Bekir altında olan Erem'in tekrar kıpırdanmasıyla küçük bir küfür savurarak inledi. Erem masum bir endişeyle "Ne oldu yoksa elinin dikişlerimi mi patladı? Bekir lütfen ellerimi bırak senin eline bakmak istiyorum" diyerek daha çok kıpırdanınca Bekir kızı yatağa daha çok bastırarak alnını kızın alnına bastırıp sakinleşmeye çalışırken boğuk bir sesle "Minik kedi eğer biraz daha hareket edersen bu ikimiz içinde iyi olmaz!" Erem ne olduğunu anlamasa da bu etkileyici sese karşı çıkmayıp hareketsiz kaldı ama bacak arasına baskı uygulayan sertlikle iç çekerek o sertliğe doğru içgüdüsel olarak hareket etmemek için nefesini tuttu. Bekir alev alev yanıyordu ve onu bu hale getiren minik cadının ise hiçbir şeyden haberi yoktu! Erem bulundukları etkileyici duruma daha fazla dayanamayarak fısıltı şeklinde "Bekir o bacak arama baskı yapan sertliğin ne olduğunu anlamasam da içgüdüsel olarak kendimi ona bastırmak istiyorum" diyerek dudağını dişleyince Bekir çaresizce inleyip büyük bir küfür savurarak kendini hızla yataktan aşağıya attı. Erem üstünde olan ağırlığın kalkmasıyla, adamın bedeni üzerindeyken dokunmak dışında hiçbir şey yapmasa da verdiği hoş duygular gittiği için üzüntüyle inleyerek gözlerini kapattı...

-Bölümler düzenlenmeye başlanmıştır.- Gözyaşları ölenler için değildir aslında; geride kalanlalar içindir, gidemeyenler içindir, en çokta susmak zorunda kalanlar içindir... Kader mi kaybetmeye zorlar? Yoksa beden mi kaybetmeye alışan? Kaybedecek birşeyin kalmadığında fark edersin aslında kaybedecek çok şeyin olduğunu! Kaybetmeye.. Kazanmaya.. Susmaya Ve Ölmeye...

Düşe Kalka büyür insan. Kimi kanar kimi yanar. Çoğunu annesi sarar. Bazılarının ise yaradır annesi ta derinlerine. Benim annem bana el, bana yabancı. Benim annem kalbimdeki en büyük sancı. Kimsesizliği siz bana sorun. Ya da sormayın. Kelimelerle aram hiç iyi olmadı. Tıpkı duygularla olmadığı gibi. Neden mi böyle melankolik sözlerim. Neden mi böylesine acı dolu yüreğim. Kanadığımı kimse görmediğinden. Sizde sanın beni kalpsiz. Sayın duygusuz. Bırakın beni kendi halime. Elleşmeyin acılarıma onlarsız nasıl yaşanır bilmiyorum ben artık.

Avengers kulesine bir Stark yetiyordu. Zekâsıyla, egosuyla, şikayetleriyle ve durmayan çenesiyle bazen fazla bile gelmekteydi. Onun kadar zorlu bir insan, kendi genini taşıyan birinden başkası olamaz. ☄ Stark soyunun ortak sorunu, gurur duyulmasını istemek. ☄ Ona en çok koyan şey buydu, dünyanın süper kahramanı olup kızının kahramanı olamamak. ☄ 2018 En İyi Marvel Hikayesi! ☄ 『 Yazmaya Başlama - 15.09.18 』 『 Yazmayı Bitirme - 01.11.18』 『 Yayımlama - 03.11.18』 『 Yayımlama Bitirme - 10.12.18』 ☄ Bu kitap, sadece, bu platformda paylaşılmaktadır. Tüm hakları saklıdır.

