"Alın kellesini!" O an son defa yaşamak için bir şeyler yapmaya çalıştım ama ne gücümün, ne de sebebimin olduğunu farkedince kafamı eğip çaresizce bekledim. Ölmek istemiyordum, kesinlikle ölmek istemiyordum...Kendimi bu konuda teselli etmeye çalışsam da yapamıyordum. En azından o zalim halkın önüde idam edilmeyecek oluşuma sevindim ve ölümümden saniyeler önce gülümsedim. 3...2...1... Gözlerimi iki kişilik yatakta açtım. Nerdeydim ben? Daha önemlisi kimim ben? Sera Albayrak mı, yoksa Valeria Ernest mi?

KİTAPLARIM REKLAM PANOSU DEĞİL!!! *Kitabın (ç)alınması halinde gerekli işlemler yapılacaktır. Çok soğuktu... O gün Ay'ın Güneş'i kucaklayan, rüzgarın dahi ziyaret etmediği aydınlık tarafı, karanlıkla anlaşmış gibiydi. Sarayda tatlı bir telaş vardı. Kraliçenin odasına girip çıkan sinaları izleyen kral, ellerini bel hizasında arkasında bağlamış, yerinde durmuyor, birkaç adım attıktan sonra arkasını dönüp adımlarına devam ediyor, bir döngü şeklinde sürekli bu hareketi yapıyordu. Kraliçenin haykırışları sarayın duvarlarını yıkmak istercesine çarpıp geri dönüyor, bütün sarayı inletiyordu. Hekimle beraber içeri giren sinayla nefesini tuttu. Kral bekledi... Uzun bir sürenin ardından kral artık eşinin çığlıklarına dayanamamış, bir hışımla iki kapı kolunu da tutup açmıştı. Önce bir bebeğin ağlama sesi, sonra hekimin elindeki bebek... Kraliçenin sesini hiç aratmayan bebek, hekimin kucağında temizleniyordu. Ter içinde yatağına serilmiş olan kraliçe, gözlerini hafifçe aralayarak uzaktan yeni doğmuş olan bebeğine baktı ve yüzünde buruk bir gülümseme oluştu. Şaşkınlık ve mutluluk içinde olanları izleyen kral gözlerinin dolduğunu hissetti. Şaşkın halinden çabucak kurtuldu ve eşinin yanına doğru adımladı. Birinin geldiğini hisseden kraliçe hemen yüzünü çevirdi. Eşiyle göz göze geldiğinde, rahat bir nefes verdi, hafiflediğini hissediyordu. Kral eşinin elini tuttu ve yukarı kaldırıp kısa ama duygulu bir öpücük kondurdu. "Azur, bebeğimi almak istiyorum." Eşinin mavi gözlerine bakarken aldığı istekle onu onayladı. Hekime dönüp bir baş işareti yaptı, hekimden karşılık aldığında, saniyeler içinde bebeği kucağındaydı. Ancak bebeklerinde bir şey vardı; Gri saçlar... 1-#buz (10.02.2022) 1-#evren (27.02.2022) 3-#prenses (27.02.2022) 1-#savaşçı (28.02.2022) 30-#fantastik (17.03.2022)

EJDERHALAR SERİSİ 1.KİTABIDIR ... Onlar Tanrıların yeryüzüne gönderdiği en güçlü, en kudretli, en korkunç katillerdi. Diz çökmek, yalvarmak bile canınızı kurtarmaya yetmezdi. Ben diz çökmeyi değil, aşık olmayı seçtim. Kendi sonumu, kendi ellerimle yazdım. Aşk bu kadar yakıcı olabilir miydi?

Simsiyah dağılmış saçları, vahşi duran yüzü ve Onikse benzeyen gözleriyle Şifa'ya bakıyordu. Sanki onun insana dönüşmüş haliydi. Şifa'yı inceleyen gözleri yavaş yavaş öfkeyle dolmaya başladı. ''Sen onu benden çaldın. Şimdi bedelini ödeyeceksin.'' Şifa duyduklarıyla kaşlarını çattı ve etrafına baktı. Ona mı demişti? Durduğu tarafta Oniks ve kendisinden başka kimse yoktu. Acaba Oniks'e mi demişti? İyide ne çalmış olabilirdi ki? Buraya geldiklerinden beri Oniks'i gözünden ayırmamıştı. Bir ara uyumuştu o zaman çalmış olabilir miydi? Ne kadar obur olduğunu biliyordu. Kesin koyun, at ya da herhangi bir hayvanı midesine göndermiştir. Gözlerini kısıp Oniks'e baktı. Aynı anda Oniks de ateş saçan gözlerini karşısındaki adamdan ona çevirdi. Uzun dikenli kuyruğunu havaya dikmiş, her an karşısındaki gruba saldıracakmış gibi duruyordu. Oniks'in gri dumanlı gözlerine baktığında, Sıcak nefesini sinirle havaya bırakıp kuyruğunu salladı. Pekala huysuzluğu üstündeydi ama onun çalmadığını anlamıştı. Eğer o yapmış olsaydı çoktan suçlu çocuklar gibi gözlerini kaçırırdı. ''Sen neyden bahsediyorsun. Biz bir şey çalmadık.'' Şifa karşısındaki insanları süzdü hepsi de ona nefretle bakıyordu. Ama neden? Az önce konuşan adam ona doğru bir adım attığında Oniks'de dikenli kuyruğunu Şifa'nın beline sarıp onu kanatlarının altına aldı. Artık Oniks daha öfkeli nefesler alıyordu. Şifa, Oniks'in beline sarılı kuyruğunu yavaşça okşarken, ''Sakin ol Oniks'' dedi. Karşısındaki adam tekrar öfkeyle konuştuğunda ne duymayı bekliyordu bilmiyordu ama kesinlikle duymayı beklediği kelimeler bunlar değildi. ''Onu. Ejderhayı. Benim ejderhamı çaldın.''

