Bir genç kızın aşka ilk uyanış hikayesi... İlk aşklar için 'özel' derler, 'unutulmaz' derler. Peki yüzünü görmediğiniz, gerçek sesini duymadığınız, maske ardındaki birine aşık olunabilir mi? Peki kimliğini bilmediğiniz bu erkek, sizin sonsuza kadar ilk ve tek aşkınız olabilir mi? Bu sorunun cevabını, gizemlerle örülü bu hikayenin sayfaları arasında bulacaksınız. Pelin üniversiteye başlayacağı ilk gün, tesadüfen öğrendiği büyük aile sırrının onu yıkmasına izin vermeyecek kadar güçlü bir genç kızdı. O, zorluklarla baş edebilen bir Amazon kızı, bir Zeyna'ydı. Şimdiye kadar hep mantığıyla hareket eden Pelin, üniversitenin her yıl düzenlediği Geleneksel Maskeli Balosu'nda tanıştığı gizemli erkeğe gönlünü kaptıracak ve kalbi ilk kez aşkla çarpmaya başlayacaktı. Hikaye, 50'şer bölümlük iki kitaptan oluşmaktadır Birbirlerinin kimliğini bilmeden başlayan bu aşk, gerçek ortaya çıktığı anda pek çok zorluğa göğüs gerecek, Pelin'in geçmişinden gelen yükler nedeniyle pek çok ağır sınavdan geçecekti. Acaba bu aşk, günümüz sahte aşkları gibi gelip geçici miydi? Yoksa hiçbir şeyin yıkamayacağı, yıldıramayacağı sonsuz ve gerçek bir aşk mı? Gizemle örülü romantik bu hikayeyi okurken sürekli merak edecek, tam sırları ve kurguyu çözdüm derken yanıldığını göreceksin. Çünkü birçok şey asla göründüğü gibi değil. Görünen de, belki gerçek bile değil. Yeniden yayımlanmaya başladığı tarih : 23 Aralık 2018

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Her şey değişmişti, her şey o kadar çok değişmişti ki, neredeyse başladıkları ana dönecekler gibi geliyordu. Oysa ne geçmişe dönmek mümkündü, ne kadere hükmetmek. Yine de, denemeye engel değildi. Bir insanı aptalca, çocukça bir umut hayatta tutardı bazen, bazense tek sahip olduğumuzdu bu. Devrim vazgeçmeye henüz hazır değildi. 1 ve 2 kitabı geçtiğimiz yıllarda yayımlanan Devrim serisinin üçüncü kitabıdır.

Birkaç yanlış tercihin ve amansız bir adama aşık olmanın hayatını ne kadar değiştireceğini bilmiyordu Devrim. Ölümün kıyısında dolanmak, içindeki sızıya göğüs germekten daha kolaydı. Peki ya zihninde dolanan gölgeler bir insan formunu aldığında, kaybedilecek tek şeyin benliğin olduğu noktada, her şeye kafa tutmak yine de mümkün müydü?

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.

AYKIRI SERİSİ'NİN SON KİTABIDIR! *** Bir, İki, Üç... Sıfır. Beria bir zamanlar terk etmek zorunda kaldığı küçük dünyasına geri döndü. Fakat artık hiçbir şey tozpembe değildi. Aklı ve kalbi geride kalmışken, şimdi bir parça eksik ama duygularına hakim başka bir kız vardı. O artık gerçek bir savaşçı! Ayaklarını bastığı yer: Şimdi, burası... Sıfır noktası. Burası her şeyin bittiği yer. En uç, en tepe, doruk noktası... Acının üst sınırı, onu hissedenin son anıdır. Tabii acının da... Burası eksinin ve artının ortası. Acının büyüdükçe büyüdüğü, sonunda kendi kendini tükettiği, bittiği nokta. İki zıt kutbun nötrleştiği, eşitlendiği nokta. Ne soğuk ne de sıcak... Ne gece ne de gündüz... Karanlık değil, tıpkı aydınlık da olmadığı gibi. Burası her şeyin bittiği yer, başladığı gibi... Her son bir başlangıçsa şayet ve efsaneler mutlu sonla bitemez diyenler çoğunluktaysa... HERKESİN SON DEDİĞİ YERDEN, BİZ YENİDEN BAŞLARIZ!

AYKIRI SERİSİ'NİN 3. KİTABIDIR! *** Zıtlıklar düğüm oldukları noktada da itebilirler mi birbirlerini? Yoksa verdikleri her tepki, bundan sonra onları itmek yerine birbirlerine mi çekecekti? Daha yakın! Şimdi herkes daha yakın! Hayaller ve gerçekler... Geçmiş ve gelecek! Ateş ve su... Elementa' da yeni ayak izleri var, uzaktan gelenler! Kimisi için beraberinde aşkı getirecek, kimisinin kaderini değiştirecek... Geçmişin geleceğe uzandığı anda, her şey tersine dönecek! Kimse neler olabileceğini kestiremezken, tereddüt etmeden bir sonraki adımını atacak! Güçler el değiştiriyor! Bilinmeze yürümek hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı! Beria, artık yalnız değil! Aldığı nefes sadece kendisine ait değil. Ömrüne düğüm olan başka bir ömür onu ne kadar değiştirecek? Kendisine verdiği sözde durabilecek mi? Kimleri karşısına alıp, kiminle yürüyecek? Birbirlerinden kaçmaları imkansızlaşan bu ikilinin, düğümden kurtulmaları mümkün olabilecek mi? Ağızdan çıkan her sözün yemin sayıldığı bir ülkede geri dönüşü olmayan iki kelime beraberinde yaşamı mı getirecek... Ölümü mü? "YA YAŞAMIM OLACAKSIN YA DA ÖLÜMÜM! ÇÜNKÜ SEN ASLA DÖNEMEYECEĞİM, YEMİNİMSİN!"