Benim hikayemde kötü kraliçe, saf kral, masum kız, beyaz atlı prens gibi ilgi çekici karakterler yok. Bu benim, sıradan mahallemde aşkı bulma hikâyem... Benim ufak dünyamı büyüten güzel kalpli bir adamı size kendi gözlerimle göstermeye çalışacağım. ... Her şey benim küçük bakkalıma bir şeyler almak için giren o güzel gözlü adamla başladı. Alışverişini yaptı, parasını ödedi ama poşetin içine kalbimi de koyup götürdü. Farkına bile varmadan... Hadi gelin, mahallemin ve kalbimin polisiyle tanışın...

Güçlü, her şeyin üstesinden gelebilen, deneyimlediği kötü şeylere ve yaşadıklarına rağmen ayakta kalmayı başarmış, kızına ve kocasına tutunan ve onların varlığıyla yaşadığı zorlu günleri unutmaya çalışan iyi bir eş, fedakar bir anne... Çisem Zor. Kendi amaçlarının ve arzularının peşinden gitmekte ısrarcı davranan, bunun uğruna evliliğini tehlikeye atıp ailesini dağıtan bir adam... Alparslan Zor. Hırslı, doyumsuz, istediğini elde etmeye alışmış, hayatında herkesin isteyebileceği türden bir adam varken gözü dışarıda olan ve bir türlü geçmişinin geçmişte kalmasına izin vermeyen bir kadın... Ela Ekin Demir. Kimine göre karanlık, kimine göre acımasız. Başarılı, güçlü, ne istediğini bilen, geçmişi sırlarla kördüğüm olmuş bir adam... Asaf Cihan Güçlü. Onları bir araya getiren kader sonlarını en başından yazmıştı. Kimi hakettiği hayatı yaşayacak, kimisi gerçek mutluluğa ulaşacaktı, bir diğeriyse yarattığı kaosun girdabında boğulacaktı. Tüm hakları saklıdır©

"Bir şey söylemeyecek misin?" Aidan'ın bunu demesiyle gözlerimi ona çevirdim. Gözleri kırmızıya dönmüştü. Söyleyeceğim sözcüklerin harfleri birbirine karışmış gibiydi. Korku ve şaşkınlıktan hareket dahi edemiyordum. Ona baktım birkaç saniye. İnanmayı reddetmiştim. Acaba ben de mi deliriyordum? Hayır, akıl sağlığım yerindeydi, yani umarım. Konuşamadım. Dilim tutulmuş gibiydi. İnanmayı reddettiğim şey gerçekti. Karşımdaki adam bunu gösteriyordu. Vampirler gerçekti. *** Bir Vampirden Hamileyim! Vampir içinde: #1 13 Ağustos 2017: #1 (Tamamlandı)

Tutku bir kadını ne kadar baştan çıkartabilir? Bir kadın aynı yerden daha kaç defa kırılabilir? ya da bir adama tekrar güven duyabilmek için bir kadın kendinden ne kadar vazgeçebilir?

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•

Bu kurguda argo, küfür ve yetişkin içerik barındıran sahneler bulunmaktadır. ●○●○● "Beni sokmaya çalıştığın kalıpta olmadığımı sen de ben de gayet iyi biliyoruz." Ne kast ettiğini gayet net anlamıştım sanırım. Ona sürekli abi dememi kast ediyordu. "Üstelik ben de seni uzun süredir o kalıpta görmüyorken," gözlerimin tam içine bakarken kısık sesle tamamladı cümlesini. "Birbirimizi kandırmanın alemi yok." Bir elini başımın yanındaki duvara yaslayıp iyice sokuldu bedenime. "Ya sen yanlış görüyorsan, ben seni tam olarak o kalıpta görüyorsam?" Yüzünü boyun girintime yaklaştırmasıyla elini yaslamadığı taraftan duvar ile arasından çıkmak için hamle yaptım. Diğer elini de duvara koyarak engel oldu bana. "Senin aksine bedenin o kadar dürüst ki Betül, inkar etmelerinin hiçbir önemi yok artık." Ellerimin her ikisini de ince gömleğin altındaki sert bedenine bastırarak kendimden uzaklaştırmaya çalıştım. Milim kıpırdamadı tabi ki. "Yanlış görmüşsündür." Başını boyun girintimden çıkardı. Dudaklarını aniden anlıma bastırdığında şok içinde kaldım öylece. Ani hareketiyle kapanan gözlerimi bir süre sonra dudaklarını anlımdan çekse de açmadım. "İnkar etmekte serbestsin Betül ama ben az önce adımın yazılı olduğu yere dudaklarımı bastırdım," demesiyle daha sıkı kapadım gözlerimi. Sonra beni öylece bırakarak koridorun sonundaki odasına girdi, gözlerimi açmasam da uzaklaşan bedeninden ve kapı sesinden anladım. Elimi anlımda gezdirirken şapşal gibi gülümsedim kendi kendime. Annem hep kaderimizin avuç içimizde yazdığını, alnımızda da kaderimizdeki adamın adının yazılı olduğunu söylerdi. ○●○●○● #Genelkurgu 5# 24 Temmuz #Romantizm 5# 15 Ağustos #Aşk 4# 11 Ekim #Gençkurgu 5# 21 Ekim #Mizah 1# 27 Ocak

