[ ✓ |Completed] Ένα γράμμα. Ένας αποχαιρετισμός. Δύο σπασμένες καρδιές. Δύο μισά που έσπασαν το ολόκληρο τους. Μια κατάθλιψη. Δύο αυτοκτονίες. Για ένα γράμμα. Για μια πρόταση. Για εκείνη την πρόταση. "Δεν κάνω για Σένα.~" WATTPAD || All Rights Reserved ®, Copyright ©ChrisTheDevil 2017 [14/11/2017]

[ ✓ |Completed] 'Σου αρέσουν;' ρώτησε βλέποντας ότι κοιτάω τα τατουάζ του. 'Ναι. Περισσότερο αυτό.' λέω και το δάχτυλο μου περιεργάζεται μια λέξη στην εσωτερική πλευρά του χεριού του μιας και δεν πολυ-καταλαβαίνω τι λέει. 'Το αγαπημένο μου. Γράφει Carnivore' 'Και εμένα μ' αρέσει πολύ! Θα το κάνω και 'γω!' Είπα χαμογελώντας. 'Όχι δεν κατάλαβες' λέει γελώντας σιγανα. 'αυτό το τατουάζ είναι περισσότερα από απλές γραμμένες λέξεις...' WATTPAD || All Rights Reserved ®, Copyright ©ChrisTheDevil 2017 [10/09/2017 × 09/11/2017]

[ ✓ |Completed] <<Κάτι. Δεν ξέρω. Δεν συνέβη ποτέ.>>, η παλιά ποιητική μου συλλογή WATTPAD || All Rights Reserved ®, Copyright ©ChrisTheDevil 2021

"Σταμάτα να τρέχεις, αστυνομία!" άκουσα μια ανδρική φωνή πίσω μου. Σκατά!Άρχισα να τρέχω πιο γρήγορα. Τελικά ,ο μπάτσος με έφτασε και με άρπαξε. Τα πράγματα έπεσαν κάτω και εκείνος κρατούσε τα χέρια μου σε μια δυνατή λαβή πίσω απ' την πλάτη μου. Γύρισα και τον κοίταξα. Ωραίος είναι. Βασικά, είναι πολύ ωραίος. "Ω ναι, συνέλαβε με μπάτσε" αναφώνισα γελώντας πονηρά. -------- Η Αντριάνα είναι εδώ και 2 χρόνια μαθήτρια της 3ης Λυκείου. Ο πατέρας της έχει εγκαταλείψει την σε κατάθλιψη μητέρα της και τον μικρότερο της αδελφό. Έτσι, αναγκάζεται να μπει στην παρανομία. Ο Βίκτωρ, ένας νεαρός αστυνομικός αναλαμβάνει την σύλληψη της Αντριάνας μα τελικά η μοίρα του επιφυλάσσει..άλλα πράγματα! Αν δείτε ιστορία ίδια με την δικιά μου μην μπείτε στον κόπο να μου το πείτε. Προφανώς την είδα ήδη και την αγνόησα. Do the same bishes !

Η Δαναη ειναι μια έφηβη κοπελα στο πανεπιστήμιο.Τωρα ολοι θα πιστεύατε πως εχει ενα δικο της διαμερισματάκι και πληρώνει το ενοίκιο με τα δικα της χρηματα.Και ομως μενει με τους γονείς της και τον αδερφός της.Δουλευει ως σερβιτόρα σε μια καφετερια κοντα στο σπίτι της και λατρεύει τα παρτυ! Ελα ομως που σε ενα παρτυ έτυχε να πετύχει τον Στεφνο,τον player του πανεπιστημίου!Απο εκει και πέρα τα πραγματα σιγα-σιγα αρχίζουν και περνούν την κατω βόλτα.... Μεσα απο ενα παιχνίδι θα κριθούν ολα.Ετοιμοι για Vodkapong! 2/2/15-15/1/16 © All rights reserved Please don't copy the story

