als Sophie (ik-persoon) op haar eerste schooldag Thomas ontmoet, meent ze hem ergens van te kennen. de volgende de nacht krijgt ze een droom over iets wat haar was gebeurt 11 jaar geleden, en dat een jongen haar had gered. ze zoekt op haar computer naar de foto's en ziet dat de jongen precies op Thomas lijkt. maar dit was 11 jaar terug, en de Thomas van nu is geen dag ouder dan toen. hoe kan dit, en waarom komen ze elkaar opnieuw tegen?

Met een klap vlieg ik naar achter, ik knipper even en kijk verbaasd omhoog. Voor me staat een jongen die iets mompelt wat lijkt op ‘sorry’. Ik sta boos op en wil kwaad worden, maar ik stop. Want de jongen blijft me aanstaren. Het is best wel eng eigenlijk. Ik krijg het lichtelijk benauwd door zijn priemende, bijna zwarte, ogen. ‘Eh..’ Stamel ik, waarna ik slik om mijn droge keel te bevochtigen. De jongen krijgt wat lijkt op tranen in zijn ogen en voordat ik nog iets kan zeggen rent hij weg. Zal ik achter hem aangaan? Neh, ik ken hem niet eens. Toch vreemd, moest hij nou huilen? Ik wandel rustig verder en glimlach als ik bij kamer 219 aankom, misschien dat ik hier toch ooit nog de weg zal vinden. Luna is geen standaard meisje, dat is zeker. Ze blijkt over speciale krachten te beschikken, en komt er achter dat haar leven al voor haar is uitgestippeld door een eeuwenoude profetie over de dochter van de maangodin. Maar wat als spullen verdwijnen, en overal waar ze komt een mysterieuze jongen opduikt. Kan ze hem wel vertrouwen? En wat moet ze doen als ze achter zijn geheim komt? Zijn geheim heeft haar in zijn macht, letterlijk. Zijn onmenselijke krachten, gemixt met zijn sadistische brein zet haar wereld onderste boven. Copyright 2014 Copyright © Lisanne Meijs Nederland, vanaf 2014. Alle rechten voorbehouden. Het is ten strengste verboden om zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van L. Meijs, materiaal dat zich in dit boek bevindt, of in een van de andere boeken waarin verband houdend medium is opgeslagen, te kopiëren, opnieuw te verspreiden, te publiceren of te wijzigen.