Adı geçen kurgularla rakip bile olmadığımızı okumaya başladığınızda anlayacaksınız. Kendinizi bir Dracula gibi hissediyorsanız, hoş geldiniz. /-/ İçinde bulunduğum durum, pek yabancı olduğum bir durum değildi lakin kesinlikle on yedi yıl boyunca kabullenmediğim bir durumdu. Kabullenmediğim şey ne miydi? Ergenliğimden beri kana duymuş olduğum aşırı hassasiyet ve kabullenemediğim birtakım hadiseler. Yaşıtım olan erkeklerden bile daha kuvvetli olan kaslarım. Yemeklerden alamadığım tatlar ve soluk ten rengim. Eğer onlar gerçek olsaydı kesinlikle onlardan biri olduğumu düşünürdüm. Ancak onlar, yalnızca büyük peri masallarından ibaretlerdi. Öyleydiler değil mi? • Wattpad'te 'Dracula Ailesi' olarak yazılmaya başlanan ilk ve tek kitaptır. •Konusu kesinlikle şahsıma münhasır olmakla birlikte çalınması hâlinde işlem başlatacağım. /-/ Adamın üzerime gelmesiyle birlikte çenemi hafifçe dikleştirdim. Ondan korkmadığımı anlaması için bir şey yapmama gerek yoktu çünkü ona dokunmam bile onu kül etmeye yeterdi. Yanımda durduğunda hafifçe gülümsedi ve işte tam o zaman ellerim titremeye başlamıştı. "Siz Hanımefendi," dedi önce ardından gözlerindeki açık sarı parlamaya yakinen şahitlik ettim. "Vlad Drakula'nın evinde bir süre misafir olacaksınız." /-/ Fantastik ve gerçek aile kurgusu karması bir evren. Vlad Dracula, yıllardan evvel çok sevgili eşi İsabelle Dracula'dan tam sekiz çocuk Dünya'ya getirir ancak altıncı çocuk, karanlık güçler tarafından kaçırılıp içerisindeki enerjinin sömürülmesi adına insan bir aileye verilir. /-/ Dudaklarımda meydana gelen yamuk gülüşten haberdar bir şekilde karşımda, bana bakmakta olan adamları önemsemeden etrafımda döndüm. "Vay be, Elena Dracula ha?" diye mırıldandım ağzımın içinden.

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."

Renas, beyincik dejenerasyonu teşhisi konulmuş on yedi yaşında genç bir kızdır. Kalan ömrünü annesiyle geçireceğini düşünürken, hayatına bir anda yıldırım gibi düşen baba ve ağabey faktörü dengesinin şaşmasına neden olur. Zorlu mücadelelerle hayata tutunmaya çalışan Renas, ona kol kanat germeye çalışan bu insanlarla bir aile olabilecek miydi?

KİTAPTA +18 SAHNELER OLACAKTIR. OKUYUCULARIN BUNU DİKKATE ALMASINI, YETİŞKİNLERE YÖNELİK BİR KİTAP OLDUĞUNU UNUTMAMALARINI RİCA EDERİM. AYRICA KITABIMIZ FİNAL OLDU, KEYİFLİ OKUMALAR... Korktuğu bir hayata esir olmamak için yangından kaçtı Züleyha! Kanından olanların biçtiği kaderde yanmamak için ateşin kollarına kendi ayaklarıyla koştu. Evim dediği yerde, kurban olarak kendini adadıklarını öğrendiğinde nereye tutunduğunu bilmeden bir dalı avuçladı. Kütahya'nın küçük bir kasabasından, Adana'nın kavurucu topraklarına sürüklendi. Zalimliği dillere düşmüş, adına türlü kötü sıfatlar eklenmiş bir adamın koynuna bıraktı kaderi Züleyha'yı. Bu bir kaçış hikayesiydi aslında. Minik bir bebeğin arşı titreten ağlayışlarıyla kavuşma yazıldı kaderlerine. Küçük bir bebeğin masumiyetine ödüldü Züleyha... Doğurmadan anne olmayı öğrendi. Zalim bilinen bir mazluma yaşam verdi. Bir masuma yuva , bir zalime şifa , kendine umman oldu Züleyha! ............................... Bu bir Girdap! Aşkın, ailenin, sevginin, sadakatin, sınırsız merhametin içine kapılacağınız, kapıldıkça kendinizi sayfalarda bulacağınız eşsiz bir Girdap...

Ineffable; kelimelerle, sözlerle, anlatılamayan, tarifsiz, açıklanamaz demektir. Kelimeler kifayetsiz