"Bir gün seni bulacağım," dedi, bu kez daha alçak bir tonda ama o kadar derin bir kararlılıkla ki, kızın içindeki korkuyu daha da büyüttü. Yıllar sonra, o anın yankıları hâlâ çocukların içinde yaşayacaktı. Geçmişin izleriyle şekillenmişlerdi. Ve bir gün, 4 Numara sessiz bir gecede onun kulağına fısıldayacaktı; 4 Numara, adımları neredeyse duyulmaz bir sessizlikle, avını izleyen bir yırtıcı gibi yaklaştı. Yüzündeki ifade, öfke ve soğukkanlılık arasında ince bir çizgide geziniyordu. Gözleri, buz gibi bir kararlılıkla parlıyordu; içindeki karanlık, odadaki her şeyi yutacak kadar yoğundu. Tam önünde duran ince siluete baktı. Kız, onun varlığını fark ettiğinde, küçük bir an için ürperdi. Ancak hareket etmedi. Oda, yalnızca ikisinin nefes alışverişleriyle dolup taşıyordu. Sessizlik o kadar yoğundu ki, kalp atışlarının ritmini duymak mümkündü. 4 Numara, derin bir nefes alıp yavaşça konuşmaya başladı. Sesi, gölgelerin içinden süzülen zehirli bir fısıltı gibi yankılandı. "Я нашел тебя. (Seni buldum.) Bu üç kelime, odayı bir anda daha da soğuk bir boşluğa sürükledi. Kapak tasarım: wizardestina 19.02.2022

•|Aile-Abi kurgusu|• Bir baba daha ne kadar acı çekebilir? Bir kız daha ne kadar susabilirdi? Bir abi,kardeşine en son ne zaman sarılabilirdi? Her seven, sevdiğinin kalbine girebilecek miydi? Bir acı insanın yüreğini daha ne kadar kahredebilirdi? Her acının bekçisi,Lâl olmaya tutsak mıydı? ** ** ** Kitabımda olan her bir cümle bana aittir.Çalınma durumunda,çalan kişinin kitabı şikayet edilecektir, Wattpad'e bildirilecektir. |KİM BİLİR?|