Hayata dair büyük umutları olan, en büyük hayali üniversite okuyup meslek edinmek ayaklarının üzerine sağlam basmak olan, Karadeniz kadar hırçın, dik başlı ve inatçı, güzeller güzeli çimen gözlü, henüz 19 yaşında bir genç kız, Elif... Daha küçücükken yüreğine ektiği aşk tohumunu yıllar geçtikçe büyütüp adını da Elif koyan, yüreği lal olmuş da Elif diye tutuşan, herkesin gördüğü ama bir Elif'in göremediği, 24 yaşında yakışıklı bir delikanlı, Barış... Barış ne kadar sevdiyse Elif o kadar nefret etti! Barış ne kadar beklediyse Elif o kadar sırtını döndü! O kendini bildi bileli hep Elif'i sevdi, Elif diye yandı. Peki Elif ve Barış anlaşmalı evlilik yapıp aynı evi paylaşmak zorunda kalırsa neler olur dersiniz? Barış Elif'e sevilmeyi sonuna kadar tattırmışken; sevmeyi de öğretebilir mi? Onun duvarlarını yıkmayı başarır mı ya da pes edip kendisi mi yıkılmaz duvarlar örer onunla arasına. Ne dersiniz; Elif'in nefretinden büyük bir aşk doğar mı ? Not:Wattpad'de bu isimle yazılan ilk hikayedir. Başlangıç tarihi : 19.02.2019 Kapak tasarımı @bsudeee 🌸 #1 romantizm (21.09.19) 🙏🏻😍 #1 elif (28.09.19) 🙏🏻😍 #1 barış , #1murat , #1 nese (30.09.19) 🙏🏻😍 #1 atalay (16.12.19) 🙏🏻😍 #1 tuana (24.06.20) 🙏🏻😍 #1 umut (19.07.20) 🙏🏻😍

Yapmaya çalıştığım şeyin normal olmadığını ben bilmiyor muyum sanki... Her şeyin farkındayım. Sende gördün denedim Irmak... Sevdiğim adamla normal, sağlıklı, mutlu bir yuva kurmaya çalıştım. Her şey yolundaydı, ta ki... Özel durumundan dolayı çocuk sahibi olmak için yanıp tutuşan Pınar, en yakın arkadaşı Irmak ile plan yapıp, bunu uygulamaya karar verir. Hesaba katmadığı şey ise, seçtiği adamın yaptığı kurnazlığa uyanıp hem kendisinin hem de arkadaşının hayatını tamamen farklı bir boyuta taşıyacak olmasıdır...

Ankara'nın kalabalığında başlayıp, Arap diyarının ıssız çöllerine mahkûm, deli bir sevda. İki kor yürek ve büyük bir acı. Dili ile değil ahireti ile seven bir adam, tutsaklığın da aşkı bulan güzel, mahzun bir peri. Kandırılarak, hükmü-aşka mahkum edilen Yıldız ve istediğini almak için her yol mubahtır diyen sultan Malik Bin Esved. Adamın çektiği acıya tanık olurken uslanışını görecek. Kadının, kumdan kelepçelerle kapana kısılan çırpınışlarında kurtuluşunu dileyeceksiniz... Dudaklar birbirine kilitlendiğinde ikisinin de aklında ki tek beden tek ruh olmaktı. Sırları, korkuları ve gelecek pişmanlıkları kalın siyah kumaşların gerisinde bırakıp kapattılar perdelerini. Şimdi aşk zamanıydı şimdi ellerin, dillerin, gözlerin zamanıydı. Birbirlerine yaklaştıkça ırak geliyordu milimler bedenlerine ve daha da sokuluyorlardı birbirlerinin tenlerine... MALİK KAPIDA BEKLERKEN CEHENNEMDEN KAÇIŞ YOKTUR!!!

(Pek Kıymetlim adı ve konusu bakımından ilk kitaptır.) Aşkın en "Deli" hali... O akşama kadar gerçekten çok mutluydum, okulumu bitirip evime dönmüştüm ve düşünmemi gerektirecek hiç bir derdim yoktu. Şey demişti Ercan amca, "Senin kızın olmasaydı, benim oğlum kızına aşık olup delirmezdi," bu cümlenin ağırlığıyla ezildim bir süre. Başta anlam veremedim de... Kolay mıydı delirmek? Hem de aşk uğruna delirmek? Bu mümkün olabilir mi gerçekten? İnsan birine duyduğu aşktan delirir mi? *** "Sevdim seni bir kere, başkasını sevemem. Deli diyorlar bana, desinler değişemem, desinler değişemem." *** Seviyordu işte, uğruna delirecek kadar çok seviyordu... *** ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.