Kolumu çekiştirerek getirdiği yere baktım. Her şeyin bittiği yere, beni terk ettiği yere gelmiştik. " Neden geldik? " Dememle birlikte elimi tuttu. "Kayra'm, güzelim. Ben seni hep sevdim. Ömrümün sonuna kadar da seni seveceğim. Lütfen anla beni artık." Elimi çekip gözünden akan yaşı umursamadan bağırmaya başlamıştım. " Neyi anlayayım Poyraz? Gözümün içine baka baka beni sevmediğini söyleyip terk ettin. Gözünün önünde günden güne ölüyordum ben. Neyi anlamamı istiyorsun?" Elimi tutmasıyla direk onu itmem bir olmuştu. " Lütfen bak sana her şeyi anlatacağım. Her şeyi açıklayacağım. Lütfen bırakma beni." İkimizde deli gibi bağırıp ağlıyorduk. "Bana iyi bak Poyraz. Ben senin yarım bıraktığın ve ikinci el misali kimsenin tamamlayamadığı, bir zamanlar 'dünyam' deyip, dünyasını başına yıktığın insanım. Bundan böyle tırnağın kırılsa benden bil. Çünkü sen benim ahımı aldın." Dememle birlikte bir şey demesine izin vermeden arkamı dönüp gitmiştim... 🏅5/10/2021 - AŞK 1.'Sİ 🥇 🏅5/10/2021 - ROMANTİZM 1.'Si 🥇 🏅5/10/2021 - ACI 1.'Sİ 🥇 🏅5/10/2021 - GEÇMİŞİN İZİ 1.'Sİ 🥇 🏅1/07/2022 - TAYFA 1.'Sİ🥇

Elalarının koyulaşmasını izlerken, 3'ten geriye saydım. 3,2,1..

Genç bir yazar olan Mabel yeni yazdığı kitapta karakterlerinin birbirine olan aşkını istediği gibi yazamadığı ve o aşkı okurlarına tam olarak hissettiremeyeceğinin stresini yaşarken aklına bir fikir gelmiştir. Ya o da kitaptaki erkek karakter gibi birine aşık olmaya çalışsaydı ne olurdu? Gelin hep birlikte öğrenelim.

Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan tabular yıllar arasında kaybolurken hatırlamazdı evlat denen mahlukat kendi kurallarını. Bir gün bir ormanda veya bir çöp konteynırında göğsünde bir kurşun yarası, cildinde ufak tefek morarmayı bekleyen kızarıklık ve karın boşluğundaki bıçak darbeleri insanın hayatının bittiği değil başladığı yerdi. Hiç olmadı bir çatıda son alınan nefes olduğu zannedilen oksijen yeni bir güne bambaşka nedenler için uyanmak demekti. Ve bir adam için o başlangıç Hera Amine'nin berbat geçen günü ile karşı karşıya gelirdi. ---- Hera Amine & Aren Rollas

Gözleri ondan bağımsız akıyordu yine... ''Neden gittiniz he! Neden beni bir başıma bıraktınız burada? Hani çok seviyordunuz beni?Neden anne neden? Hani beni canım kızım diye severdin ya bak canını yaktılar kızının anne! Ya sen baba biriciğim derdin bana. Biriciğini incittiler bak...'' ''Özür dilerim. Ben öyle söylemek istememiştim. Beni affedebilir misin KÜÇÜĞÜM?'' gelmişti işte yine. Her seferinde onu kırıp sonrada özür diliyordu. Ama bu sefer AFFETMEYECEKTİ!

Aşk kader gibidir Lina, ondan kaçamazsın!. Unutma... Kalp her zaman imkânsıza âşık olur.

"Eğer saç teline bile dokunursan varya, aleme ibret olursun Sedat, aleme ibret olursun. Yalvara yalvara geberdi gitti derler." karşımda tüm ihtişamıyla duran Ateş'e baktım. Gözüme bir an mükemmel görünmüştü. Tüm kusurlarından sıyrılmış ve mükemmel. Yaşlı olan adam elini kaldırdığında tokat atacağını anlamıştım. Refleks olarak kapanan gözlerim, sanırım yanağımda hissettiğim sızıyla ya da kulaklarıma dolan ağır ses ile tekrar açılacaktı. Tam da öyle oldu, ama kulaklarıma dolan ağır sesten öte kulaklarıma dolan tanıdık ses ile neredeyse sevinçten kalbim göğüs kafesimin dışarısına çıkacaktı. O, Adı gibi yakar, yıkar, savurur. Acımaz, önemsemez. Attığı her adım, aldığı her nefes, Acı verir birilerine. Ateş, Yeterince acı çekti, acı çektirme zamanı onun için. Acımadan Umursamadan Şimdi onun karşısında, Tüm acılarının ödülü var belki de. Onu dindirecek, Kalbini açabilecek birisi, Kucağına oturtacağı, kokusunu içine çekeceği, kalbi olduğunu hissettirecek birisi. Saçlarını okşayıp buseler konduracak ve 'Sonunda seni bulacağımı bilseydim, bin defa ölürdüm.' diyebileceği birisi. Herşeyden önce, nefreti ve öfkesini, söküp alabilecek birisi.