«Ονομάζομαι Cameron Dixon», τα μάτια του συναντούν τα δικά μου. «Με θυμάσαι, έτσι δεν είναι Lexi;» «Lexi Arden;», συνεχίζει, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο του. Δεν είναι δυνατόν. Τα χέρια και ο λαιμός του είναι γεμάτα τατουάζ, συμπεριλαμβανομένου και το δεξί χέρι του το οποίο στολίζει ένα μεγάλο τριαντάφυλλο. Οι κόμποι των χεριών του είναι μελανιασμένοι, πληγωμένοι, ενώ διακρίνω στα δάχτυλα του 'χτυπημένα' κάποια γράμματα. «Πόσα χρόνια έχουν περάσει Lexi; Οχτώ, έτσι δεν είναι; Δες πως τα φέρνει η ζωή», μας δείχνει χλευαστικά. «Σκασμός», φωνάζω. «Είσαι ύποπτος για φόνο. Δεν θα κάνουμε συζητησούλα για το γαμημένο παρελθόν». Ο Cameron γελάει ειρωνικά και φέρνει με δύναμη την καρέκλα του πιο κοντά μου. «Ακου να δεις κοριτσάκι», χτυπάει υποτιμητικά τον δείκτη του στο τραπέζι, «παίρνω ναρκωτικά και πίνω, δολοφόνος όμως δεν είμαι. Με ξέρεις καλά άλλωστε, μωρό μου». «Ω, και εγώ υποτίθεται πως πρέπει να σε πιστέψω;» «Μπήκες καλά στον ρόλο του μπάτσου πάντως», με δείχνει με αηδία. «Ξέρεις, μισώ τους μπάτσους». «Ξέρεις, δεν θυμάμαι να σε ρώτησα», τον πλησιάζω ειρωνικά, και η έκφραση του αγριέυει.

«Γιατί το 'κανες αυτό;» «Έδιωξα τον πέφτουλα κερασάκι. Δεν κάνει τίποτα», γελάει και κάθεται αραχτός στην ξαπλώστρα, ρουφώντας ενοχλητικά το μοχίτο του. Άμα σε ταίσω στα ψάρια θα σου πω εγώ, ηλίθια σαύρα που σέρνεται. «Κάνεις λίγο πιο πέρα; Μου κρύβεις τον ήλιο. Πως θα μαυρίσει αυτό το θεϊκό κορμί;», περηφανεύεται και βάζει το γυαλί του, ακουμπώντας το κεφάλι του στην ξαπλώστρα. Ρολάρω τα μάτια μου πίνοντας μια γουλιά βυσσιναδα, όταν η σπαστική φωνή του Φιλίππου ακούγεται και πάλι. «Ε Ολίβια, πιάσε μου το αντηλιακό μια», απαιτεί, τεντώνοντας το χέρι του σε εμένα. Α δε στα 'πανε καλά αγοράκι μου. Μου έχει σπάσει τα νεύρα οπότε αποφασίζω να σπάσω και γω τα δικά του. «Αμέσως», αναφωνω και τον λούζω με την βυσσιναδα. «Δεν είμαι η δούλα σου. Βάλτο να το επεξεργαστεί το μικροσκοπικό μυαλό σου!», του απαντάω με υφάκι και σηκώνεται αμέσως όρθιος. Η όψη του είναι γελοία και βγάζει καπνούς από τα αυτιά. «Είναι η δεύτερη φορά που το κάνεις αυτό γαμώτο. Σου δίνω τρία δευτερόλεπτα να τρέξεις, γιατί ω, ειλικρινά έχεις πεθάνει!» ... Περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο^^

All she ever wanted was to escape.To forget.But destiny had different plans. |Περίληψη στο πρωτο κεφάλαιο.| Απαιτείται να εχετε διαβασει το Colours. Βιβλίο 2ο. [ 09/04/2017- 09/07/2017]

Ο Άρης και η Χριστίνα συνεχίζουν να ζουν ευτυχισμένοι και αγαπημένοι... ο γιός τους ο Στέλιος πάλι, αρχίζει να ζορίζεται... μόλις είκοσι δύο χρονών και τα βρήκε μπαστούνια με αυτήν που του έτυχε!! Λένε ότι το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει! Στέλιος... παιδί ενός μεγάλου έρωτα! Έχει κληρονομήσει όλα τα καλά στοιχεία των γονιών του! Αλίκη... Μόλις δεκαοκτώ χρονών... και όμως μπορέι να τον τρελάνει! © 2016 - DON'T COPY THE STORY. ✔

''Θα παίξω μαζί σου σαν να είσαι παιχνίδι. Θα διασκεδάσω μαζί σου σαν να είσαι βιολί . 'Επειτα θα σε σπάσω σαν κλαδί. Και εσύ θα το λατρέψεις μέχρι το τέλος.'' Αυτά ήταν τα ακριβή του λόγια. Written by: Ximone Mareigh Translated by: Dimitra Koutsopoulou & Mairouboo Me and Mairouboo, devote this to you @XimoneMareigh ! Thank you for giving us the pemission to translate your story! :)