Ephesus Yayınları aracılığıyla raflarda yerini alan Düşman Okullar serisinin ilk bölümlerini buradan okuyabilirsiniz... * Birbirinden zeki ve güçlü kızlar... Birbirinden zeki ve güçlü erkekler... İki okulun öğrencileri, bir yapbozun parçaları olmasına rağmen, birbirlerinden o kadar çok nefret ederler ki ''Düşman Okullar'' diye anılmaya başlarlar. Peki Düşman Okullar'ın öğrencileri bir yerden sonra sıkılırsa ve düşman olmak istemezse ne olur? Bu, sımsıcacık bir dostluğun hikayesi... Bu, aile bağlarının hikayesi... Ve en önemlisi, bu aşkın hikayesi... Bu kitap, gerçek dostluğun hâlâ orada bir yerde olduğunu hatırlatacak size. --- 11/08/2015 tarihinde Genç Kurguda birinci sırada :)

Her insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı... Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak... Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı. Hayatlarımıza yalan o gün bulaştı. Ya da biz öyle sanıyorduk. Biz kim miyiz? Bizler yabancıyız. Belki biraz da yalancı...

intikam aşkıyla tutuşan bir adam , her şeyden habersiz masum bir kız...

Bilinmeyen: Abimin kankası olmasaydın olmazdı değil mi? Bilinmeyen: Şu kocaman okulda gittin Bilinmeyen: Her yerden sik gibi fırlayan abimi buldun Bilinmeyen: Ve onunla kanka mı oldun Bilinmeyen: Bu mudur yani? Bilinmeyen: Hiç beklemezdim senden Bilinmeyen: Cık cık

Tepsinin üzerinde duran ve elime almadan incelediğim fişteydi gözlerim. Big King Menü--------------- 12,75tl Barbekü Sos------------------ 0,50 tl Her zamanki gibiydi, klasik menüm ve klasik sosum. Tek başıma oturduğum beyaz, kare masada ayaklarımla yerde ritim tutuyordum. Patateslerimi kaldırdığımda, fişin devamı da kendimi belli etti. Alıp bir cebime atmak için katlarken, fark etmediğim bir yazı çarptı gözüme. "Artık fark et be güzelim?" Kaşlarım çatılırken bakışlarım hızla kasaya kaydı. Bana siparişimi veren çocuğun yüzüne bakmamış olmaktan pişmanlık duydum. Uygar: Nasıl da aşık gece, gündüze? Nasıl da hayran aklım, yüzüne? Devrim: Sorular çok, aynı olmayan cevapları gibi. Uygar: Alışık olmadığımdan be, Devrim. Sevmeye alışık değilim, en az sevilmeye olmadığım kadar. Devrim: Öyleyse ne? Kaybetmek mi korkun, yoksa köşe bucak kaçışın güvensizliğinden mi? Uygar: Aynı gökyüzüne bakarken buluşmuyor ki gözlerimiz, karanlık çökerken derinden. Kayan yıldıza ait değil ki ruhumuz, umut yeşerip giderken. Devrim: Korkun gece olmak değil mi çocuk? Karanlığına hapsedersin, bir yağmur bulutu olan beni... Uygar: Öyle, ufak bulut. Ve korkumu körükleyen şey, yine o yağmur bulutlarının öfkelenip şimşeklere dönüşmesi. Yer yüzüne yönelmesi o beyaz şimşeklerin, karanlık geceye ulaşmak varken. Ya gidersen şimşeklerinle birlikte başkasına, ufak bulut? O zaman ne yapacak karanlık gece bir başına? Devrim: Aptalın teki, bu gece. Hâlâ bilmez ki, yağmur bulutları gücüdür karanlık gecelerin. Ve yine aynı aptal gece, hiçbir zaman bilmez, beyaz şimşeklerin en çok gece karanlığına yakıştığını. Uygar: Aşık olduğum bulut, gel benim karanlığıma. Gece deme, korkma. Ben varken yanında, tedirgin de olma. Devrim: Ufak yağmur bulutu geliyor, karanlığına rağmen geceye. Peki gece, kabul edecek mi bu hediyeyi? Uygar: Karanlı

