İNSAN HAYATI

Bana biraz şiir olsan Mimozalar açtığı zaman

Sen hiç görmediğin sevdanı dualarınla Rabbim'den istedin mi? Hiç onu düşünüp gizli gizli ağladın mı? Onu düşünüp "Yâ Rabbi, beni ona hayırlı bir eş, onu da bana hayırlı bir eş kıl" dedin mi? Hiç ağlayarak "Yâ Rabbi, lütfen onu benden daha çok sev" dedin mi? Edebinle, iffetinle Rabbim'in kader diye, alnına yazdığı kişiyi bekledin mi? Sen hiç tanımadığın ve bilmediğin hâlde ona dua ettin mi? İşte bunların hepsini yapan bir kişinin gelecekte ki eşi için biriktirdiği duygular.. Yazdığı şiirler...

《...》 Herkes bi Adaletsiz Seçim kitabı yazarı olamaz ! Ama herkes Adaletli bı Seçim kitabının yazarı olabilir <Adalettten asla vazgeçmeyin.> ● ○ ● ○ ● ○ Bu hikayede kötüler kısmen cezalandırılır . İyiler kazanmaz Böyle bi dünya görenlerin hikayesi Bu bi masal değil Bu acımasız bi Adaletsiz Seçim □ ■ □ ■ □ ■ Yazım Tarihi 04.07.2020 Yayım Tarihi 09.01.2021 (∞ Adaletsizlikler Seçimi ∞) Bitiş Tarihi 26.08.2023 ▪ •° ▪ •° ▪ •° ▪ •° ▪ •° ▪ •°▪ •°▪ Aşk zamansız yağan kar misaliydi. ~ | ~ | ~ | ~ | ~ | ~ | ~ | ~ | ~ | ~ | Reşit Ağa ve Hüsam Ağa geçmişten gelen bir olay yüzünden anlaşamayan ve şehrin önde gelen Aşiretlerinden sadece iki tanesi sayılırlar. Bu iki ailenin yolları nesilden gelen bir olayla kesişir. Birbirlerini hazmedeyen bu iki Aşiret hısım olma yolunda ilerler. Fakat hayatta yaşadıkları müddetçe öğrenecekleri çok şey vardır Ne demişler ; "Nasibin varsa alırsın karıncadan bir ders Nasibin yoksa bi dünya önüne serilse ters !" <>|<>|<>|<>|<>|<>|<>|<>|<>|<>| Töreyle yıkılan hayatlar ele alınmaktadır. S; Yanlıştı R;Yanılıştı (Y anılıştı ) S; Güvendi R; İhanetti S; Vicdansızlıktı R; İntikamdı S; Acımaktı R; Bedeldi S; Acımasızlıktı (acıma sızdı ) R; Cesaretti( c esaretti ) S; Korkaklıktı R; Sevdaydı S; Berdeldi (ber deldi ) R; Adaletsizlikti S; Adaletsiz seçimdi....

Son Sığınak

Yüreklerin geçmeyen sızısı, Gözlerin dinmeyen yaşı, Dillerin kurtuluşu umarak ettiği en güzel duaydı Kudüs... Hayal ürünü değil gerçeklerin konu alındığı bir masaldı. Bir doktorun yürek yangını, bir imamın gönül duasıydı. Nice yüreklerin tek amacı onu işgalden kurtarmaktı... Kısacası BU BİR KUDÜS MASALIYDI... Ben Mihra Aksa... Ben insanların bedenlerinde ki yaralarını tedavi etmek için gönüllü doktor olup Kudüs'e gelmenin kendine nimet olarak verildiği acize bir doktorum... İnsanların yüreklerini dilimden göğe yükselttiğim dualarla sarmaya çalışırken doktorluğumla da şifalarına vesile olmak için uğraşıyorum. Ben Mihra Aksa! İsmini taşıdığım mescidimin, ilk kıblemin özgürlüğü için canını ortaya koymuş; gönlünü bu yola vermiş, kendini İslam'a adamış mucahidelerden sadece biriyim. Ve buraya adımımı attığım ilk günden itibaren vazgeçmeyi ve yorulmayı kendime yasakladım! #aksa 1 #müjde 2 #mihra 3 #kudüs 2 #distopya 11 #dua 12

Tüm psikolojik bilgiler ve hileler burada. Şu konuda bi anlaşalım ben psikolog değilim Not: Bazı bölümlerde psikoloji konusunun dışına çıkmış olabilirim

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.