"Hadi anneciğim bir dilek tutun." diyerek üçüzlerimin gözlerinden okunan heyecanlarına ortak oldum. Biliyorum geçen yıl olduğu gibi bu yılda ortak bir dilek dileyecekler. Ellerini birleştirip pastanın mumlarını üflerlerken beni pişman edecek bir dilek dilediler. "Bir baba istiyoruz!" 🌹 "Sever misin beni?" Tekrar derin bir nefes alması ile başım tekrar göğsüyle yükseldi. Saçlarımın bir kısmı göğsünde harekete geçti, omuzuyla aynı hizaya gelen kulaklarımın arasına dolan nefesle derin bir nefes aldım. Bakışlarımı Duhan'a çevirince karşılaştığım görüntüyü hafızama altın harflerle kazıdım. Gök mavilerinin arasına karışan sigara dumanı, kirpiklerinin titreşmesine, mavilerinin buğulu gözükmesine neden olurken yutkunmakta zorluk çekiyordum. Aralık dudaklarından fısıltı gibi fırlayan dumanlar yükselişine devam ederken, harelerime Duhan'ı yazdığımı biliyordum. Dudaklarım heyecandan kururken ıslatmak için dilimi değdirmem, Duhan'ın bakışlarının dudaklarıma kaymasına sebep oldu. Sigaranın dumanı odanın içini doldururken, içimi yakıyordu. Dudaklarımı, dudaklarına katmak istiyordum. Harelerimi dudaklarına odaklayıp yüzlerimiz arasındaki mesafeyi daraltıp, bir nefeslik mesafede nefes almaya çalışıyordum. Yüzümü bir nefeslik mesafede bırakıp kollarımla Duhan'ın omzunu kavradıktan sonra ellerim omzundan keşfe çıkarken elinin arasındaki sigaraya ulaşıp parmaklarımın arasına aldım. "Severim. Hem de çok severim." 🌹 Yayınlanma tarihi: 24.11.2016 Tamamlanma tarihi: 02.02.2020 Wattpad de bu isimle yazılan ilk kitaptır. Genel kurgu #2 Romantizm #6

!!!Dikkat!!! Şiddet ve Cinsellik içerir. Rahatsız edici durumlar olabilir. Rahatsız olacaklar okumasın.... Adam kızı kolundan tuttuğu gibi yatağa savurdu. Adam kıza o kadar sinirli bakıyordu ki kız o bakışlar altın da eziliyordu. Adamdan korktuğu her halinden belliydi. Kızın korku dolu bakışları adama zevk veriyordu. Kız şu an adama ne kadar haz verdiğini bilse korkusunu saklamak için elinden gelen her şeyi yapardı. Adam kıza doğru yaklaştı ve kulağına usulca fısıldadı. "Korkmak için geç kaldın küçük sen o deftere imza attığın an kendini benim önüme attın. Ama aklımdan geçenleri bir bilsen o gün defteri ne pahasına olursa olsun imzalamazdın. Ama her şey için artık çok geç sen bu kapıdan girdiğin an benim oldun. Bu gece tam olarak benim olacaksın.Bu geceyi asla unutma bu gece senin amcan yüzüne ödeyeceğin bedellerin sadece başlangıcı." Adamın her kelimesinde kızın ürkek kalbi tekrar tekrar çırpınmaya başladı. Bu adamın kendine neler yaşayabileceğini tahmin ediyordu. Ama onunla evlenmekten başka şansı yoktu. Sence neden tüm renkler birden siyаhа böründü, desene bir mаsаlın sonu dаhа göründü.... Şiddet ve Cinsellik içerir..

Bu hikâyeye başlamadan önce "Gece" serisini okumanız gerekir aksi hâlde anlayamazsınız. ✴ "Gece," diye fısıldadım çatallı bir sesle. Sesime sinen yorgunluk kulak tırmalıyordu. "Gece ne kadar güzel, değil mi?" Aniden güçlü kolları bedenimi okşadı ve bana sıkıca sarıldı. Dermansız kalan bacaklarıma inat, sıkıca balkonun korkuluklarına tutundum ve ayakta kalmayı başardım. "Evet," fısıltısı boğuktu. Ses tellerine biriken kanlar sesini emmişti. "Güzel." "Senin gibi," dedim anında. Bedeni kaskatı kesildi zira onun ardından gelecek cümleyi sezmişti. "Aynı zaman da tıpkı senin gibi karanlık." Kolları beni daha sıkı sararken sözlerime itiraz etmek ister gibiydi lâkin itiraz etmeye gücü yoktu. Haklıydım. Sözlerimin onu bıçak gibi delip geçeceğini bile bile konuştum. "Senden nefret etmek istiyorum. Senden nefret etmeye ihtiyacım var, senden nefret etmemi sağlasana." Bana daha sıkı sarıldı ve usulca yüzünü boynuma sakladı. Dudaklarından çıkan sözler, birbirimizi tutsak ettiğimiz mahpesin kilidiydi. Sözlerinde zehirli toprağa sarılı geçmişin acı feryadı vardı. "Unuttun mu, sevgilim," diye fısıldadı. "Sen bana müebbetle mahkûm edildin, ben senin için bile bile darağacına sarıldım. Bu saatten sonra bizi ölüm bile ayıramaz." Başlangıç Tarihi: 27 Nisan 2019