Mavinin soğuğu temsil ettiği bu yalancı dünyada,mavi ateşin en sıcak ateş olduğundan bihaberdim. 'Madrugada' "Hm?" 'Şafak sökmeden önceki an,gece mi gündüz mü anlaşılmayan o an,portekizcede madrugada demek' Güldüm.En başta deli gibi itiraz edip mızmızlanan kendisi olmasına rağmen filmi benden daha dikkatli izlemişti.Filmdeki kızın sesini taklit edip ona bakarak tekrarladım. "Sabah mı akşam mı anlaşılmıyor,senin gibi.." Kısık sesli gülüşünü bahşedip,yine de gizlenerek başını önüne çevirdi,ardından güçlü ellerini başımın üstüne getirip saçlarımı bir çocuğunkini okşar gibi okşadı,bana seslendiğini bilebileceğim o duyguyla fısıldadı. 'Madrugada' *kapak: dlazaru.tumblr.com

Yıldızların aydınlattığı bir beyaz geceyle,şimşekli bir beyaz gece arasında sıkışıp kaldım.Beni sabaha hangisi ulaştıracak? "Kovsan da gitmeyeceğim." "Yanımda kal" Bana karşı böyle pervasız böyle korkusuz olması beni ürkütüyordu.İçimde,çok derinimde gömülüymüşçesine üstünden toprakları atıp ruhuma ulaşan bir isim anımı yerle bir etti. Jung Hoseok, bu gece neredesin? Tam da gök gürlediği şu anda sen ne yapıyorsun? kapak; dlazaru.tumblr.com

Wattys 2018 Uyarlamacılar Kazananı "dünyanın geri kalmış tüm toprak parçalarına çiçekler ekiyorsun, tüm dünya buna karşı üstelik, çok savaşıyor, çok yeniliyor! ama hep sen kazanıyorsun, hepimize karşı... şiir senin ellerinden sonra şiir oluyor, bazı şarkıları sen söylemesen biraz eksik. üzülsen siyah kurdele yağıyor gökten, hepimiz için yas. sevinsen zafer bayraklarını çekiyoruz içimizin göklerine, adın, adın gibi bembeyaz bir güne uyanıyoruz. sen yoksun... sana rastlayan kim şair değildir artık, adını bir kez söylediyse yeter. yüzüne bakmış hiç kimse görmedim diyemez, dünyanın güzelliklerini. kış olsa dahi, kiraz çiçekleri açıyor nefes aldığın şehirlerde. geçtiğin yolların asfaltlarından yükseliyor, o keyifli eski zaman şarkıları. tamam diyorum, şuraya basmış geçerken, toprak orada kendinden utanıyor çünkü..." 🌸 ©jisakura | Temmuz 2017

"Onu gördüğüm an karanlığa bu kadar batmış bir insanın benim ışığım olabileceğini hiç düşünmemiştim.Ama nefesim oldu o benim.Ruhumdan bir parça değil, ruhumun özü oldu.Kaderimin bir oyunu değil kaderimin dönüm noktası oldu.O benim tek inancımdı. Şimdi onun olmadığı bir dünyada; kaybolmuş gibiyim.Onsuz aldığım her nefes zehirli bir sarmaşık gibi etrafımı sarıp beni mahvediyor. Ona gitmeye ihtiyacım var.Her şeyin başladığı yerde, onun en çok sevdiği şekilde benim sonum, aşkımızın ise yeniden doğuşu olacak.Bense cennetime kavuştuğumda yeniden yeşereceğim." Bu noktanın sınır olduğunu biliyordum. "Özür dilerim." dedim gözyaşları hıçkırıklara,serzenişlere dönmüş yakınlarıma. Buradaydı, hissediyordum. Kimilerine göre mutsuz sondu bu.Ama tamda bu nokta dünyanın cennete kavuştuğu yerdi benim için.Gülümseyerek kendimi mavinin en ferah, en saf yüzüne bırakarak geriye kendisinden geriye sadece su kabarcıkları kalan denizkızına dönüşme hayali ile gülümsedim ve gözlerimi yumdum.