Beni duvarla kendi arasına alınca gözlerim fal taşı gibi açıldı.Kalbim ağzımda atıyordu."Ne yapıyorsun Onur abi bıraksana beni.Delirdin mi sen?"Ne olmuştu bu adama böyle? "Hay abini si- seveyim.Delirdim evet,sen delirttin beni.Seni çok seviyorum Azra ben istersen şimdi bağır çağır bana sen beni nasıl sevdin ben senin kardeşin gibiyim de.İster hiç bir şey demeden git ama şunu unutma ben her zaman seni seviyor olacağım,nereye gidersen git arkanda seni koruyor olacağım.Tıpkı küçüklüğündeki gibi her zaman yanında olacağım.Hatırlıyor musun her saklambaç oynadığımızda ben seni yanıma alır saklardım ben kendime söz vermiştim hiç bir zaman seni yanımdan ayırmayacağım hep koruyup kollayacağım diye." Söyledikleriyle gözüm dolmuştu.Benden cevap beklermiş gibi bana bakıyordu.Daha fazla vakit kaybetmeden kollarımı boynuna doladım.Daha ne isterdim ki seviyordu işte beni.

Mahalle klasiği. Kardeş gibi büyümüş olsakta kaderin bir araya getirdiği kişilerdik biz... 24.09.20 ~Payidar #1 21.12.20 ~Sonsuz #1 22.12.20 ~Mahalle#1 17.01.21 ~Kardeş#1

•İnstagram ve Whatsapp bölümleri bulunur 🌻 "Arya görmüyor musun beni? Hiç mi görmedin beni" Ona dönüp baktım. Ağlamış mıydı yoksa bana mı öyle geliyordu? "Pardon da neyi görecektim? Sürekli benle dalga geçmeni mi?" dedim bağırarak. 🌻 "Daha önce çok güzel olduğunu söyleyen oldu mu" "Evet. Söyleyen oldu" 🌻 "Gol lan gol yine son dakika gol attık Aryaşkım" diyip bana sarılmaya çalışan Gökay'a dayanamayıp kahkaha attım. "Yalnız Gökaycım ben kara kartallıyım git kıvırcığıma sarıl" dediğimde ne yapmaya çalıştığının farkına vardı. Hemen yanımdan uzaklaşıp Mert abiye sarıldı. 🌻

"Mirza abi, olmaz b-ben bu olanları yaşanmamış sayıyorum." "Sakın Aslım, sakın. Bana bunu deme, beni diri diri mezara koyma. Çok seviyorum Aslım, herşeyden herkesten çok seviyorum." "OLMAZ, BİZDEN OLMAZ. S-Sen benim abim sayılırsın." "DEĞİLİM LAN DEĞİLİM." Derin bir nefes alıp, sakinleşip konuşmaya başladım. "Mirza abi, biz aynı mahallede büyüdük, iki kardeş gibi. Olmaz böyle bir şey olamaz." "Aslım, lütfen böyle söyleme. Biraz beni dinle, hemen kestirip atma." Sinirle saçlarımı çekip, etrafıma baktım. Abim dediğim adam, beni seviyordu. Denizin kokusu burnuma geldiğinde birazda olsa sakinleşmiştim. Mirza'ya baktığımda yavaşça yanıma gelip, ellerini yanaklarıma koydu. Gözlerimi kapatıp, derin bir nefes aldım. Kafamı göğsüne yasladığında ellerimi beline sarmıştım. "Sana aşığım Aslım." Titrekçe nefesimi, verdim. Saçıma konulan öpücükle biraz da olsa sakinleşmiştim... 《》《》《》《》《》 İlk yayınlanma tarihi: 01.04.2020 《》《》《》《》《》 Kapak tasarımı: sehrialem