Karadeniz'in mahalle sıcaklığı uğruna yanan odunlardı onlar. Erkekleri kütük, kadınları daldı. İnadı kemer diye bellerine bağlamış, gücü zırh diye kuşananlardı. Sadece sevdiklerine karşı çıplak kalmayı kabullenmiş kalplerdi. ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! ¡! Platonik teşhisi konulmuş bir kızın, virüsü olan adamla tedavi sürecidiydi bu satırlar. Her bir kelime hap tanesiydi sevmeye muhtaç gönüller için. Ben mi? Bende bu hikaye isimli hastanenin doktoruydum işte. Randevuya gerek yok, kapıyı çalıp girmeniz yeterli... *Argo içerir!

Bahar neredeyse çocuk gibi olduğu yerde tepinip, çığlık atacaktı. Zaten heyecandan ölüyordu, bir de adamla o yolu yan yana nasıl gidecekti? Sinan'ın aracın sürücü tarafına doğru yürüdüğünü görünce el mecbur, geçip ön koltuğa oturdu ve hırsla kemerini bağladı. Aslında kızgınlığı kızlara değil kendineydi. Kalbi maraton koşusuna çıkmış gibi atmasaydı şu koltuğa oturmak elbette kolay olurdu ama alçak kalbi her şeyi mahvediyordu. Sinan da arabaya geçtiğinde kemerini bağlayıp kontağı çalıştırdı ve vitesi attı, Bahar ise o tarafa bakmamaya yemin etmiş gibi kafasını cama çevirmişti. Arkadan gelen kızların kıkırtısıyla iyice sinirlenen Bahar, piknik yerine vardıklarında ikisinde canına okuyacaktı. Araba hareket ettiğinde kafasını çevirdiği camdan adamın yansımasını görünce, ılık bir heyecan bedenini bir an için sersemletti, farkında olmadan ister istemez göz ucuyla bakışları adama bulmuştu bile. Adamın üzerine giydiği buz mavisi gömlek ona o kadar yakışmıştı ki, bir an için onu izlerken resmen nefes almayı unuttu. Kızların sesiyle, girdiği transtan çıkan Bahar onların isteği üzerine radyonun sesinin açmak için elini uzattığın da, adamla aynı hamle yapmanın şokunu yaşıyordu, çünkü şuan elinin üzerinde duran el Sinan'a aitti. Sinan kızın kendisini izlediğini fark etmesiyle zaten mest olmuşken, şuan ki durumdan bir hayli memnundu. Bu kızlar bugün gerçekten onun lehine çalışıyorlardı. Bahar ateşe değmiş gibi elini çekince, yaşadığı o boşluk hissi ona bir an için tuhaf hissettirse de şimdilik bunu görmezden gelebilirdi. Ne de olsa beraber yaşayacak çok daha güzel anları olacaktı. Radyoya ses verdiğinde, keyifle şarkıya eşlik etmeye başladı aynı zamanda kızı gözleriyle süzmeyi de ihmal etmiyordu ama nazlı yari kafasını yine cama çevirmiş o güzel yüzünü ondan saklıyordu. Kurban olurdu be!

Kalbim gümbür gümbür atıyor, göğsüm hızlı hızlı yükselip alçalıyorken nefes nefese geriye attım başımı. Kapıya yasladığım başımı ona yer açmak ister gibi sola eğdim, "Kızgınım sana." dedim kulağıma yabancı gelen arzulu bir sesle. Boynumdaki dudaklarına dişleri de katıldı o sırada. Boynumdaki ince deriyi dişleriyle çekiştirdiğinde nefesim kesildi ufak bir an. "Biliyorum," diye homurdandı boğukça. "Ben de kızgınım kendime." Hemen sonra yarım bıraktığı işe geri dönüp bu kez boynumun diğer tarafına gömdü başını. Hiç itirazsız ona ayak uydurdum, ben de aksi yöne doğru yatırdım başımı. Bunlar sonra da konuşulurdu. Önemli olan şu andı. Şu an burada, yanımdaydı ve bu her şeye değerdi... *** Not: Bu hikâye adından da anlaşılacağı üzere Adelya'nın etrafında dönen ve sabır isteyen bir kurgudur. ERKEK BAŞROL ENDEKSLİ BİR HİKÂYE DEĞİLDİR. Bunun bilinciyle hikâyeyi okumanız tavsiye edilir, bahsi geçen her erkek karaktere 'başrol erkek' gözüyle bakmamanız önemle rica olunur. Lütfen 5. bölümde öpüşme, 7. bölümde sevişme, 10. bölümde evlenip türlü kaoslar sonrası ayrılıp ayrılıp birleşme beklemeyin... -Hikâye boyunca yer yer yetişkin içerik olacaktır. -Hikâye tamamiyle şahsıma aittir. Çalıntı durumlarında gereken hukukî işlem uygulanacaktır.

Hayat felsefesi rahatlık olan ve her cümleye olmasa da çoğu olaya "Sıkıntı yok. Hallederiz." diye cevap veren, mahallenin maçosu bir adam. Sürekli evde takılan ve zorunda olmadıkça dışarıya adımını atmayan, Avengers hastası bir kız. --- "Uzaylılar güzelmiş." Cemil'in konuşmasıyla birlikte anca kendime gelebilmiştim ve onun gerçek olduğuna inanmıştım. Çünkü bu ses tonu anca ondan çıkabilirdi. Sorduğu soruda bahsettiği uzaylılara odaklanan beynim anında harekete geçti. Uzaylı derken? "Anlamadım?" Parmağıyla pijamamı gösterdi. "Pantolonundaki sarılı kırmızılı kafalardan bahsediyorum. Güzelmiş." Gülerek cevap verdim. "Uzaylı değil onlar. Iron Man." --- °Yayınlandığı tarih: 6 Ağustos 2019 °Bitiş tarihi: 8 Haziran 2020 #avengers etiketinde 1.sırada- 20.10.2019 #maço etiketinde 1.sırada- 16.12.2019

"Seviyorum lan!" Kükreyişi kaldırımlarda değil, kalbimde yankılandı sanki. İçim titredi, beynim sarsıldı ama yinede yerime mıhlanmış gibi hissettim. "Var mı lan? Seviyorum. Suç mu?" dedi yağmurun altında ve bana iki adım yaklaştı. "Suç!" diye bağırarak karşılık verdim. "Ne zaman ya? Ne zaman değiştin sen? Ne zaman kabullendin, sindirdin de karşıma çıkıp böyle sözler edebiliyorsun?" Göğsüm hiddetle inip kalkıyor, yağmur sinirimi bozuyordu. "Suç Cihangir abi! Sen benim ağabeyim yaşındasın. Benim abim gibisin ya. Sen ne dediğinin farkında bile değilsin," diye bağırmayı sürdürdüm. Yüzüme yapışan saçlarımı öfkeyle savurdum ve yürümeye başladım. "Farkındayım." Kolumdan yakaladı ve beni hızla kendine çevirdi. "Lanet olsun ki farkındayım!" diye bağırdı. Hiddetle inip kalkan göğüs kafesine baktım. Diğer elini sertçe iki kez göğsüne vurdu "Ama gel de buraya anlat," dedi. Savurduğu yağmur damlalarıyla irkildim. "Seviyorum kızım seni." Başlangıç: 10.04.2020 Bitiş: 30.08.2020