"bakışlar arasında o çipili çipili gözlerini kocaman açan kız esas oğlanın yanına geldi, oğlan yine sessiz, acaba bitmeyen kelime orucu mu tutuyor?" tamamlandı | 230520 instagram-twitter | @nerossable

iç kısım. kafa içi. bir şeyler. siz. sizinle konuşuyorum.

yoyomimi: işte şimdi kabuğunu kırabilirim xxx ?

1982. Artık işim dışında düşündüğüm başka bir şey daha vardı; posta kutuma sıkışıp kalan, acı dolu ruhlara sahip mektuplar. xxx 280620

Onunla tanışmamız klişe kitap girişlerindeki gibi olmamıştı. Bilirsiniz, yağmur yağmıyordu, hava kararmamıştı. Koşmuyor veya yürümüyordum. Bir sabah erken uyanmıştım ve onu odamda görüvermiştim işte. "Çocuk, sen bir garipsin. Ölmüş ama gömülmemişsin." xxx İthaf: Kabuslarla büyüyen büyük kalpli küçük bedenlere. xxx 170920 - 190920

Karanlık. Çok fazla karanlık. Işık göremiyorsun. Yürüyorsun. Saat geçenin üçü. Yaklaşan adım seslerini duyuyorsun. Arkana bakmadan koşuyorsun. Nefesin tükelene, ciğerlerin patlayana dek; koşuyorsun. Kendini dar sokaklara atıyorsun. Yolun sonu çıkmaz sokak. Seni kurtarabilecek kimse yok. Olmasını ister miydin peki? Artık senin haykırışlarını duyabilecek birisi var. Exucitoner Violet. İmdadına yetişti. Kapak tasarımı: @dowofficial = LunnaSvetlinaa 💜

sevgilim, saat 12.25 ve ben yanına geliyorum

Alya bana bakıp kahkaha attı. "Simon; mutfak nerede, diyor Can. Görmemiş sanırım Utku'nun yediğini." Utku hızla bakıp durdu. Bisikletten indi, onu kucaklayıp aşağıya attı. Dişsiz ağzıyla fısıldadı. "Raman'ı da ben yedim." Hepimizin gözleri açılırken kalkıp dışarı koşmaya başladık. Çünkü Raman, saatlerdir ortada yoktu. Arkamızdan bağırdı Utku. "Şaka şaka, Raman kendini ağaca astı." O da aşık olmuştu,

benim gerçek olma ihtimalim, o buluta değebilmem ile eşdeğer