[tamamlandı - 15.12.19] Her şey gecenin üçünde Whatsapp'dan gelen bir mesajla başladı. 055.....: *Fotoğraf. (03:00) 055.....: Şşşt yavru, hepsi senin mi? (03:00) ~ Yaşlı gözlerle izledi beni. Gözlerim, eminim ki onun güzel gözleri kadar kızarmıştı. Burnu kıpkırmızıydı, dudaklarımı burnuna bastırırken saçlarını okşadım usulca. Saçlarındaki elerimi tuttu ve avuç içimi öptü. Yeni bir hıçkırık koyverirken dudaklarımdan ne yapacağımı bilemedim. Gidiyordum ve o, avuç içlerimi öpüyordu amansızca. Gözlerime baktı uzun bir süre, dudaklarını yaladı ve birkaç küçük mırıldı çıkartı. "Gittiğin için özür dilerim, oysa ki gitmemen için her şeyi yaptığımı düşünüyordum. Yapamamışım, yalvarırım affet." Kalbim onun kamçılı sözleriyle ezilirken bu sözlerin beni kırmak için olmadığının bilincindeydim. Sakince geri çekildim ve son bir kez daha baktım kalbimi yakıp kavurtan bu adama. Çaresizdi, belki de benden bile çaresizdi. Bizi bu hâle sokan annesine küfürler ettim en derinlerden. Kendimi geçtim canım olan oğlunu, bu duruma sokabildiği için nefret ettim anneliğinden. Gözleri, hâlâ etkisi tam anlamıyla geçmemiş olan norkoz ile tekrardan kapanırken fısıldadı. "Bu bir kabus ve uyandığımda yanımda olacaksın. Biliyorum, sen beni bırakmazsın." Bıraktım, ben onu o sözlerine rağmen bıraktım. ©2018 | beatricemutsuz yirmi yedi nisan

Songecem: Ama bir sorun var. Songecem: Sen beni tanıyorsun. Songecem: Sevemem ben seni Alper. Songecem: Neden sevdim ki ben seni? 07/09/2018 "Bütün hakları saklıdır! Benden izinsiz alınamaz,satılamaz, çoğaltılamaz, aksi halde yasal işlemler başlatılacaktır, bilginize!"

Masal " Ayaz çorba çok güzel bak. " Ayaz " Bir kaşık alsan gözünü hastanede açarsın, hala güzel diyosun." Masal " Aşk olsun Ayaz sen benim elimden zehir olsa içmezmisin? " Yatakta bana doğru döndü ve " İçmem tabi mal mıyım. "

"Dersim başlamak üzere, görüşürüz!" Çağla'ya seslenirken yere oturmuş olan grubun yanından aceleyle geçtim ve kendi amfime doğru adımladım. O sırada gözüme çarpan panodaki duyurulara bakarken duraksamama engel olamadım. Ev arkadaşı arayan bir sürü ilanla karşılaşırken şaşkınlık, biraz da sevinçle telefonumu çıkardım ve ilanları bir bir fotoğrafladım. "Ev arkadaşı mı arıyorsun?" Arkamda duyduğum sesle sıçrarken korkuyla birkaç adım geriledim ve bana gülümseyerek bakan Pusat Dağdelen'i gördüm. Kalbim, tüm hızıyla çarparken benim bu korkmuş halime güldü ve birkaç adım atıp eliyle ilanlardan birini işaret etti. "Eğer öyleyse bu ilana özellikle bakmanı öneririm." Onun parmağıyla işaret ettiği kâğıt parçasına bakarken yazan isime ve yanındaki numaraya baktım. Pusat Dağdelen 05*** *** ** **