edeceğiz. Geçmişi unuttun, bizi köleleştirdiler. Şimdi avuçlarındayız. Ama elimi tutarsan beraber kaçabiliriz. 2073. Devletin pençesinden kurtulabilir misin? xxx İthaf: Zihnimi büyülten, kalemimi genişleten, ruhumu terbiye eden A. Ş. ve Ö. Y. için. xxx Dipnot: İlk kitap okunmadan bağlantı kurulması zorlaşabilir. İsteğe bağlı olarak yalnızca bu kitabı da okuyabilirsiniz. 301120

iç kısım. kafa içi. bir şeyler. siz. sizinle konuşuyorum.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Bir kız düşünün. Onu yaşıtlarından ayıran tek özelliği farkındalığının yüksek olması. Bu farkındalığın ona hissettirdiklerini tahmin edin bir de. Düşünceleriniz arasına, bu kızın kışları sürekli yağmur yağan bir şehirde yaşadığını da ekleyin. Şimdi de genç kızın, her öğle arası, kimsenin olmadığı okulun kamelyasında kulağında kulaklıkları ile kitap okuduğunu düşleyin. Düşlediniz mi? O zaman bir çocuk düşünün tam da şu an. Bu kıza, onu duymadığını bile bile sürekli bir şeyler anlatan bi' yabancı... Tuhaf çocuk... Peki, bir gün bu kızın kulaklığı bozulur da kız yabancının anlattıklarını duyarsa ne olur? Bu hikâyede ben varım, sen varsın, o var. Biz var mıyız, siz var mısınız ya da onlar var mı, bilmem. Tek bildiğim yalnızız. Tekiliz. Tekiz. Farklıyız.

Satürn, Güneş, Mars, Venüs... Anahtarlıklar, kolyeler, boş evler, tamamlanmamış besteler... Tek bir defter, çözülecek bir sürü gizem... Roman Melnik annesinin ölümünün ardından, dayısıyla yaşamak üzere Rusya'dan Türkiye'ye gelir. Dayısının evinde onu bekleyen yeni bir hayatın yanı sıra annesinin gençlik yıllarından kalma bir defterdir. Hayallerle, kırgınlıklarla, küçük mutluluklarla dolu bir defter. Ve tabii bir sürü şifreyle ve gizemle de. Roman, geçmişi geride bırakmak için annesinin geride bıraktığı gizemi çözmek zorun Annemin Saklı Defteri, Pika Yayınları ile 28 Ekim'de raflarda!