16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

(Aktif kitaplar tamamlandıktan sonra devam edilecek) Geçmişin ipleri, üç farklı hayatı kördüğümle birbirine bağlamış ve kaderleri ayrılmamak üzere bir çizilmişti. Bu kader ağının içine hapsolmuş bir cinayet, bir ölüm, bir kadın, iki de adam... İntikam uğruna yanacak hayatların hikâyesiydi onların ki. Ölümle başlayan ölümle biter, sonsuzlukla başlayan ise sonsuzluğa mahkûmdur.

Ortada, birbirlerine nefret besleyen iki düşman... Yılların hırsı, nefreti, intikamı... Bu iki düşmanın birinde, bunlar daha katlanılmaz bir hale büründüğünde ne olurdu? Hiçbir şey uzaktan bakıldığı gibi değildi... 🍀🍀 LÜTFEN KİTAPLARIMDA REKLAM YAPMAYIN!! Bildiğiniz intikam hikayesi değildir. Bir şans verin okuyun, okuduktan sonra sıradan olup olmadığına karar verirsiniz :) Kitap bitince düzenlemeye alınacak, bir çoğu bölüm değiştirilecektir. Tüm hakları saklıdır! Çoğalma veya kopyalanması durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

İskeletim iskeletinde; Yaşam bizi ayırana dek. ⚰️ Ressamın kalbi cayır cayırsa dumanla kaplanırdı tablolar, yazarın zihnindeki çerçeveler paramparçaysa solukları sökerdi satırlar. Kelimelerin canı olurdu, belki ruhu veya var oluşu. İnsanın göğsü sıkışırdı da parmak uçlarım kaşınıyor derdi. Çocuklar karanlıktan korkardı da ışığı seviyorum derdi. Ve ölüler yeniden doğmaktan korkardı da yaşama küserdi. Bir haftanın yedi canı olurdu, kadınlar kalplerinde yedi çerçeveyle doğardı. Kız çocuğu anılarını biriktirmeyi severdi ama boyu çivilere yetmezdi, küçücük boyuyla bir tabureyi çekiştirip astı bir bir çerçeveleri ve içine fotoğraflarını eklerken gülümsedi. Onları sevdi, parmak uçlarıyla okşadı, yeterince inanırsa sonsuzluğa karışacakmış ve sonsuzluğa onunla karışacakmış gibi bir güvenle fotoğraftaki mavi gözlere baktı. Yıllar geçti, boyu uzamıştı. Öyleyse bu sefer neden o tabureye çıkmıştı?

"99 tane sarı balon uçuracağız gökyüzüne iyileştiğin gün." Küçük kız, gözüne gelen gün ışığını minik elleriyle engellemeye çalışırken başını çevirip yanında duran masum yüze baktı. "Neden 99 tane?" diye sordu anlam veremeyerek. Çocuk, küçük parmaklarının hepsini açıp on sayısını gösterdikten sonra gülümsedi. "Çünkü en mükemmel sayı 10 olarak kabul edilir ve ben mükemmel şeylerden hoşlanmam." deyip serçe parmağını avucuna kapatarak dokuz yaptı. "O zaman, neden 9 tane değil de 99 tane?" "Çünkü 9 tanesi sevincimizi anlatmaya yetmez." Birbirlerine bakıp tebessüm ettiler. Küçük kızın karşısında duran bu kişi, minik bir çocuğun yüreğinden çok daha fazlasını taşıyordu. Sakince serçe parmağını büküp çocuğa doğru uzattı. "Söz mü?" Küçük çocuk da onun yaptığı gibi serçe parmağını büküp kızın parmağıyla buluşturdu parmağını. "Söz, hem de güneş sözü." • mayıs 2020 | madamyazar •kapak | sevgisizcesevdi•

"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü. Aşk, kadının saçlarına sarıldı. Tutku, adamın ellerinde yemin içti. "Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."

Vuslat'a beş kala... Papatyaya aşık olan bir adamın, papatyası soldu. ☣ final | 06 haziran 2021 başlangıç | 27 aralık 2020 dram, kısa hikâye | tamamlandı

Sendin bahar kokulum Ruhuma eşsiz güzellik katan Papatyalar, gelincikler arasından Gel; Gül çiçeğim Gel/de sevdayı fısılda kulağıma Sevdamız yükselsin bulutlarla Yağmur olup yağsın Tüm Aşk'a susayanlara... "Şiirin devamı kitapta"

#gençyazarlar 1.si. 20.02.2020 Herşey güzel giderken hayatımın iki kadınını toprağa verdim .Biri annem ,diğeri ise Kalbimin sahibi ...

*Başına gelen gizemli olaylardan sonra hafıza kaybı yaşayan genç kız hem deli hem deha, hayat dolu asil bir karaktere sahiptir. Gözünü açtığında bir tımarhanede olduğunu öğrenir ve aklını kaybettiğini, kısacası delirdiğini söylerler.❤️ *İnanmış gibi yaparak tımarhaneyi keşfe çıkar ve kısa müddette bir çok sorunlu ile kolayca iletişime geçer. *Tımarhanede bir müddet kaldıktan sonra tımarhaneyi ele geçirme kararı alır ki düzen oluşturabilsin.🌺 *Her gün bir olaya liderlik yapan kızı gelecekte ne tür gizemli olaylar bekliyor bunu zamanla öğrenecek.✨ *Kolyesiyle dövmesinde neler saklı olduğundan habersiz ama zamanı gelince peşindekilerden de gizemli hayatından da haberi olacak.👑 *Peki, tımarhaneden sonraki hayatı nasıl olacak? Hep birlikte öğreneceğiz🌼 * Hem eğleneceğimiz, hem öğreneceğimiz, hem de gerilim ve gizem yaşayacağımız özel bir hikaye.🌸🌼 "Hadi birlikte bu deli dolu kızın hayatını okuyalım.📖📜