Watty's Gizem&Gerilim Kazananı 🏆 🏆 MysteryTR Ödülleri - Yıla Damga Vuran Gizem&Gerilim Hikayesi -*- "Normal insanların, eline anormal olma fırsatı geçmemiş kişilerden oluştuğunu görecek ilk kişi sen değilsin. Tarih, bu gerçeğin farkına varmış krallarla, filozoflarla ve din adamlarıyla dolu. Çürümek ve çürütmek için fırsat kollayan bu yığına, onlar engel oldu. Medeniyeti; toplumun gözünü yasalar, günahlar ve yalanlarla korkutan adamlar kurdu. Çünkü koyduğu kanunları kendisine tanrının yazdırdığını söyleyen Hammurabi, bunun yalan olduğunu biliyordu. Çift boynuzlu miğfer taktığı için halk arasında Zülkarneyn olduğuna inanılan Büyük İskender, bu yalana göz yumdu. Tıpkı topraklarını işgal ettiği Mısır halkının karşısına sarıkla çıkarak Müslüman olduğunu söyleyen Napolyon Bonapart gibi. Napolyon, Mısırlıların başını yalanlarla meşgul etmezse, çıkacak isyanda o başları gerçeklerle almak zorunda kalacağını biliyordu. Vahşetin bir açıklaması olmadığını görecek kadar yükseleceksin. Tıpkı senden öncekiler gibi. Yukarı tırmandıkça ışığın azaldığını fark edecek ve nihayet, karanlığın sadece karanlık olduğunu öğreneceksin. En sonunda ise, sokağa çıkıp yaklaşan kötülüğe karşı uyarmak istediğin insanların, fırsat bulduğunda seve seve o karanlığa dahil olacağı gerçeğiyle yüzleşecek; Ve sonra düşeceksin."

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

"Bundan yüz elli yıl önce, dünya bambaşka bir yermiş Poli. İnsan sayısı çokmuş, milyarlarca insan yaşarmış. Tüm insanlar eşit ve hürmüş. Ülkeler arası bazen çekişmeler olsa bile kimse kimsenin ayağına kapanmak zorunda değilmiş. Bunu tercih edenler az da olsa varmış; ama onurlu yaşamak her zaman mümkünmüş. Sıradan bir insan parlak bir fikirle güzel işler yapabilirmiş, dışarı çıkıp gezebilir, istediğini yiyip içebilirmiş. Aslında, sıradan insan diye bir kavram yokmuş. Tüm insanlar seçkinmiş."

"Aşk, zehirlerin en tesirlisidir." Küçük bir nar tohumunun kanlı topraklardaki hazin hikâyesiydi Felicia'nınki. Kilit altında geçen sekiz koca yılın ardından teyzesi Cerise'nin bir emriyle apar topar getirildiği Kan Sarayı'nda hayatta kalmak hiç de kolay olmayacaktır Felicia için. Aslanlı tahtın uğruna dökülen oluk oluk kan ile bembeyaz mermerleri kan kırmızı olmuştu bu sarayın, tıpkı barındırdığı asilzadelerin günaha bulanmış ruhları gibi. Attığı her adımda bu kanlı izlerle karşılaşan Felicia artık bir karar vermek zorundadır; ya karanlığa dalıp onunla bir olacak, ya da bir mum olup o karanlığı peyderpey dağıtıp ışığıyla umut olacaktır. Seçimi çok nettir Felicia'nın, bir mum olmayı seçecektir amansız karanlığı aydınlatmak için. Peki ya bu mum karanlığa bir nebze dahi karışmadan yanabilecek mi? "Geliyorum... Kendi hikayemi yazmaya ve bu güne dek yazılanları bozmaya!" 21 Temmuz 2016 / Tüm Hakları Saklıdır © ___ NOTERDEN ONAYLANDI. TÜM HAKLARI KORUMA ALTINDADIR, KOPYALANMASI, ESİNLENİLMESİ VEYA ÇALINMASI DURUMUNDA TÜM HAKLARIMI SONUNDA KADAR KULLANIRIM.

Tüm Selanik'te yankılanan trenin tekerlek seslerine aşina bir adam; fakirlik içinde de olsa minik bir umutla kavrulurken, zamanın onu nereye savuracağı hakkında en ufak bir fikri olmadan, monoton hayatını yaşamaya devam ediyordur. Ruhunda taşıdığı geçmişten kalan izler ne kadar canını yaksa bile, ayakta durmak için can dostu Colten ile ellerinden gelen en büyük gayreti göstermektedirler. Bunca yıl boyunca sadece kendi adına attığı kalbi, bir kadın için atmaya başladığında, gözleri neredeyse hiçbir şeyi görmemeye başlamaktadır. İhanet ve sadakat arasındaki göreceli ufak seçimlerinin, boğa boynuzları üzerinde kurulu hayatını nasıl değiştireceğinden haberdar değildir. Aynı zamanda dünyayı da değiştireceğini... *** Tüm hakları saklıdır.© Çalınma durumunda yasal işlemler başlatılacaktır. (Olayların gerçekle herhangi bir alakası yoktur. Tüm olaylar kurgudan ibarettir.) Kapak Yapım: -Troyeblemaker-

