Hayatta bütün sevdiklerini kaybetmiş, masum, güzel, sevimli bir kız... Beylem. Eniştesi ile yaşamaya mahkum edildi hayat tarafından, ta ki eniştesi onu hayatından çıkarmaya çalışana kadar. Güçlü, sert, korkusuz, yakışıklı bir mafya... Eymen Ataman. Buzlarla kaplı kalbi hiçbir zaman çözülmemişti. Onunla karşılaşana kadar böyle atmamıştı kalbi... Karşılaşmaları farklıydı ama sonuçta o Eymen'e verilen bir melekti... Mutluluktu. Ama aşk da, aşık olmakta zordu onlar için.

Yetişkin okurlar için uygundur! Bir Mahalle Hikâyesi... Çok daha fazlası... ✨ "Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm iradem dağıldı. "Bırak lütfen," derken gözlerimi kapattım. Elinin birini kaldırıp parmaklarını usulca yanağımda gezdirdi ve çeneme doğru indi. "Adımı söylemiyorsun artık," dedi dişlerini sıkarak. "Fark etmem mi sanıyordun?" Soru soruyordu ama benim buna verecek bir cevabım yoktu. "Senin dudaklarından dökülmesini istediğim öyle çok kelime var ki..." Eğilip anlını anlıma yasladı. Bu kadar yakınken tek nefesi paylaşıyor gibiydik. Onun aldığı soluk, benim dudaklarımda kayboluyordu. Benim sıklaşan nefeslerim ise sanki onu canlandırıyor gibiydi.