Mula sa pamilya ng historians at archaeologists, lumaki si Cyrene na may malawak na kaalaman sa kasaysayan. Ngunit sa hindi inaasang pagkakataon ay napunta siya sa panahong hindi puspusang naibahagi o naitala sa mga aklat tungkol sa kasaysayan ng Pilipinas, at nakilala ang isang tanyag na ngalan sa mga alamat -- si Prinsesa Urduja. Sa bilis ng mga pangyayari ay natagpuan na lamang niya ang kanyang sarili bilang punong babaylan ng nayong pinamumunuan ng prinsesa. At sa kanilang mga kamay nakasalalay ang muling paghahabi ng kasaysayang minsan nang nakalimutan.

May isang lalaking nakatayo sa ilalim ng arko. Ang lahat ng taong nandoon ay nakatingin sa sa kanya at pinag-uusapan sya dahil sa kanyang suot na hindi nababagay sa panahong iyon. Ang kanyang luha ay unti unting tumutulo. Dahan dahan syang napaluhod habang nakahawak sa kanyang dibdib na para bang nasasaktan. "Carmela, mahal ko, ako to....Si Juanito Alfonso. Carmela, nandito na ako sa panahon nyo" -This is a fanfiction only Ito ay mga imahenasyon ko lamang at sana huwag nyong masamain ang pag gawa ko ng bagong storya nila. Ako ay nabitin din sa kwento nila kaya ipinagpatuloy ko ito. Binibining Mia maraming salamat po sa istoryang ginawa nyo!