🔸Tarihi Kurgu #15 ~ Tarihi kurgu fantastik arasında bir hikayedir. ~ Megan Presscott, günümüzün en önemli tarihi kurgu yazarlarından. Bir arkadaşı var. Lilly, bilim insanı ve tek hayali zaman makinesi yapmak. Bir gün nasıl oluyorsa yapıyor. Tabiki çalışıp çalışmadığını bilmiyor, denemek de istemiyor. Ama deli Maggie gönüllü oluyor. Romanlarına gerçeklik kazandırmak için 1532 yılına gitmek ister. O zamanlar VIII Henry İngiltere tahtındadır. Anne Boleyn ise onu avucunun içine alacaktır. 2015 yılından 1532 yılına yıldrım gibi düşen akıllı, güzel, komik Meggie bütün planlarını mahvedecektir. ~

BİR KADIN ESTETİK AMELİYATLARLA EN FAZLA NEYE DÖNÜŞEBİLİR? BİR KUĞUYA MI? YOKSA BİR CANAVARA MI? *** Merhaba; ben Aslıhan Kosova. Bana kısaca Aslı diyebilirsin. Ya da Burcu, Çiğdem veya Mualla… Hatta bana Selahattin bile diyebilirsin. Gıkımı çıkarmam çünkü biraz eziğim. Kendimden bahsetmem gerekirse bahsetmemeyi tercih ederim çünkü herşeyimden nefret ediyorum. Allah bizi yaratırken Adriana Lima ile ruhlarımızı karıştırmış ve ben yanlışlıkla bu bedene hapsolmuş gibiyim. İçinde bulunduğum ruh halini düşününce bir travestiden farkım yok aslında! Onlar da bedenlerinden pek memnun değiller. Sadece benden daha güzel ve çekiciler. Her şey ev arkadaşım Hümâ’nın burnunu yaptırmaya karar vermesiyle başladı. Ve doktorunun bana dönüp "Biliyor musun Aslı, harikasın!" demesiyle... O gün hayatın, yediğim kazıkların hesabını soracağım kapıları ardına kadar açacağını asla bilemezdim. Bir bedenin değiştikçe hayattaki acı verici boşlukları doldurmaya başlayacağını, her şeyin daha renkli görüneceğini ve beni komplekslerimden kilometrelerce uzağa götüreceğini... Ve intikamın bu kadar lezzetli olduğunu… Bilemezdim! Ama öğrendim!

Acemi çocuk büyüdü. Hâlâ acemi ama artık bir derdi var. Derdini dizelere döktü, pişirdi kendini. Hâlâ çiğ ama ateş görmüşlüğü var. Yeni milenyumun ilk on altı yılından sonra yazılmış, yeni dizeler buradalar.

Sözcüklerin ciğerini bilen ve onları sırtlarında anlam küfeleriyle ahengin ipinde cambaz eden ustaların önünde saygıyla eğilen bir çalakalemin karalamaları. Yeni milenyumun ilk on altı yılından önce yazılmış dizeler.

Fragman : https://www.youtube.com/watch?v=ujWjLWKXYgE İsmim Criss Argent 16 yaşında pekte normal olmayan bir kızım. Başıma gelen tüm şeylerin sadece tek bir sebebi var. Açgözlülüğüm.. Sürekli olarak diğer herkesten farklı olmak istedim. Onların hayatlarını ellerimde tutmak, onlardan güçlü olmak istedim. İşte bu istek bir süre sonra o kadar kuvvetlendi ki beni yaradılışıma, Şeytan'ın ta kendisine götürdü. Ödemem gereken bedelin ne olduğunu bilmediğim fakat adil olmadığına emin olduğum bir antlaşma sonrası Şeytan tüm bu isteklerimi yerine getirdi. Fakat gücümün bu denli kontrol edilemez olduğunu anlamam pekte uzun sürmedi. Gücüm beraberinde hayatlarını ellerinden zorla aldığım insanları getirdi. Bazıları bana yardım etmeye çalışırken bazıları ise her şeyden habersizken kaybetti hayatlarını. Ellerimdeki kan fiziki olmasa da sonsuza dek ruhen en büyük utancım olarak kalacak.. -------------------- Artık yavaş yavaş kendimi toplumdan soyutluyordum. Attığım her adım bu zayıf bedene defalarca acı veriyordu. Aldığım her nefes ciğerlerimi parçalarcasına yakıyordu. Antlaşmanın bana düşen kısmı buydu sanırım. "Sonsuz acı"... Elde ettiğim şey karşısında adil bir bedel miydi bu? Yoksa şeytan beni de mi kandırmıştı? Katlandığım bunca şey sadece acı çekmem için miydi? Fiziksel olarak sağlıklıydım oysaki. Peki ruhum? oda bedenim kadar sağlam mıydı? Yoksa çoktan Şeytana köle olmuş muydu? Geri dönüşü var mıydı bu sonsuz çukurun? Yoksa sürekli düşmeye devam mı edecektim? Her saniye daha derine..