Meyusun gölgesiyle serpilmiş, zamanın soluklarında üşümüş bir kızın, ruhunu engereğin kollarına sermesinin hikayesi... Bu benim hikayem. Adelya'nın ruhuna son gülüşünün, inkisarlı elvedasının hikayesi.

Hayat onlar için zemheri kaderini örmek üzereydi. 05/07/2021

Kirpiklerimi darağacı yap boynuna. Ben gözlerimi senin vicdanına asıyorum...🥀 🍃 Ezel'in koyulaşmaya yüz tutmuş bakışları benim kahve çekirdeğini andıran gözlerimi abluka altına alırken ikimiz de susuyorduk. Konuşmak yasaktı sanki. Zaten konuştuğumuz an bu büyü bozulacak, yerini veryansın dolu sözcüklere bırakacaktı. Akan dakikalar boyunca sükunetin bile gürültüsü olduğunu öğretmişti bana bu bakışların sahibi. Gözleri bu defa ifadesiz bakmıyordu. Her zaman alayla parlayan gözlerinde yine parıltı vardı ama bu parıltının sebebi başkaydı. Birazdan lügatından dökülecek sözlerin ön izlemesi gibiydi bana olan bakışları. "Senin hakkında farklı düşüncelere sahip olduğumu düşünüyorsan ya da sana, Hümeyra ablaya bir zarar vereceğimi düşünüyorsan eğer" Duraksadı. Suratında bu düşünceden iğrendiğini belli eden bir ifade oluştu. "Düşünme!" Hayır, düşünmüyordum. Yani, ilk zamanlar öyle düşünüyordum ama artık öyle düşünmüyordum. Artık bana göre o, Levent Ecevit'in kendisini kurtarmaya çalıştığı süre boyunca burada kalacak birisinden ibaretti. Bedenen değil zihnen zarar verecek birisi... Ve zamanı geldiğinde buradan gidecekti. ~~~ Başlangıç : 05/12/2020 Bitiş: ?