"Bir ölüyü umut diriltemez, her ölen kefen giymez,mezara gömülmez ve her ceset bulunmaz." 🥀 Lavin Hera İz, geçmişin izini sırtında taşıyan canavarın pençelerinin kurbanı seçilmişti. Ölüm birkez uğramıştı ruhuna, canını almadı ama ölmüş hislerin cesetlerini tenine işlemişti... Zihninde kan kokan sessiz ölüm çığlıklarının ağıtları yankılandığında karanlığa sahipti hatırlayamadıkları . Bir gün mezarlığa gittiğinde yalnız değildir ve onu uzaktan izleyen biri olduğunu hisseder. Korkunun biçtiği kefen ile kaçmak ister ama Karsas'taki ormana girmekten başka şansı yoktur. Canavarların ve vahşi yırtıcıların avı olanların cesetleri bile bulunmayan ölümün ensesinde nefes aldığı kurbanların hikayesi olduğunu bilip bu ormana gitmeyi mi yoksa , Onu izleyen Azrail'in ölüm kokan kollarınamı gidecektir?

Hayatım nerede başlamıştı? Nerede bitecekti? Bir kaya parçası beni götürmüştü peki geri getirir miydi? Yaralarımı kimsesizliğim mi sarardı yoksa Kimsesizliğim mi yara açardı? Bilmek, hatırlamak, öğrenmek felaketim olacaktı. Ama bu felaket ya beni güçlendirirdi ya da zayıflatırdı. Sanki zaman durmuştu,ben durmuştum. Geçmişim nasıldı bilmiyordum, öğrenmek istiyordum. Bir puzzle parçasıydım ve tamamlamam lazımdı. Ben Dora kimsesiz Dora. Hikayem bildiğim kadarıyla varoldu, hatırladıklarım ise cehennememim oldu... KİTABIN TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR, (Ç)ALINTI DURUMU OLURSA HUKİKİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR. 05/11/2023

Güzel Seven Adamlar Serisi l... Her kadın kendi masalının sonunu kendi yazar. Lavin Saygın.. Tam bir çirkin ördek yavrusu olan gastronomi mezunu bir aşçı. Tek hayali kendi restoranını açmak olan genç kızın yolu yaşadığı bir takım talihsizliklerden sonra iş adamı Sadun Karayel'in evine düşüyor.. İşte Lavin'in kendi aşk masalıda tamda burada yazılmaya başlıyor..

Derin Sezgil, babasının kaybıyla kendini hiç bilmediği tehlikeli ve karanlık bir dünyanın eşiğinde bulur. Eşiğinden geçtiği bu karanlık dünyadaki sırlar her adımında onu daha da derine çeker. Bir bataklığa saplanır ve o bataklıkta kendisine çok benzeyen bir adamla karşılaşır. Rüzgar Atasoy kendi karanlık dünyasında mücadele eden birisidir. Derin Sezgil onun hayatına girdiğinde karanlığına bir ışık yaktığını düşünür. Fakat bu ışığın gölgesinde yalanlar saklıdır.

*Kitap güncel olarak yazılmıyor, ara verildi. Daha sonra devam edilecektir. Şimdi kitap hakkında biraz fikir edinmeniz için bölümler duruyor.* Onun gözlerinde zehir yeşili sarmaşıkları saklıydı, yaşadıklarına rağmen gözlerinin rengi dahi canlıydı ve o gözler kendinden herhangi bir şey bile kaybetmemişti. Ben ise onun yanında kurumuş bir yaprak gibiydim. Güz mevsiminde kurumuş, rengi solmuş, ruhuma yıldırımlar düşmüş ve bir yangında yakıldıktan sonra üstüme basılmış, acımadan ezilmiştim. Biz hem birbirimize çok benzerdik, acılarımızın dahi ortak olduğu noktalar vardı. Ama bir yandan da o kadar zıttık ki... O yeryüzüyse ben gökyüzüydüm, o soğuksa ben sıcaktım, o yaşamsa ben ölümdüm. Ve benzerliklerimizle zıtlıklarımız bir gece yarısı birbirleriyle karşılaştı, sonra ise kendi içlerinde karıştılar. Tek bir renk olup bütünleştiler. Tüm renkler iç içe geçti, eksik parçalar tamamlandı. O beni kurtardı ve ben de yapabileceğim en iyi şeyi yaptım; ona renklerimi verdim, onun renklerini kabul ettim.

