Osiemnastoletnia Polka wyjeżdża w ramach nagrody za zwycięstwo w konkursie prosto do Stanów Zjednoczonych, do najbezpieczniejszego miasta w całej Ameryce - Gotham, gdzie przestępczość dawno odeszła w niepamięć za sprawą zamaskowanego bohatera - Batmana. Czy aby na pewno? Dziewczyna nie ma pojęcia, że wkrótce całe jej życie będzie polegać na wyborach między złem a mniejszym złem, a na jej punkcie zacznie mieć obsesję co najmniej niezrównoważony człowiek... *** Moje pierwsze opowiadanie opublikowane w internecie ponad 4 lata temu (od kwietnia 2015). Mnóstwa rzeczy nie trzeba tam brać na poważnie, praktycznie o wszystkim piszę humorystycznie. Po prostu efekt mojej miłości do Jokera Heatha Ledgera. Bohaterka jest Polką, bo wtedy chciałam się jak najbardziej w nią wczuć. Jeśli jesteś zainteresowany/a, to powstała też druga część tej historii pt. "Mercenary". Okładkę wykonała wspaniała @zsaszette. ❤ Nie przywłaszczam sobie bohaterów stworzonych przez DC Comics oraz dodawanych tu obrazków i filmików. Wszelkie prawa autorskie tej historii należą do mnie.

Jessica, młoda, utalentowana redaktorka czasopisma Gotham City wiedzie dosyć normalne, ale i też nieco zakręcone życie. Ciągle pisze w swoich artykułach o tajemniczym człowieku nietoperzu, zwanym Batmanem.Cóż interesuje ją ten człowiek,lecz... Pewnego wieczoru zostaje porwana przez człowieka...szalonego człowieka...Jokera Na początku dziewczyna nie jest zachwycona, ale wkrótce...nawet zainteresował ją ten dziwaczny człowiek bardziej, niż bohater Gotham... Zapraszam... ❤️15.01.19-87#ROMANCE 💜19.01.19-4#BATMAN 💛16.01.19-19#GOTHAM 💚16.01.19-29#JOKER

Kiedy mieszkająca w Gotham Kathia traci swoich rodziców, staje się kimś innym. Poznaje wielu nowych ludzi, ale czy dobrych? Jak się to dla niej skończy?

Gdybym miała dwa naboje, a w pokoju był byś Ty, Hitler i Stalin... Strzeliła bym dwa razy do Ciebie.

fragment: ,,Ruszył w moją stronę, a ja się cofałam aż trafiłam plecami o ścianę. Nie czułam wielkiej radości, że wreszcie go zobaczyłam. Nie chciałam rzucić się mu w objęcia. Byłam śmiertelnie przerażona jak jeszcze nigdy w życiu. Nie tego się spodziewałam... Zdążył już podejść na odległość metra. Spanikowałam... Ale nie mogłam w żaden sposób zareagować. Miałam tylko przed oczami jego czarne oczy. Gdybym była psem to chyba zaczęłabym skomlić...straszne. Oparł dłonie na wysokości moich ramion uniemożliwiając mi ucieczkę. Nachylił się tak, że prawie stykaliśmy się nosami. Prześwietlał mnie tymi swoimi jak otchłań oczami chyba przez całą wieczność. - Jesteś moja." (planowana korekta)