Dünya'dan soyutlanan genç kız henüz onu neler beklediğinden bihaberdi.Neden onu buraya getirdiklerini bilmiyordu.Daha doğrusu gördüklerine inanmakta fazlaysa güçlük çekiyordu.Bu bir kabussa ve biraz daha gözlerini açmamaya kararlıysa eğer bir daha açamayacağını çok iyi biliyordu. Ve zorlukla da olsa ağzını aralayabilmeyi başarmıştı."İstediğin kalbim mi.Eğer öyleyse alabilirsin.Uzun zamandır işlevini görmüyordu zaten."

'Başarmışsın' dedi.Sesindeki hüznü ve aynı zamanda beraberinde getirdiği gururu hissedebiliyordum.Çevremdeki herkes gibi oda farkındaydı elbette.Hayır,çevremde tek farkında olan oydu.Çünkü bir çevrem yoktu.Ondan başka gerçek benliğimi bu kadar şeffaf görebilen kimse yoktu.Kimse bana başardığımı söylememiş ve hissettirmemişti.Onun ağzından adeta bir su gibi saydamlığıyla dökülen kelimeler bana nedensizce iyi hissettirmişti.Neredeyse başardığıma inanacaktım.Ama benim bir sınırım yoktu.Ya da bir hedefim.Her zaman daha iyisini yapmak istiyordum.Zorundaydım.

aynanın öteki tarafında gördüğüm yansımama bakarken bu yolun bir çıkışı olmadığını biliyordum.Bilinmeyen ve bolca kan kokan bir savaşa girmiştik kimi ölecek kimi sağ çıkıcaktı. Ve bilinmeyenli denklemde bilinen tek bir şey vardı oda kazananın kim olacağıydı ...