Cemre Lily Güzin, İngiltere'de doğmuş ve büyümüş genç bir kızdır. Yaşadığı büyük bir olaydan ötürü İngiltere'yi terk eder sonra da Türkiye'ye taşınır. Ailesiyle yaşadığı sorunları ardında bırakır, kendine yeni bir hayat kurar. Fakat seneler önce İngiltere'de tanıştığı, beraber bir akşam geçirdiği ve ona yalnızlığını unutturan adam tekrardan hayatına girdiğinde inşaa ettiği her şey sarsılacaktır. O tanıştığı adam da Aren Övgün'dür. Geçmiş ve geleceği birbirine bağlayan, bir sırrı içinde seneler boyunca yaşatan bu adam en başından beri Cemre'nin hayatına bomba etkisiyle girecektir. Peki ya geçip giden zamanı telafi edebilecekler midir?

Öncelikle evet evet GERÇEK AİLE hikayesi. Klasik demek istemiyorum ama galiba klasik, bu kurguyu o kadar çok okudum ki. Bi an karşıma cıktı ve bi anda nerdeyse yazılanların tamamını okudum. Aşırı sarıyor ve yazmak istedim. Daha fazla uzatmadan geçelim o zaman hanımlar beyler. Umarım beğenirsiniz... Herkesin kendine sorması gereken bi soru vardır adamım. Ben kimim demeli insan kendine. İçimden geçen şarkı sözünü fısıldadım. "Ben kimim? " Ben Lâl, bi ekim sabahı bu saçma salak dünyaya gelmiş dünyaya geldikten iki hafta kadar sonra zorla ailesinde kabul görmüş ve zorla o eve girmiş. Öyle zorlama olmuş ki bu durum sırf yetimhaneye gönderilmeyim diye hastane görevlileri tarafından hasta olmamama rağmen hastaneye yatırılmış büyük ihtimalle o sırada da karışmıştım. Ben Lâl. İsmimi bile sessiz sakin bi bebek olduğum için bana bakan hemşireler vermiş 17 yıl önce ilk anneme hemşire söylemiş ismimi "bu kızın ismini Lâl koyduk biz ." Demiş. Orda ağlayan o bebek şimdi büyüdü ve bugün diğer annesine söyledi. "Benim ismim Lâl." Ama hemşireler koymuş demeyi yediremedim kendime. Sizin gibi onlar da sevmezdi beni diyemedim. Sadece Lâl dedim. Ben Lâl. Konuşmayı gerçekten sevmiyorum, belki bugüne kadar kimseyle yakın olamadığım için Lâl olmuşumdur onu da bilmiyorum ama tek bi kişinin yanında vazgeçiyorum ismimden. Tek bi kişi söküyor dilimdeki kilidi. Ben Lâl. Bu dünyadaki tüm kimsesizlikleri tatmış kendi kendime kimse olmuştum. Ben yalnızlığıma sığınmış yalnızlığımı bu dünyadaki tek arkadaşım yapmıştım. Ben Lâl, defalarca kez terk edilmiştim ama tek bi terk edişi yedirememiştim kendime. Ben Lâl asla Lâl olmayı istememiş ama Lâl olmak zorunda bırakılmıştım. Ve ben Lâl, şimdi feriştahı gelse Lâl olmayı bırakmaz bıraktırmalarına izin vermezdim.

"Görmediler. Duymadılar. Bilmediler. Ölenler ve kalanlar, nefes alırken bile yaşayamayanlar. Sesleri soluk olduğunda feryatlarını içinde koparanlar... Nefes alırken mezarı külle dolan, ateşten kaçar mı sandın? Ateş söndü, cehennem soğudu. Çağrın doldu taştı, mahşere dayandı." Hayatın bedenlerini mahkûm ettiği fakat ruhlarını bir türlü bulamadığı birbirinden bağımsız ama birbirine hiç bilmedikleri yerlerden bağlı bir grup gencin içine düştükleri tehlikeli bir savaş. Kendilerini bulma ve aslında kaybetme yolcukları... Ölmek için yalvarmaları ama yaşamayı da kalpten dilemeleri. Küçük bir kızın ölmesi, kötü bir kadın olarak yeniden doğması. Küçük bir çocuğun dibi boylaması ve dünyalarının karanlığa boyanması. Olayların büyümesi, kalplerin uyuşması ve bazı insanların saf kötü olması üzerine yazılmış bir genç kurgu romanı.

"Niye her şeyin kurdele içerikli?" "Çünkü öyle." "Yani neden?" "Çünkü kurdele." Sabır çekerek tekrar sordu. "İyi de neden?" "Bana verdiğin son hediyeyi hatırlıyor musun?" "Saç tokası mı?" Hayır, 𝑘𝑢𝑟𝑑𝑒𝑙𝑒. Sustum.

❝Sadece bir kereliğine, benim için kahve içer misin?❞ Defteri masanın üzerine koyup ellerimi tuttu. elleri sıcacıktı, elimi tuttuğunda elimle birlikte kalbimin de sımsıcak olduğunu hissettim. ❝Sevdiğim, baktıkça içmek istediğim tek kahve gözlerin, Umay.❞ Not: Bölümler düzenlenecektir.