Gözlerim onunla kavuştuğu anda tek bir cümle dökülmüştü ellerimin arasındaki idam tahtasından. "Bana bunu yapmaya hakkın yoktu." Dudakları hafifçe aralandığında gözlerine bir ifade çöktü. Fakat ben o ifadenin tercümanını yapmak istemiyordum. İstediğim şey idam tahtasına bağlanan ipi kesmekti. "Ben dilsizim. Orada ölebilirdin. Nalan olmasaydı derdimi kimseye anlatamazdım anlıyor musun? Alerji olduğunu, kaç saat bu halde olduğunu anlatamazdım. Kimse beni anlamıyor. Ağzımdan dökülen tek şey iğrenç iniltilerken beni çaresizce bırakmaya hakkın yoktu. Ağzımdan çıkan o iğrenç seslerden nefret ediyorum! Senin yaptığın şey dilsiz oluşumu en sert şekilde yüzüme vurmaktı. Ve ben yıllarca bu duygudan itinayla kaçarken sen beni tepetaklak içine savurdun! Benim düşmeme neden oldun!" Ellerim hızlıca döktü içimde biriken tüm gerçeklikleri. Ruhumun bedenime verdiği ızdırap gün yüzüne çıktı acımasızca. Gün yüzüne acımasızca çıkan ızdırap tüm duygularıyla sertçe Barbaros'un yüzüne çarptı. Bu detayı yeni fark ediyor gibi bakıyordu bana. Sanki benim dilsiz oluşumun yeni farkına varmış gibiydi. Evrendeki tüm toprakları içine hapsettiğini düşündüğüm gözlerine cansızlık hâkim olurken ben yeniden, hayatımın her aşamasında olduğu gibi, duygularımda bir ikilem yaşadım. Dilsiz olduğumu yeni fark etmiş gibi ifadesi benim için ne anlam ifade etmeliydi? Beni sıradan bir insan olarak mı görüyordu veyahut dilsiz oluşumu sadece bir süreliğine unutmuş ve gün yüzüne çıkan gerçeklik onu hayal kırıklığına mı uğratmıştı? Cevabı neydi? Peki ya benim istediğim neydi?

Çilekli lolipop grubuna eklendiniz. ••• (texting - tamamlandı) YN: Küfür ve argo var, rahatsız olanlar geri tuşuna basıp çıkabilirler. Lütfen, karakterlerime küfür edecekseniz hiç okumayın. Bu kitaptaki herşey hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumlarla alakası yoktur. Lütfen, kitabımda reklam yapmayın. Başlama yayım tarihi: 06.05.2021 🎈 Bitiş yayım tarihi: 26.05.2021 🎈 Kapak tasarımı: @eccedentesiost_ Wattpad platformunda 'Ayça | Texting' adlı ilk kitap. 💞 100K (19.06.2021) 💞 500K (25.07.2021) 💞 1M (26.02.2022) 🌻 #çiçeğim 1. (12.05.2021) 🌻 #ağlamak 1. (02.06.2021) 🌻 #acı 1. (12.06.2021) 🌻 #gençkurgu 1. (15.06.2021) 🌻 #ayça 1. (18.06.2021) 🌻 #mizah 1. (19.06.2021) 🌻 #trajedi 1. (20.06.2021) 🌻 #kitap 2. (22.06.2021) 🌻 #kısahikaye 1. (23.06.2021) 🌻 #gençkızedebiyatı 1. (25.06.2021) 🌻 #sevmek 1. (28.06.2021) 🌻 #eğlence 1. (30.06.2021) 🌻 #komedi 1. (30.06.2021) 🌻 #text 1. (30.06.2021) 🌻 #yamaç 1. (30.06.2021) 🌻 #wattpad 1. (10.08.2021) 🌻 #edebiyat 1. (09.09.2021) 🌻 #texting 1. (08.10.2021) 🌻 #dram 1. (19.12.2021) 🌻 #roman 1. (30.08.2022)

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."