Bedenimizi değiştirdiler. Boyumuzu, saçımızı, göz ve ten rengimizi... Bizi mükemmelleştirdiklerini söylüyorlar. Ama onlar kim? Hiçbir şey bilmiyoruz. Geçmişimizi hatırlamıyoruz, eski hallerimizi bile. Hayatımızın geri kalanını etkileyecek bir oyunun içindeyiz. Burada güvende olduğumuzu söylüyorlar ama günden güne sayımız azalıyor. Aşk. Arkadaşlık. Ve ölüm. Buzdan Zihinler. "Ve buzdan zihinlerimiz yavaş yavaş erimeye başlıyor." Bilim Kurgu #1 22.07.2017 Model-credit: http://cathleentarawhiti.deviantart.com

[ TAMAMLANDI.] #Fantastik 1 #Savaş 1 Hey, ben deliyim! En az senin kadar... Jessie; çılgın, deli dolu ve köy tarafından dışlanmış üstün güçleri olan biridir ancak bu gücünü hiçbir zaman açığa çıkarmamış ve kendisini insanlıktan soyutlamıştır. Doğa ve hayvanlara olan aşkı onu her zaman dik tutmuş, pes etmek nedir asla ama asla bilmemiştir. Bir Deli olsa bile... Ancak her gücün bir sorumluluğu olduğu gibi büyük güçlerin ona getirdiği sorumlulukları geriye çevirmemiş ve mükemmel bir kadın olarak üstüne düşen tüm görevleri kabul etmiştir. Ancak sorumluluk ile birlikte ona yardımcı olsun diye iki Muhafız atanmıştır. Biri ülkenin veliahtı diğer ise ülkenin düşmanıdır... Kral olma yolunda yürüyen bir Prens basit bir köylüyü korur mu? Ya da Kral'ı çoktan ölmüş, gözü kara bir adam? "Bir beklentiniz olmasın, çünkü beklentilerinizin dışında bir kitap olduğuna yemin edebilirim..." [Jessie] ©Tüm hakları saklıdır. Bir LadyReBeL klasiğidir.

"Karanlıktan korkar mısın?"dedi sorusunu yineleyerek. "Demek karanlığın kendisi sensin ve karanlık asla seni korkutamaz."dedim onun söylediklerini tekrar ederek. Kibirle çürük dişlerini göstererek sırıttı. "Karanlık benim!" "Peki o halde. Sorumu değiştiriyorum." Bir adım attım. Artık daha yakındık. "Aydınlıktan korkar mısın?" Çürük dişleri yavaş yavaş kapandı. "Sen?"dedi tıslayarak. Zaten buruşuk olan yüzünü daha da buruşturdu. Aramızdaki ateşin filizlendiği elime bakarak, kaşları olması gereken , ama onun yerine alnının daha da geniş gözükmesini sağlayan mavi derisini kaldırdı. Artık her şeyiyle karşımda çok daha netti. Hızla geriye doğru adım attı. "Ama senin... senin gözlerin okyanus."dedi. Ateşim daha da büyüdü. Minik çukurları saçlarıma kaydı. "Saçların... saçların ateş. Nasıl?"dedi fısıldayarak... "Nasıl bir Kızıl Ejder, Ak Ejder'in gözlerine sahip olur?" Sırıttım. "Hayal kırıklığına uğramış gibi gözüküyorsun."

Bu evrende varlığın bir şekilde kabul edilir. Mixta olduğunu herkesten sakla.

Eğer son derece güzelseniz 5. katta, sporcuysanız 6. katta, sanatkarsanız 7. katta, zeki ve becerikliyseniz 8. katta, eğer bunların çoğuna ya da birden fazlasına sahipseniz 9.katta, bunlardan birkaçına sahip ve zenginseniz 10. katta kalırdınız. Eğer bunlardan hiçbirine sahip değilseniz 1'den 4''e kadar herhangi bir katta kalırdınız. Tüm yeteneğime ve zekama rağmen ben zengin değildim. Yani 10. Katta kalamazdım.

Şeqillü şüqüllü açıklama yazma vakti gelmiş. - Gökyüzünün öfkesidir fırtına... Aciz toprağı yıldırımlarıyla yargılar. Bulutların hareketi haber verir. Rüzgar uyarır insanları. Yağmur başlangıcı bildirir. Kara bulutlar göründüğünde, sessizlik bozulacaktır. Fırtınanın habercileri, göklerdeki gücün elçileridir. Ben, fırtınayı anlıyorum. Bu güç bana Gerçek Miras'ın bir getirisi değil. Fırtına ve ben, artık biriz. Ben, Fırtına Habercisi Varisi'yim. - Serinin ilk 12 cildine profilimdeki ilk kitaptan ulaşabilirsiniz. Mathias serisi sonradan açılan bir seridir. Başların sakin olması hevesinizi kırmasın. Her cilt, kendi içinde başlar, gelişir ve biter. Her cildin konusu farklıdır. Bir şans verirseniz, pişman olmazsınız. BU BİR KURGU ESERİDİR. KİŞİLER, MEKANLAR VE GERİ KALAN ŞEYLER TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR.