17 yıl önce bir kötülük yapıldı, bu kötülük herkesin ruhunda unutulmayacak yaralar bıraktı. Yara alanlar, asıl yaralıya yeni yaralar açmayı umursamadı. Lena. Suskun Lena. Hayatın acı gerçekleriyle daha bebekken tanışan, iyi kalpli Lena. (Küfür, argo, şiddet ve hakaret içermektedir.) "Wattpad'de 'Lena' isimli ilk kurgudur." ✨ #1-gençkurgu, 24.05.24 #1-macera, 25.09.24 #1-gençkızedebiyatı, 23.05.24 #1-genelkurgu, 26.05.24 #1-gerilim,04.07.24 #1-aşk, 20.05.24 #1-acı, 16.05.24 #1-dram, 26.05.24 #1-şiddet, 20.06.24 #1-hastalık, 22.06.24 #1-ikiz, 21.06.24 #1-lal, 15.06.24 #1-dilsiz, 15.06.24 #1-aile, 23.05.24 #1-abi, 23.05.24 #1-abiler, 23.05.24 #1-abilerim, 23.05.24 #1-annem, 20.05.24 #1-babam, 20.05.24 #1-yalnız, 22.06.24

Kısmet ve Kıymetin aile olayları çok karışıktır.Bakalim bu olaylar onların hayatında neleri değiştirecek.O zaman aşk başlasınnnnnn. Gerçek kişilerden uyarlanmıştır

Bir insan için en zor an gerçeklerle yüzleşmeşidir. Çünkü hem korkuyu hemde cesareti alır bünyesine. En kötüsü ise buna alışmaktır çünkü geri dönüşü olmaz. Geçmişte yaşadığımız her şey, duyduğumuz her kelime geleceğimiz için çizilen yolun renklerini belirler. Geçmişinden kurtulamayan Demir Karan gün gelecek geçmişin içinde kaybolacak, gün gelecek o geçmişin içinden rengarenk bir gelecek çizmiş olacak. Kimliğini değiştirip yaşadığı şehirden, İstanbul'dan çok uzak bir şehire, Bitlis'e gidecek ve beklenmeyeni yapıp akıl hastanesine gizlenecek. Doktoru Arven Ilgın ise alelade biri mi yoksa öylesine biri mi bunu zaman gösterecek. Ya birlikte geleceği inşa edecekler ya da ikisinden biri geçmişin ağırlığı altında ezilecek. Kendi yaraları kabuk bile bağlamazken birbirlerine yara bandı olmaya çalışmak sadece yarayı daha çok deşecek. Demir Karan ise saklandığı sürece geçmişte aktığından daha fazla kan akıtacak geleceği için. Ama unutulan bir şey var, kanla yazılan bir geçmiş kanla temizlenebilir miydi?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.